Andrzej Kułakowski

Andrzej Kułakowski
Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1929
Warszawa

Zawód, zajęcie

chirurg, onkolog

Tytuł naukowy

profesor nauk medycznych

Alma Mater

Akademia Medyczna w Warszawie

Odznaczenia
Order Orła Białego Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Andrzej Kułakowski (ur. 10 sierpnia 1929 w Warszawie[1]) – polski lekarz, specjalista w zakresie chirurgii onkologicznej, profesor nauk medycznych. Uczeń Tadeusza Koszarowskiego. Kawaler Orderu Orła Białego.

Życiorys

W okresie II wojny światowej uczestniczył w konspiracyjnym harcerstwie, następnie w Narodowej Organizacji Wojskowej i Armii Krajowej. Po powrocie do Warszawy ukończył Liceum im. Stefana Batorego[1]. W 1953 został absolwentem studiów medycznych na Akademii Medycznej w Warszawie[2].

W tym samym roku podjął pracę w Klinice Chirurgicznej Instytutu Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie kierowanej przez Tadeusza Koszarowskiego. Andrzej Kułakowski specjalizował się w zakresie chirurgii (I stopnia w 1959) oraz chirurgii onkologicznej (1961). Stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego uzyskiwał odpowiednio w 1964 i w 1978. Obejmował stanowiska profesora nadzwyczajnego (1978) i zwyczajnego (1986)[1]. W 1993 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych[2]. W 1972 objął kierownictwo kliniki, był zastępcą dyrektora, a w latach 1991–1998 dyrektorem Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie[1].

Specjalizował się m.in. w leczeniu nowotworów piersi z uwzględnieniem operacji odtwórczych po mastektomii i rehabilitacji pooperacyjnej, leczeniu nowotworów głowy i szyi, raka przełyku, operacjach jelita grubego i resekcjach miąższu wątroby[1].

Podczas wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączył się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[3].

Był także prezydentem Organizacji Europejskich Instytutów Onkologii. Członek Towarzystwa Chirurgów Polskich i Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej, założyciel i prezes Towarzystwa Marii Skłodowskiej-Curie w Hołdzie[1].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2020 prezydent Andrzej Duda, w uznaniu znamienitych zasług dla polskiej onkologii, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej oraz popularyzowanie polskiej myśli naukowej na świecie, odznaczył Andrzeja Kułakowskiego Orderem Orła Białego[4].

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim (1995) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (2001) Orderu Odrodzenia Polski[5][6]. Wyróżniony tytułem doktora honoris causa Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie[1]. W czasach PRL otrzymał też Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i Złoty Krzyż Zasługi[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Jan Berner. Andrzej Kułakowski – uczeń i następca Profesora Tadeusza Koszarowskiego. „Nowotwory. Journal of Oncology”. Nr 3, 2009. [dostęp 2015-04-02]. 
  2. ↑ a b Prof. zw. dr hab. Andrzej Kułakowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-04-03].
  3. ↑ Apel (64 intelektualistów wraz z załączonym suplementem zawierającym nazwiska sygnatariuszy apelu). karta.org.pl. [dostęp 2020-09-26].
  4. ↑ Ordery Orła Białego w Święto Narodowe Trzeciego Maja. prezydent.pl, 3 maja 2020. [dostęp 2020-05-03].
  5. ↑ M.P. z 1996 r. nr 15, poz. 192
  6. ↑ M.P. z 2001 r. nr 24, poz. 418
  7. ↑ Kto jest kim w Polsce. Warszawa: 1989, s. 669.