Andrzej Lewandowski (generał)

Andrzej Lewandowski

Gen.bryg. Andrzej Lewandowski – 2000 r.
generał brygady
Data i miejsce urodzenia	30 maja 1950 Gorzów Wielkopolski, Polska
Przebieg służby
Lata służby	1969–2007
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	66 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Warszawski Okręg Wojskowy Wojska Lądowe
Stanowiska	dowódca pułku artylerii szef Wojsk OPL okręgu wojskowego szef Wojsk OPL Wojsk Lądowych attaché obrony
Odznaczenia

Andrzej Lewandowski (ur. 30 maja 1950 w Gorzowie Wielkopolskim) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

W latach 1969–1973 studiował w Oficerskiej Szkole Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Koszalinie. W tym samym roku po ukończeniu szkoły objął stanowisko dowódcy plutonu w 12 Pułku Zmechanizowanym w Gorzowie Wielkopolskim. W 1974 roku objął dowództwo baterii w tym samym pułku. Na stanowisku został do 1977 roku. W 1977 roku rozpoczął trzyletnie studia w Akademii Wojsk OPL w Kijowie. od 1980 roku do 1985 zajmował kolejno stanowiska dowódcy dywizjonu OPL, szefa sekcji rozpoznania powietrznego oraz zastępcy szefa sztabu 61 Brygady Artylerii Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Skwierzynie. W 1985 został dowódcą 66 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Bolesławcu. Po trzech latach został zastępcą szefa OPL Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1990-1992 był słuchaczem Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego SZ ZSRR w Moskwie. W 1992 po ukończeniu rosyjskiej uczelni został szefem OPL Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1998-1999 pełnił funkcję zastępcy Szefa Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Wojskach Lądowych. W latach 1999-2002 był szefem Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Wojskach Lądowych. Następnie oddał się do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej. W 2003 roku otrzymał stopień naukowy doktora na Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie. W latach 2004-2007 pełnił funkcję attaché obrony Rzeczypospolitej Polskiej w Federacji Rosyjskiej w Moskwie. W 2007 roku odszedł do rezerwy^[1][2].

Generał Lewandowski jest zastępcą prezesa Klubu Generałów Wojska Polskiego^[3] oraz członkiem Zarządu Głównego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego i zastępcą przewodniczącego komisji historycznej tego związku w latach 2009–2013^[4]. Był także przewodniczącym Rady Wydawniczej publikacji „Wojska Obrony Przeciwlotniczej Wojsk Lądowych. Historia, Tradycje i Współczesność”. Jest autorem kilkunastu artykułów w Głosie Weterana i Rezerwisty^[5], Biuletynie Przeciwlotników koła nr 36 ZŻWP^[4] oraz na stronie internetowej Klubu Generałów Wojska Polskiego^[3].

Awanse

• podchorąży – 1969,
• podporucznik – 1973,
• porucznik – 1975,
• kapitan – 1978,
• major – 1983,
• podpułkownik – 1987,
• pułkownik – 1990,
• generał brygady – 15 sierpnia 2000^[1][2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 22 października 2001^[6]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi^[1][2]

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Lewandowski: Wojska Obrony Przeciwlotniczej Sił Zbrojnych RP – Historia, Tradycje i Współczesność. Warszawa: Fundacja na rzecz historii i tradycji Wojsk OPL oraz BIZARRE sp. z o.o., 2009.
• Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i Admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002. Warszawa: Wydawnictwo von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.