Andrzej Kiszka

Andrzej Kiszka

Dąb, Leszczyna, Bogucki

major
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1921 Maziarnia
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 2017 Gryfice
Przebieg służby
Lata służby	1941–1961
Siły zbrojne	Bataliony Chłopskie Armia Krajowa Narodowa Organizacja Wojskowa Narodowe Zjednoczenie Wojskowe
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce
Odznaczenia

Andrzej Kiszka ps. Dąb, Leszczyna, Bogucki (ur. 21 listopada 1921 w Maziarni, zm. 14 czerwca 2017) – żołnierz Batalionów Chłopskich, Armii Krajowej, Narodowej Organizacji Wojskowej, a po zakończeniu II wojny światowej członek antykomunistycznego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Od 2016 major Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Życiorys

W czasie okupacji niemieckiej, w 1941 wstąpił do lokalnego oddziału Batalionów Chłopskich pod pseudonimem „Leszczyna”, który podporządkował się placówce AK w Hucie Krzeszowskiej, następnie krótko był żołnierzem NOW-AK w oddziale Franciszka Przysiężniaka „Ojca Jana”.

W sierpniu 1944 dostał rozkaz podjęcia służby w powstającym posterunku MO w Hucie Krzeszowskiej, gdzie pracował do listopada 1944, po czym uciekł z obawy przed aresztowaniem i powrócił do rodzinnej wsi, gdzie musiał się ukrywać. Wstąpił następnie do NOW-NZW Józefa Zadzierskiego „Wołyniaka”, a po jego śmierci dowódcą oddziału został Adam Kusza „Garbaty”. 16 kwietnia 1947 ujawnił się na mocy amnestii z 22 lutego 1947, lecz nie przestał działać w konspiracji NZW i już jesienią tego roku pracownicy UB z Biłgoraja usiłowali go aresztować w jego rodzinnym domu. Od lata 1952 ukrywał się na własna rękę. W konspiracji antykomunistycznej działał do 31 grudnia 1961. Został aresztowany w leśnym "schronie", w którym się ukrywał. Przez sąd został skazany na dożywotne więzienie, zamienione następnie na 15 lat. Był więziony m.in. w Strzelcach Opolskich i Potulicach.

W sierpniu 1971 został warunkowo zwolniony z więzienia, po czym zamieszkał w województwie szczecińskim. 21 grudnia 1998 został częściowo zrehabilitowany przez Sąd Wojewódzki w Lublinie, a następnie, pośmiertnie, został w pełni zrehabilitowany przez Sąd Apelacyjny w Lublinie w grudniu 2018^[1].

Awanse

• porucznik (30 lipca 2007)
• kapitan
• major (18 marca 2016)
• pułkownik (20 czerwca 2017)^[2]

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2007)^[3]
• Krzyż Armii Krajowej
• Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego
• Krzyż Partyzancki
• Medal „Pro Patria” (2013)^[4]
• Medal za Wolność i Niepodległość
• Srebrny Medal pamiątkowy AK „Pokonani-Niezwyciężeni”

Przypisy

Bibliografia

• Sławomir Poleszak: Andrzej Kiszka „Leszczyna”, „Dąb”, „Bogucki”. prezydent.pl, s. 22-33
• Andrzej Kiszka. vod.tvp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)].. "Z archiwum IPN" [w:] vod.tvp.pl. Telewizja Polska SA.
• Andrzej Kiszka „Dąb” (3 artykuły). Solidarność Walcząca
• Andrzej Kiszka, żołnierz NOW – ukrywał się do 31 grudnia 1961 r. kielce.zznsz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].. ZŻNSZ-Kielce
• Andrzej Gass: Groźny bandyta A. Kiszka. Focus Historia, 3 listopada 2008
• Ostatni niezłomni. rp.pl, 17 grudnia 2007. [dostęp 2014-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-05)].