Andrzej Kulig (patomorfolog)

Andrzej Kulig
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1932
Kraków

profesor nauk medycznych
Alma Mater

Akademia Medyczna w Krakowie

Doktorat

1960

Habilitacja

1969

Profesura

16 października 1987

Uczelnia

Akademia Medyczna w Krakowie
Wojskowa Akademia Medyczna

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Andrzej Wincenty Kulig (ur. 11 grudnia 1932 w Krakowie) – polski patomorfolog, profesor dr hab. nauk medycznych, kierownik Zakładu Patomorfologii Klinicznej Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi.

Życiorys

Syn lekarzy: dr n. med. Zygmunt Kulig (doktorat na temat leczenia gruźlicy odmą) był internistą, dyrektorem szpitala im. Edmunda Biernackiego w Krakowie, a dr n. med. Janina (z domu Wolny) Kulig (doktorat na temat rozwoju umysłowego dziecka) była pionierką logopatologii w Polsce i autorką pierwszego polskiego podręcznika z tej dziedziny.

Studiował w latach 1950-1955 na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Krakowie, tam później pracował jako asystent i starszy asystent w latach 1955-1964 i obronił w 1960 swój doktorat na temat patomorfologii gruźlicy (promotorem była prof. Janina Kowalczykowa).

W 1963 otrzymał powołanie do zawodowej służby wojskowej, pracował w latach 1963-1964 jako lekarz 6. Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej w Krakowie, a następnie w latach 1965-1970 jako kierownik Zakładu Anatomii Patologicznej 5 Wojskowego Szpitala Rejonowego w Krakowie. W latach 1968-1969 przebywał na stypendium Fundacji im. hr. Jakuba Potockiego w Paryżu. Po powrocie do kraju habilitował się (w 1969) w AM w Krakowie na temat ziarniniakowego zapalenia jąder. Od roku 1970 kierownik Katedry Patomorfologii WAM w Łodzi; w latach 1972-1976 był prodziekanem Wydziału Lekarskiego WAM, następnie od 1977 do 1980 jego dziekanem, a od 1980 do 1984 prorektorem ds. nauki i szkolenia WAM. W 1997 przeszedł w stan spoczynku w stopniu pułkownika.

Był prezesem Polskiego Towarzystwa Patologów (1983-1991) i Naczelnym Specjalistą Wojska Polskiego w dziedzinie patomorfologii (1986-1996). W latach 1976-2004 organizator, dyrektor, a od 2000 r. konsultant Centrum Egzaminów Medycznych, od 1995 r. jest szefem zespołu przygotowującego testy egzaminów wstępnych do akademii medycznych; w 1997 został kierownikiem Zakładu Patomorfologii Klinicznej Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki.

Członek Komisji Edukacji w Polskiej Unii Onkologii.

Życie prywatne

Ma trzech synów: Andrzej, doktor habilitowany nauk prawnych, pracuje w Katedrze Prawa Ustrojowego Porównawczego UJ w Krakowie, jest dyrektorem naczelnym Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego CMUJ w Krakowie; Maciej jest lekarzem wojskowym (w stopniu majora), specjalistą chorób wewnętrznych, pracuje w Wojskowym Instytucie Medycznym w Warszawie; Bartosz jest doktorem nauk medycznych, ginekologiem-położnikiem, pracuje w Instytucie Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi.

Nagrody i odznaczenia

Odznaczony m.in.: Polonia Restituta (Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorski Orderu Odrodzenia Polski), Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie