Andrzej Kralczyński

Andrzej Kralczyński
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1943
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 sierpnia 2016
Bielsko-Biała

Zawód, zajęcie

działacz związkowy

Alma Mater

Uniwersytet Śląski

Stanowisko

senator I i II kadencji (1989–1993)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Andrzej Henryk Kralczyński (ur. 29 lipca 1943 w Warszawie[1], zm. 21 sierpnia 2016 w Bielsku-Białej[2][3]) – polski działacz związkowy, uczestnik opozycji demokratycznej w okresie PRL, senator I i II kadencji.

Życiorys

Syn Władysława i Stanisławy[3]. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego. Od 1971 do 1985 pracował w Fabryce Samochodów Małolitrażowych w Bielsku-Białej. W 1980 wstąpił do „Solidarności”, był przewodniczącym komisji zakładowej w FSM, delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku i członkiem Komisji Krajowej. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył w niejawnych strukturach związku. W maju 1982 został internowany, zwolniono go w listopadzie tego samego roku. Kontynuował działalność opozycyjną w ramach Regionalnej Komisji Wykonawczej Podbeskidzie. W kwietniu 1983 aresztowano go z przyczyn politycznych, został zwolniony w 1984 w wyniku amnestii. Ponownie został aresztowany we wrześniu 1985, po czym skazany na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Zwolniono go ponownie na mocy amnestii w 1986[1]. Przez kilka lat pozostawał bez stałego zatrudnienia[2]. Objął funkcję rzecznika jawnej już Regionalnej Komisji Wykonawczej. Po reaktywacji związku w 1988 wszedł w skład władz regionalnych[1].

W latach 1989–1991 pełnił funkcję senatora I kadencji, wybranego z ramienia Komitetu Obywatelskiego w województwie bielskim. Był członkiem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. W kolejnych wyborach z powodzeniem ubiegał się o reelekcję z ramienia „Solidarności”. W trakcie kadencji odszedł z klubu parlamentarnego związku i pozostał senatorem niezrzeszonym. Przez cztery lata sprawowania mandatu pracował w Komisji Spraw Emigracji i Polaków za Granicą[4]. W 1992 jego nazwisko pojawiło się na tzw. liście Macierewicza[5]. W 1993 jako kandydat niezależny nie został ponownie wybrany[6]. Andrzej Kralczyński wycofał się z działalności politycznej, do czasu przejścia na emeryturę pracował w bielskiej fabryce samochodów>.

Pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim przy ul. Grunwaldzkiej w Bielsku-Białej[7].

Odznaczenia

W 2013, za wybitne zasługi dla przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w działalności państwowej i publicznej, odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[8].

Przypisy

  1. ↑ a b c Andrzej Kralczyński. senat.pl. [dostęp 2012-08-11].
  2. ↑ a b Alina Świeży-Sobel: Nie żyje Andrzej Kralczyński. gosc.pl, 23 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-23].
  3. ↑ a b Andrzej Kralczyński. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-02-10].
  4. ↑ Informacje na stronie Senatu. [dostęp 2012-08-11].
  5. ↑ Rafał Zychal, Andrzej Stankiewicz: Lista Macierewicza ćwierć wieku później. onet.pl, 4 czerwca 2017. [dostęp 2019-02-16].
  6. ↑ M.P. z 1993 r. nr 50, poz. 471
  7. ↑ Cmentarz Parafii Katedralnej św. Mikołaja w Bielsku-Białej. Grobonet. [dostęp 2021-04-18].
  8. ↑ M.P. z 2013 r. poz. 519