Andrzej Malinowski (generał)
 generał dywizji | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 czerwca 1954 |
|---|---|
| Data śmierci | 2 grudnia 2021[1] |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1977–2014 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 35 Pułk Desantowy |
| Stanowiska | dowódca plutonu |
Andrzej Malinowski (ur. 16 czerwca 1954 w Ostrowi Mazowieckiej, zm. 2 grudnia 2021[2]) – generał dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys
Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Kwidzynie, w 1977 ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych i rozpoczął pełnienie służby jako dowódca plutonu i kompanii w 35 pułku desantowym. W 1986 ukończył studia w Akademii Sztabu Generalnego i został skierowany do 7 Brygady Obrony Wybrzeża na stanowisko starszego oficera sztabu, następnie szefa sztabu – zastępcy dowódcy 4 pułku desantowego w latach 1987–1989. W tym czasie ukończył Kurs Przeszkolenia Szczebla Taktycznego. Dowódca Gdańskiego Pułku Obrony Terytorialnej od 1989 roku. Pełnił stanowiska sztabowe w latach 1990–1995 w 7 BOW oraz 1 Brygadzie Obrony Terytorialnej, a następnie był dowódcą 12 Brygady Pancernej w Budowie. W latach 1998–1999 był szefem sztabu, a następnie dowódcą PKW UNIFIL. Awansowany do stopnia pułkownika w 1997, 31 sierpnia 1999 objął obowiązki dowódcy 12 Brygady Zmechanizowanej[3]. Ukończył w 2003 w Akademii Obrony Narodowej Podyplomowe Studium Operacyjno–Strategiczne. Dowódca 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej w latach 2003–2006. Awansowany na stopień generała brygady w 2005. Zastępca dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centrum–Południe w VI zmianie PKW w Iraku. W styczniu 2007 objął stanowisko zastępcy szefa sztabu Dowództwa Wojsk Lądowych, a 10 kwietnia został dowódcą 12 Dywizji Zmechanizowanej. W związku z zarzutami o korupcję, 20 kwietnia 2009 został odwołany z zajmowanego stanowiska i przeniesiony do rezerwy kadrowej. W 2010, oczyszczony z zarzutów, powrócił do służby[4]. W 2011 IPN skierował do sądu wniosek o lustrację generała. Powtórnie przeniesiony do rezerwy kadrowej, po oczyszczeniu z zarzutu kłamstwa lustracyjnego, powrócił na poprzednio zajmowane stanowisko[5]. 15 sierpnia 2014 przeszedł w stan spoczynku[5]. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Kwidzynie (kwatera B-2-15)[6].
Przypisy
- ↑ Zmarł były dowódca 12. Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie. gs24.pl. [dostęp 2021-12-03]. (pol.).
- ↑ Ordynariat Polowy − Kwidzyn: Pogrzeb gen. dyw. Andrzeja Malinowskiego [dostęp 2021−12−07]
- ↑ Oficer Prasowy Brygady (redaktor treści zawartych na stronie internetowej) kapitan Janusz Błaszczak: Poczet dowódców. 12 Brygada Zmechanizowana. [dostęp 2014-03-20].
- ↑ Faszcza 2015 ↓, s. 196.
- ↑ a b Faszcza 2015 ↓, s. 197.
- ↑ Andrzej Malinowski. cmentarz.kwidzyn.pl. [dostęp 2022-05-09].
Bibliografia
- Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat słumżby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
- Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 79. ISSN 1734-2317.
Linki zewnętrzne
- Ruszył proces lustracyjny gen. Andrzeja Malinowskiego, Onet.pl, 21 lutego 2012 [zarchiwizowane z adresu 2014-09-24].
- Gazeta Wprost – „Gen. Malinowski był martwym źródłem” [Dostęp 2020.06.20]
Media użyte na tej stronie
Orzeł Wojsk Lądowych RP
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób gen. Andrzeja Malinowskiego (kwiecień 2022)