Andrzej Maj (polityk)

Andrzej Maj
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1869
Babin

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 1934
Podole

Wicemarszałek Sejmu
Okres

od 14 lutego 1919
do 1 grudnia 1922

Przynależność polityczna

ZLN

Następca

Zygmunt Seyda

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości

Andrzej Maj (ur. 20 listopada 1869 w Babinie, zm. 11 sierpnia 1934 w Podolu) – polski polityk, działacz ZLN i wicemarszałek Sejmu Ustawodawczego (1919–1922).

Życiorys

Był synem Bartłomieja i Jadwigi z Wojtaszków. Początkowo pracował w gospodarstwie rodziców w Babinie, gdzie był także tkaczem i cieślą, następnie kupił własne gospodarstwo w kolonii Podole, które prowadził do śmierci. Organizator i nauczyciel tajnego nauczania w Babinie, kolporter i prenumerator nielegalnej prasy i książek. Członek Ligi Narodowej, od 1904 PZL, uczestnik strajku szkolnego 1905, uczestnik akcji na rzecz wprowadzenia języka polskiego do urzędów gminnych, organizator PMS w Bełżycach; poddawany rewizjom i nadzorowi policyjnemu. Członek Rady Szkolnej Powiatowej w Lublinie. W czasie I wojny światowej w obozie tzw. aktywistów. W marcu 1917 roku został członkiem Komisji Wojskowej Tymczasowej Rady Stanu[1]. Wszedł w skład komitetu obchodów 500. rocznicy uzyskania praw miejskich przez Bełżyce, które odbyły się 17 maja 1917 roku[2]. Uczestnik akcji protestacyjnych przeciwko pokojowi brzeskiemu w 1918. Wieloletni wójt gminy Bełżyce i wiceprezes tamtejszego Towarzystwa Pożyczkowo-Oszczędnościowego, członek Sejmiku Powiatowego w Lublinie, działacz Centralnego Towarzystwa Rolniczego (1921–1929 wiceprezes). Od 1918 członek zarządu, od 1919 wiceprezes Centralnego Związku Kółek Rolniczych, od 1929 członek RG i Zarządu Centralnego TOKR, wieloletni członek władz lubelskiej Izby Rolniczej. Od 1918 ponownie członek PZL, od 1922 w PSL „P” (1923–1924 czł. RN), od 1931 w SL: członek RN (1931–1933), wiceprezes Zarządu Wojewódzkiego i członek Zarządu Powiatowego w Lublinie. Po śmierci pochowany na Cmentarzu w Matczynie.

Działalność polityczna

Poseł na Sejm Ustawodawczy (1919–1922), mandat uzyskał z listy nr 4 w okręgu wyborczym nr 22 (Lublin), wicemarszałek Sejmu. W Sejmie Ustawodawczym w 1919 reprezentował ZSLN w Konwencie Seniorów. Jako jeden z 10 posłów na Sejm Ustawodawczy z województwa lubelskiego, był członkiem Wojewódzkiego Komitetu Obrony Narodowej w Lublinie w 1920 roku[3]. Był członkiem klubu Narodowego Zjednoczenia Ludowego[4]. Trzykrotnie kandydował bez powodzenia do Senatu: w 1922 z listy państwowej nr 12 (NZL „Polskie Centrum”), w 1928 z listy państwowej nr 25 (Polski Blok Katol. PSL „P” i ChD), a w 1930 z listy państwowej nr 7 (Centrolew).

Rodzina

Żonaty z Małgorzatą z domu Bednarczyk. Mieli dziewięcioro dzieci. Pięciu synów: Stanisława, Konstantego, Bartłomieja, Zygmunta i Kazimierza oraz cztery córki: Cecylię, Jadwigę, Annę, Helenę.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Jan Snopko, Sprawozdanie z działalności Komisji Wojskowej Tymczasowej Rady Stanu (styczeń – sierpień 1917), w: Studia Podlaskie, t. XIX, Białystok 2011, s. 311.
  2. Stanisław Jadczak, Bełżyce. Monografia miasta i gminy, Bełżyce 2002.
  3. Obrona państwa w 1920 roku, Warszawa 1923, s. 419.
  4. Tadeusz Rzepecki, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919, Poznań 1920, s. 286.
  5. M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644 „za zasługi na polu rozwoju rolnictwa i organizacji rolniczej”.
  6. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 355 „za zasługi na polu organizacji rolnictwa”.
  7. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

  • T. Rzepecki, Sejm 1919.
  • T. i W. Rzepeccy, Sejm i Senat 1922–27.
  • S. Giza, Władze naczelne, 1965.
  • A. Ajnenkiel, Historia Sejmu, 1989.
  • Słownik działaczy ludowych, 1989.
  • W. Witos, Moje wspomnienia, t. II, 1990.
  • Kto był kim, 1994.

Media użyte na tej stronie