Andrzej Maringe
Żołnierze z Batalionu „Czata 49” wyciągają z zasobników zrzutowe granatniki przeciwpancerne PIAT. Trzeci od lewej stoi kpr. pchor. Andrzej Maringe „Andrzej”, w środku siedzi kpr. pchor. Stanisław Potworowski „Potwór”
Andrzej Maringe ps. „Andrzej” (ur. w lipcu 1919 w Lenartowie, zm. 18 września 1944 w Warszawie) – podchorąży, w powstaniu warszawskim żołnierz batalionu „Czata 49” Armii Krajowej.
Życiorys
W 1939 ukończył gimnazjum w Poznaniu. W tym samym roku wysiedlony przez niemieckiego okupanta do Generalnego Gubernatorstwa. Wstąpił do zbrojnego podziemia.
Zginął 18 września 1944 na przyczółku czerniakowskim w rejonie ul. Okrąg. Pochowany na Powązkach Wojskowych.
W batalionie „Czata 49” walczył również jego brat – Leszek (ur. 1923), który został ranny na Woli. Byli synami Leonarda Witolda Maringe – dyrektora Departamentu Rolnictwa Delegatury Rządu RP, represjonowanego w latach 1949–1956 przez władze komunistyczne.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Warsaw Uprising - Baon Czata with PIAT guns.jpg
Powstanie Warszawskie: Żołnierze z Batalionu "Czata 49" na Woli, wyciągają z zasobników zrzutowe miotacze przeciwpancerne "PIAT". Trzeci od lewej stoi kpr. pchor. Andrzej Maringe "Andrzej", w środku siedzi kpr. pchor. Stanisław Potworowski "Potwór".
Powstanie Warszawskie: Żołnierze z Batalionu "Czata 49" na Woli, wyciągają z zasobników zrzutowe miotacze przeciwpancerne "PIAT". Trzeci od lewej stoi kpr. pchor. Andrzej Maringe "Andrzej", w środku siedzi kpr. pchor. Stanisław Potworowski "Potwór".