Andrzej Kola

Andrzej Kola
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1940
Toruń

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: archeologia podwodna, archeologia średniowiecza i nowożytności
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

1976

Habilitacja

1992

Profesura

22 października 2007

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej Medal „Pro Memoria” Medal Komisji Edukacji Narodowej

Andrzej Henryk Kola (ur. 17 stycznia 1940 w Toruniu) – polski historyk i archeolog, specjalizujący się w archeologii podwodnej, archeologii średniowiecza i nowożytności, profesor nauk humanistycznych.

Życiorys

W 1957 roku ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Toruniu. Kontynuował edukację w Studium Nauczycielskim w Toruniu (kierunek fizyka). Po jego ukończeniu w 1959 roku podjął studia archeologiczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, w tym czasie brał udział w ekspedycji na zamku krzyżackim w Toruniu. Pracował też w Muzeum Okręgowym w Toruniu.

W trakcie studiów, a także po ich zakończeniu był członkiem sekcji koszykarskiej toruńskiego AZS-u. W latach 1959–1970 rozegrał 148 meczów w ekstraklasie, zdobywając 980 punktów[1]. Występował także w akademickiej reprezentacji Polski[2].

Ukończył studia w 1966 roku, po czym został zatrudniony jako pracownik naukowo-techniczny w Instytucie Archeologii i Etnografii UMK. W 1976 roku uzyskał stopień doktora, tematem jego rozprawy doktorskiej było Wczesnośredniowieczne Chełmno w świetle źródeł archeologicznych, a promotorem Kazimierz Żurowski. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1991 roku na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie rozprawy Grody ziemi Chełmińskiej w późnym średniowieczu. W 1995 roku objął stanowisko profesora nadzwyczajnego UMK, a w 2007 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.

Od 1990 roku kierował Katedrą Archeologii Podwodnej UMK. W latach 1999–2002 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Nauk Historycznych na tym uniwersytecie.

W latach 1994–1996 kierował ekipą polskich archeologów prowadzących badania w Charkowie, w miejscu pochowania zamordowanych oficerów polskich. Kierował także pracami ekshumacyjnymi na terenie cmentarza ofiar represji stalinowskich w Bykowni na Ukrainie oraz pracami ekshumacyjnymi w Jedwabnem (2001[3]).

Odznaczenia i wyróżnienia

Wybrane publikacje

  • Źródła archeologiczne z terenu zamku krzyżackiego w Toruniu: badania z 1958–1966 r. (1974, wspólnie z Jadwigą Chudziakową).
  • Wczesnośredniowieczny gród w Mełnie w świetle badań wykopaliskowych (1982, wspólnie z Ryszardem Boguwolskim).
  • Archeologia podwodna. Cz. 1, Badania w akwenach śródlądowych Europy Środkowej i Wschodniej (1985, wspólnie z Gerardem Wilke, ISBN 83-231-0025-X).
  • Grody ziemi chełmińskiej w późnym średniowieczu (1991, ISBN 83-85196-33-1).
  • Średniowieczny gródek rycerski Ryńsk (1995, wspólnie z Ryszardem Boguwolskim, ISBN 83-901717-1-6).
  • Wczesnośredniowieczne grodziska w Świeciu n. Osą i Mędrzycach (1996, wspólnie z Ryszardem Boguwolskim, ISBN 83-901717-1-6).
  • Region Radzynia Chełmińskiego w pradziejach i wczesnym średniowieczu (1996, wspólnie z Ryszardem Boguwolskim, ISBN 83-901717-6-7).
  • Szlakiem średniowiecznych grodzisk gminy Gruta (1996, wspólnie z Ryszardem Boguwolskim, ISBN 83-901717-7-5).
  • Hitlerowski obóz zagłady Żydów w Bełżcu w świetle źródeł archeologicznych: badania 1997-1999 (2000, ISBN 83-905590-6-4).
  • Mosty sprzed tysiąca lat: archeologiczne badania podwodne przy rezydencji pierwszych Piastów na Ostrowie Lednickim (2000, wspólnie z Gerardem Wilke, ISBN 83-231-1184-7).
  • Charków, Katyń, Twer: w sześćdziesiątą rocznicę zbrodni: zbiór studiów (2001, redakcja pracy zbiorowej, wspólnie z Janem Szilingiem, ISBN 83-231-1318-1).
  • Archeologia zbrodni: oficerowie polscy na cmentarzu ofiar NKWD w Charkowie (2005, ISBN 83-231-1899-X).
  • Plemięta: wieżowa siedziba rycerska z XIV–XV wieku w ziemi chełmińskiej (2005, współautor, ISBN 83-88076-16-7).

Przypisy

  1. ↑ Andrzej Kola. plkhistory.ugu.pl. [dostęp 2015-04-15].
  2. ↑ Piotr Kieraciński. Zryw „Twardych Pierników”. „Forum Akademickie”. Nr 10, 2000. [dostęp 2015-04-15]. 
  3. ↑ Kończcie już, bo szabas. wprost.pl, 26 grudnia 2012. [dostęp 2015-04-15].
  4. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 marca 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 635).
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 marca 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2001 r. nr 10, poz. 159).
  6. ↑ a b c d e Profesor Andrzej Kola z Instytutu Archeologii UMK odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za upowszechnianie prawdy o zbrodni katyńskie. orbitorun.pl, 6 kwietnia 2011. [dostęp 2015-04-16].

Bibliografia

  • Sławomir Kalembka (red.): Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 347-348. ISBN 83-231-1988-0.
  • Prof. dr hab. Andrzej Kola, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-04-15].

Media użyte na tej stronie