Andrzej Kopiczyński
Data i miejsce urodzenia | 15 kwietnia 1934 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 12 października 2016 |
Zawód | aktor |
Współmałżonek | 1. Kalina Pieńkiewicz |
Lata aktywności | 1955–2013 |
Zespół artystyczny | |
Teatr Kwadrat w Warszawie | |
Odznaczenia | |
Andrzej Kopiczyński (ur. 15 kwietnia 1934 w Międzyrzecu Podlaskim, zm. 12 października 2016 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i prezenter telewizyjny. Występował m.in. jako tytułowy bohater w serialach Czterdziestolatek i Czterdziestolatek. 20 lat później.
Życiorys
Syn Heleny i Konstantego Kopiczyńskich. Przed rozpoczęciem studiów mieszkał we Wrocławiu. Wykształcenie zdobył na Wydziale Aktorskim łódzkiej PWST, którą ukończył w 1958[1].
Zadebiutował na ekranie w pełnym metrażu w 1957, w filmie Jerzego Kawalerowicza Prawdziwy koniec wielkiej wojny[1]. W latach 1958–1960 występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. W latach 1960–1961 był aktorem Teatru Współczesnego w Bydgoszczy, 1961–1962 Teatru Dramatycznego, 1962–1963 Teatru Bałtyckiego w Koszalinie, a od 1963 do 1970 Teatru Dramatycznego w Szczecinie. Od 1970 aktor występował na scenach teatrów warszawskich. W latach 1970–1979 był aktorem Teatru Narodowego, 1979–1982 Teatru Rozmaitości, 1982–1986 Teatru Na Woli, a od 1986 występował w Teatrze Kwadrat.
Początkowe zamiary aktora skłaniające się ku sztuce dramatycznej radykalnie zmieniły się po roli inż. Stefana Karwowskiego w serialu Jerzego Gruzy Czterdziestolatek (1974–1977). Od tamtego czasu Kopiczyński, wcześniej znany z roli Mikołaja Kopernika w serialu Kopernik, wyprodukowanym dla uczczenia pięćsetlecia urodzin astronoma, był kojarzony wyłącznie z postacią inż. Karwowskiego. Do dziś pozostał on dla wielbicieli właśnie inż. Stefanem Karwowskim. Wielką popularność serialu i ogólny aplauz publiczności po latach nakłonił realizatorów do przypomnienia go widzom. Nowy inż. Karwowski ujawnił się w 1993 w serialu 40-latek. 20 lat później. Na fali popularności obu serii Czterdziestolatka zaangażowano aktorów serialu do różnych produkcji pochodnych, takich jak reklamy. Aktor zagrał w reklamie grzejników, proszku do prania Pollena 2000 oraz Kas Oszczędnościowo Kredytowych. Również za role w Czterdziestolatku i filmie będącym nieodłączną częścią serialu – Motylem jestem czyli romans 40-latka – aktor został obsypany nagrodami, m.in. Nagrodą Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji (zespołowo, 1976), Nagrodą „Srebrny Gwóźdź Sezonu” (w plebiscycie popularności „Kuriera Polskiego"; 1976), Nagrodą za pierwszoplanową rolę męską na gdyńskim (do 1986 gdańskim) Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych (1976), Nagrodą Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji indywidualną I stopnia za II część filmu (1978).
W 1995 przez krótki okres prowadził teleturniej Koło Fortuny nadawany w TVP2. W 2000 r. jego wizerunek wykorzystano w kampanii reklamowej firmy OknoRes. Podkarpacka Fabryka Okien[2].
Podczas kariery wcielił się w ponad 160 postaci teatralnych i filmowych[3].
Życie prywatne
Czterokrotnie żonaty z aktorkami: Kaliną Pieńkiewicz[4], Marią Chwalibóg, następnie Ewą Żukowską (córka Katarzyna), a później z Moniką Dzienisiewicz-Olbrychską[5].
W 2014 r. zdiagnozowano u aktora chorobę Alzheimera[6]. Zmarł 12 października 2016 r. w Warszawie[1][7][8]. Został pochowany 19 października 2016 r. na warszawskich Powązkach[9].
Nagrody i odznaczenia
- 1961: Nagroda (Toruń – III FTPP – nagroda WRN w Bydgoszczy za rolę Henryka w sztuce Beckett, czyli honor Boga).
- 1962: Nagroda (Toruń – IV FTPP – za rolę tytułową w Kordianie).
- 1963: Nagroda (Katowice – FSRiR – nagroda Polskiego Radia dla młodego aktora za rolę Maksimowa w Kolegach).
- 1964: Nagroda (WRN w Szczecinie).
- 1966: Nagroda (Toruń – VIII FTPP).
- 1967: Nagroda (Bursztynowy Pierścień).
- 1969: Nagroda (Toruń – XI FTPP – wyróżnienie za rolę Konrada w Wyzwoleniu).
- 1975: Odznaczenie (Złoty Krzyż Zasługi).
- 1976: Nagroda („Srebrny Gwóźdź Sezonu 1975” przyznawany przez redakcję „Kuriera Polskiego”).
- 1977: Odznaczenie (Odzn. Za zasługi dla Warszawy).
- 1978: Nagroda (Komitetu ds. PRiTV I stopnia).
- 2015: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
- 2016: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)[10]
Filmografia
- 1957: Prawdziwy koniec wielkiej wojny.
- 1958: Zadzwońcie do mojej żony – marynarz w gospodzie w Zatoce Szczęścia.
- 1964: Zakochani są między nami – mężczyzna, który poderwał dziewczynę konferansjerowi.
- 1964: Obok prawdy – Wojtek Łopot.
- 1964: Koniec naszego świata – kapo Krwawy Józek.
- 1965: Święta wojna – Grześ Walczak, piłkarz Sparty.
