Andrzej Kujawski (powstaniec styczniowy)
.JPG) | |
 podporucznik | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Andrzej Kujawski (ur. 1841, zm. 2 marca 1937 w Gorlicach) – powstaniec styczniowy, mistrz powroźniczy.
Życiorys
Pochodził z Gorlic[1]. Jako mieszkaniec tego miasta brał udział w powstaniu styczniowym 1863 wraz z ochotnikami z rodzinnych stron. Uczestniczył w walkach na ziemi sandomierskiej oraz w bitwa pod Komorowem 20 czerwca 1863, gdzie został ranny w nogę. Dostał się do niewoli i był uwięziony przez Rosjan.
W późniejszym czasie powrócił do Gorlic. Był mistrzem powroźniczym. W czasie walk I wojny światowej został zraniony w klatkę piersiową odłamkiem, który trafił do jego domu.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego[2].
Został odznaczony Krzyżem Siedemdziesięciolecia Powstania Styczniowego i Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi.
Zmarł 2 marca 1937 jako ostatni żyjący weteran powstania styczniowego na ziemi gorlickiej[3].
Przypisy
- ↑ Andrzej Ćmiech: Heroiczne i tragiczne losy gorlickich powstańców styczniowych. gazetakrakowska.pl, 2014-02-01. [dostęp 2015-11-15].
- ↑ Oficerowie Weterani Powst. Narodowego 1863. genealogia.okiem.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]..
- ↑ Zgon weterana z 1863 r.. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 50 z 4 marca 1937.
Bibliografia
- Zgon weterana z 1863 r.. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 50 z 4 marca 1937.
- Andrzej Kujawski – powstanie styczniowe. Lista uczestników. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-11-15].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I Klasy
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Andrzej Kujawski (1841-1937)