Andrzej Malinowski (generał)

Andrzej Malinowski
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1954
Ostrów Mazowiecka

Data śmierci

2 grudnia 2021[1]

Przebieg służby
Lata służby

1977–2014

Siły zbrojne

Orzeł LWP.jpg Siły Zbrojne PRL
POL Wojska Lądowe.svg Siły Zbrojne RP

Jednostki

35 Pułk Desantowy
7 Łużycka Brygada Obrony Wybrzeża
4 Pułk Desantowy
1 Gdańska Brygada Obrony Terytorialnej
12 Brygada Kawalerii Pancernej
12 Dywizja Zmechanizowana

Stanowiska

dowódca plutonu
dowódca kompanii
starszy oficer sztabu
szef sztabu zastępca dowódcy
dowódca brygady
dowódca dywizji

Andrzej Malinowski (ur. 16 czerwca 1954 w Ostrowi Mazowieckiej, zm. 2 grudnia 2021[2]) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Kwidzynie, w 1977 ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych i rozpoczął pełnienie służby jako dowódca plutonu i kompanii w 35 pułku desantowym. W 1986 ukończył studia w Akademii Sztabu Generalnego i został skierowany do 7 Brygady Obrony Wybrzeża na stanowisko starszego oficera sztabu, następnie szefa sztabu – zastępcy dowódcy 4 pułku desantowego w latach 1987–1989. W tym czasie ukończył Kurs Przeszkolenia Szczebla Taktycznego. Dowódca Gdańskiego Pułku Obrony Terytorialnej od 1989 roku. Pełnił stanowiska sztabowe w latach 1990–1995 w 7 BOW oraz 1 Brygadzie Obrony Terytorialnej, a następnie był dowódcą 12 Brygady Pancernej w Budowie. W latach 1998–1999 był szefem sztabu, a następnie dowódcą PKW UNIFIL. Awansowany do stopnia pułkownika w 1997, 31 sierpnia 1999 objął obowiązki dowódcy 12 Brygady Zmechanizowanej[3]. Ukończył w 2003 w Akademii Obrony Narodowej Podyplomowe Studium Operacyjno–Strategiczne. Dowódca 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej w latach 2003–2006. Awansowany na stopień generała brygady w 2005. Zastępca dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centrum–Południe w VI zmianie PKW w Iraku. W styczniu 2007 objął stanowisko zastępcy szefa sztabu Dowództwa Wojsk Lądowych, a 10 kwietnia został dowódcą 12 Dywizji Zmechanizowanej. W związku z zarzutami o korupcję, 20 kwietnia 2009 został odwołany z zajmowanego stanowiska i przeniesiony do rezerwy kadrowej. W 2010, oczyszczony z zarzutów, powrócił do służby[4]. W 2011 IPN skierował do sądu wniosek o lustrację generała. Powtórnie przeniesiony do rezerwy kadrowej, po oczyszczeniu z zarzutu kłamstwa lustracyjnego, powrócił na poprzednio zajmowane stanowisko[5]. 15 sierpnia 2014 przeszedł w stan spoczynku[5]. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Kwidzynie (kwatera B-2-15)[6].

Grób gen. Andrzeja Malinowskiego (kwiecień 2022)

Przypisy

  1. Zmarł były dowódca 12. Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie. gs24.pl. [dostęp 2021-12-03]. (pol.).
  2. Ordynariat Polowy − Kwidzyn: Pogrzeb gen. dyw. Andrzeja Malinowskiego [dostęp 2021−12−07]
  3. Oficer Prasowy Brygady (redaktor treści zawartych na stronie internetowej) kapitan Janusz Błaszczak: Poczet dowódców. 12 Brygada Zmechanizowana. [dostęp 2014-03-20].
  4. Faszcza 2015 ↓, s. 196.
  5. a b Faszcza 2015 ↓, s. 197.
  6. Andrzej Malinowski. cmentarz.kwidzyn.pl. [dostęp 2022-05-09].

Bibliografia

  • Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat słumżby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
  • Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 79. ISSN 1734-2317.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Wojska Lądowe.svg
Orzeł Wojsk Lądowych RP
Grób gen. Andrzeja Malinowskiego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób gen. Andrzeja Malinowskiego (kwiecień 2022)