Andrzej Kunert

Andrzej Kunert

(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl Andrzej Kunert (2009)
Data i miejsce urodzenia	12 października 1952 Warszawa
Sekretarz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa
Okres	od 16 kwietnia 2010 do 1 sierpnia 2016
Poprzednik	Andrzej Przewoźnik
Odznaczenia

(c) I, Kmarius, CC BY 2.5

Andrzej Kunert (2007)

Andrzej Krzysztof Kunert (ur. 12 października 1952 w Warszawie) – polski historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych (2010), w latach 2010–2016 sekretarz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

Życiorys

Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1971)^[1]. Studiował na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Tytuł zawodowy magistra uzyskał w 1976 na podstawie pracy pt. Wojskowe Sądownictwo Specjalne Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1940–1945.

Od połowy lat 70. pracował w redakcji Słownika Biograficznego Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego. W latach 1984–1990 był redaktorem w Instytucie Wydawniczym PAX. Pełnił funkcję redaktora naczelnego Wydawnictwa Bellona, pracował następnie w Muzeum Wojska Polskiego. W 2007 został współwłaścicielem spółki cywilnej zajmującej się działalnością wydawniczą i wystawienniczą. Udzielał się jako konsultant cykli dokumentalnych Discovery Historia: Wielka wojna na wschodzie oraz Wrzesień 1939.

W 1993 został prezesem zarządu Fundacji Archiwum Polski Podziemnej 1939–1956. W 2002 uzyskał na Uniwersytecie Zielonogórskim stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy Kazimierz Moczarski (1907–1975). Zarys biografii. Współpracuje z redakcją Polskiego Słownika Biograficznego^[2]. W 2010 uzyskał stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie Zielonogórskim^[3].

Zasiadał w konwencie Ruchu Stu^[4].

W 1989 był współzałożycielem Niezależnego Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej^[5]. W 1990 został członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa^[6]. 16 kwietnia 2010, po śmierci Andrzeja Przewoźnika, został powołany na stanowisko sekretarza tego gremium^[6], wchodząc w skład jej prezydium^[7]. Urząd ten sprawował do 1 sierpnia 2016, kiedy to ROPWiM została zlikwidowana^[8].

Zaangażował się w m.in. w projekt budowy pomnika nagrobnego żołnierzy bolszewickich w Ossowie oraz pomnika ofiar katastrofy smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Zasiadł również w Polsko-Rosyjskiej Grupie do Spraw Trudnych. Został przewodniczącym Kapituły Honorowej Nagrody im. Danuty Siedzikówny „Inki”^[9] oraz członkiem jury Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego^[10].

Był pracownikiem Katedry Historii Wojskowości Akademii Obrony Narodowej w Warszawie^[2]. W 2019 został człnkiem Zespołu Nazewnictwa Miejskiego w Urzędzie m.st. Warszawy^[11].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2006 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (za zasługi w działalności na rzecz propagowania wiedzy o historii Polski, za osiągnięcia w pracy naukowej i badawczej)^[12], a w 2009 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (za wybitne zasługi w dokumentowaniu i upamiętnianiu prawdy o najnowszej historii Polski, w szczególności dziejów Polskiego Państwa Podziemnego)^[13]. W 2006 otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[14], a w 2010 Medal „10 lat Instytutu Pamięci Narodowej”^[15].

W 1985 laureat Nagrody Młodych im. Włodzimierza Pietrzaka^[16]. W 2006 otrzymał nagrodę Kustosza Pamięci Narodowej^[17]. W 2011 wyróżniony Medalem „Dziedzictwo Kresów Wschodnich”, nadanym przez Stowarzyszenie Rodzin Osadników Wojskowych i Cywilnych Kresów Wschodnich^[18]. W 2014 otrzymał Medalion Pieta Miednoje 1940, przyznany przez Warszawskie Stowarzyszenie Rodzina Policyjna 1939 roku^[19].

Wybrane publikacje

• Generał Tadeusz Bór-Komorowski w relacjach i dokumentach, Wyd. Rytm, Warszawa 2000.
• Ilustrowany przewodnik po Polsce podziemnej: 1939–1945, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-12101-7.
• Ilustrowany przewodnik po Polsce stalinowskiej: 1944–1956 T. 1 (współautor: Dariusz Baliszewski), Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, ISBN 83-01-12906-9.
• Józef Feliks Gawlina – Biskup Polowy Polskich Sił Zbrojnych, Wyd. Adiutor, Warszawa 2002.
• Katyń – ocalona pamięć, Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 978-83-247-1892-4.
• Kronika Powstania Warszawskiego, Wyd. Edipresse Polska, Warszawa 2004.
• Polskie wigilie wojenne 1939–1945, Wyd. Adiutor, Warszawa 2003.
• Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny (red. nauk.), Wyd. Sejmowe, Warszawa 1998.
• Rozkazy Naczelnych Wodzów Polskich Sił Zbrojnych 1939–1945 (opr.), Wyd. Adiutor, Warszawa 2002.
• Rzeczpospolita Walcząca. Wrzesień-grudzień 1939. Kalendarium, Wyd. Sejmowe, Warszawa 1993.
• Rzeczpospolita Walcząca. Styczeń-grudzień 1940. Kalendarium, Wyd. Sejmowe, Warszawa 1997.
• Rzeczpospolita Walcząca. Styczeń-grudzień 1941. Kalendarium, Wyd. Sejmowe, Warszawa 2002.
• Rzeczpospolita Walcząca. Powstanie Warszawskie 1944. Kalendarium, Wyd. Sejmowe, Warszawa 1994.
• Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939–1944, Wyd. Pax, Warszawa 1987, ISBN 83-211-0739-7, ISBN 83-211-0758-3.
• Spiska 14: aresztowanie generała „Grota” – Stefana Roweckiego, Andrzej Chmielarz, Andrzej Krzysztof Kunert, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1983, ISBN 83-06-01022-1, ISBN 978-83-06-01022-0.
• Wielka ilustrowana encyklopedia Powstania Warszawskiego (trzytomowa), Wyd. Bellona, Warszawa.
• Władysław Bartoszewski – życie i twórczość, Wyd. Rytm, Warszawa 1999.
• Żydzi polscy w służbie Rzeczypospolitej 1939–1945. Wybór źródeł (opr.), Wyd. Adiutor, Warszawa 2002.

Przypisy