Andrzej Markowski (muzyk)

Tablica pamiątkowa we Wrocławiu

Nagrobek Andrzeja Markowskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Andrzej Markowski, pseudonim Marek Andrzejewski (ur. 22 sierpnia 1924 w Lublinie, zm. 30 października 1986 w Warszawie) – polski dyrygent, kompozytor, dyrektor Filharmonii Wrocławskiej (1965–1968), twórca Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans i jego pierwszy dyrektor.

Życiorys

Podczas II wojny światowej był żołnierzem AK i brał udział w powstaniu warszawskim. Był autorem okupacyjnych piosenek; po upadku powstania wraz z bratem został osadzony przez Niemców w Oflagu VII A Murnau^[1].

Kształcił się m.in. w: Trinity College of Music w Londynie (1946–1947) i PWSM w Warszawie (1947–1954). Był uczniem Witolda Rowickiego (dyrygentura) oraz Piotra Rytla i Tadeusza Szeligowskiego (kompozycja).

W 1966 roku zainicjował powstanie Festiwalu Wratislavia Cantans.

Jest autorem licznych utworów orkiestrowych, instrumentalnych i rozrywkowych.

Pochowany na Starych Powązkach (kw. 1-3-21)^[2].

Muzyka filmowa

• Pokolenie (1954)
• Cień (1956)
• Krzyż Walecznych (1958)
• Milcząca gwiazda (1959)
• Wielka, większa i największa (1962)
• Ranny w lesie (1963)
• Popioły (1965)
• Przekładaniec (1968)
• Pan Wołodyjowski (1969)

Kariera dyrygencka

• Filharmonia Śląska (1955–1958)
• Filharmonia Krakowska (1958–1964)
• Filharmonia we Wrocławiu (1965–1969)
• Filharmonia Narodowa w Warszawie (1971–1978)
• Filharmonia Łódzka im. Artura Rubinsteina (1981–1986)

Za swoją twórczość i działalność otrzymał w 1965 roku nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, a w 1974 roku nagrodę państwową I stopnia.

Upamiętnienie

• Tablica pamiątkowa na bocznej ścianie bloku mieszkalnego przy al. Stanów Zjednoczonych 18 w Warszawie, w który w latach 1965–1986 mieszkał Andrzej Markowski^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 527. ISBN 83-01-11390-1.