- 1965: Gorąca linia – górnik Witalis.
- 1966: Cierpkie głogi – Leon, reporter PR.
- 1967: Julia, Anna, Genowefa... – Marek, syn Rutowiczowej.
- 1969: Jarzębina czerwona – podporucznik Wiktor Kotarski.
- 1969: Czekam w Monte-Carlo – Jan Rajski.
- 1970: Pułapka – Jan Rajner.
- 1970: Prawdzie w oczy – inżynier Marczak.
- 1970: Kolumbowie – oficer sztabowy (odc. 5).
- 1971: Wiktoryna czyli czy pan pochodzi z Beauvais? – Piotr.
- 1971: 150 na godzinę – Jimmy, mąż Aldony.
- 1972: Kopernik – Mikołaj Kopernik.
- 1972: Kopernik – Mikołaj Kopernik (odc. 1–3).
- 1972: Skarb trzech łotrów – Adam Morawski.
- 1972: Diabelskie eliksiry – Wiktoryn.
- 1973: Zasieki – porucznik.
- 1974–1977: Czterdziestolatek – inż. Stefan Karwowski.
- 1976: Motylem jestem, czyli romans 40-latka – inż. Stefan Karwowski.
- 1977: Noce i dnie – Tytus Jerzy Niechcic, kuzyn Bogumiła (odc. 9).
- 1978: Życie na gorąco – senator Juan Meranez (odc. 6).
- 1978: Odcinek XIII – kierownik ośrodka lotów kosmicznych, dowódca statku „Copernicus”.
- 1978: 07 zgłoś się – w roli samego siebie (odc. 7).
- 1981: Miłość ci wszystko wybaczy – major Olo Kryński.
- 1981: Filip z konopi – Wiśniewski, kolega Leskiego.
- 1981: Ślepy bokser – Zenon Gołyźniak.
- 1981: Znachor – lekarz Pawlicki.
- 1987: Rajski ptak – Gadomski, ojciec Anki.
- 1988: Pięć minut przed gwizdkiem – sędzia Leszek Hogendorf.
- 1988: Niezwykła podróż Baltazara Kobera – Pappagello.
- 1990: Napoleon – Anglik (odc. 6).
- 1990: Korczak – dyrektor w PR.
- 1990: Dziewczyna z Mazur – fotografik Daniel Grycz.
- 1993: Czterdziestolatek 20 lat później – inż. Stefan Karwowski.
- 1994: Bank nie z tej ziemi – Stefan Kropkowski (odc. 12).
- 1999: Ogniem i mieczem – Zaćwilichowski.
- 1999–2000: Czułość i kłamstwa – Ryszard Trybuła.
- 2000: Ogniem i mieczem – Zaćwilichowski.
- 2001–2005: Lokatorzy – pan Roman Zagórny.
- 2006: Niania – Waldemar Krukowski (odc. 19).
- 2007, 2011: Świat według Kiepskich – inż. Stefan Karwowski (odc. 280 i 368).
- 2008: To nie tak, jak myślisz, kotku – minister.
- 2008: Plebania – ksiądz Ernest (odc. 992).
- 2008: Na kocią łapę – właściciel kota Caruso.
- 2011: 1920 Bitwa warszawska – ksiądz.
- 2012: Piąty Stadion – Michał, wuj Aleksa (odc. 58).
- 2013: Lekarze – Makary (odc. 25).
Dubbing
- 2006: Garfield 2 − Smithee.
Przypisy
- ↑ a b c Andrzej Kopiczyński nie żyje, film.interia.pl, 13 października 2016 [dostęp 2016-10-13] .
- ↑ Reklama. „Tygodnik Sanocki”. Nr 40 (465), s. 1, 6 października 2000.
- ↑ Andrzej Kopiczyński nie żyje, wiadomosci.tvp.pl [dostęp 2020-06-21] .
- ↑ https://viva.pl/ludzie/newsy/andrzej-kopiczynski-jakie-tajemnice-skrywa-nie-mial-trzech-zon-tylko-cztery-zycie-prywatne-140557-r1/
- ↑ nr 37, „Życie na Gorąco”, 11 września 2014, s. 35 .
- ↑ nr 27, „Życie na Gorąco”, 7 lipca 2016, s. 6-7 .
- ↑ Nie żyje Andrzej Kopiczyński, inżynier Karwowski z „Czterdziestolatka”, www.tvp.info, 13 października 2016 [dostęp 2016-10-13] .
- ↑ Paweł Piotrowicz , Andrzej Kopiczyński nie żyje, film.onet.pl, 13 października 2016 [dostęp 2016-10-13] .
- ↑ Rodzina i przyjaciele pożegnali Andrzeja Kopiczyńskiego. Aktor został pochowany na warszawskich Powązkach. w Polityce.pl. [dostęp 2016-10-19].
- ↑ Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski dla Andrzeja Kopiczyńskiego. prezydent.pl, 19 października 2016. [dostęp 2016-10-19].
Bibliografia
- Andrzej Kopiczyński w bazie filmpolski.pl
- Andrzej Kopiczyński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
- Andrzej Kopiczyński w bazie IMDb (ang.)
- Andrzej Kopiczyński w bazie Filmweb
Linki zewnętrzne
- Andrzej Kopiczyński na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Media użyte na tej stronie
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Kopiczynski faksymile
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób aktora Andrzeja Kopiczyńskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób aktora Andrzeja Kopiczyńskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
Autor: Biblioteka Publiczna dzielnicy Bemowo miasta stołecznego Warszawy, Licencja: CC BY-SA 2.5
This image has been copied from the source with the permision of webmaster (and with the consent of the director of the service). The permission was granted to Stan Zurek (Zureks) via email from Mirosław Domański
Andrzej Kopiczyński