Andrzej Neimitz
| Data i miejsce urodzenia | 27 listopada 1947 |
|---|---|
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: mechanika ciała stałego, mechanika pękania | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | 1986 |
| Profesura | 4 stycznia 1995 |
| Doktor honoris causa Politechnika Świętokrzyska – 23 października 2017 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Stanowisko | profesor zwyczajny |
| Rektor | |
| Okres spraw. | 1990–1996 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dziekan | |
| Wydział | Mechaniczny PŚk |
| Okres spraw. | 1987–1990 |
| Odznaczenia | |
   | |
Andrzej Neimitz (ur. 27 listopada 1947 w Warszawie[1]) – polski inżynier, specjalista w zakresie mechaniki pękania, profesor nauk technicznych, profesor zwyczajny Politechniki Świętokrzyskiej, rektor tej uczelni w latach 1990–1996.
Życiorys
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Kielcach (1965). W 1971 ukończył studia na Wydziale Metalurgicznym Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1976 na Politechnice Świętokrzyskiej, natomiast stopień doktora habilitowanego w 1986 w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN[1]. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych otrzymał 4 stycznia 1995[2].
W latach 1971–1972 pracował jako konstruktor w Kieleckich Zakładach Wyrobów Metalowych Polmo-SHL. Od 1972 związany z Politechniką Świętokrzyską, na której doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego (1997)[3]. W latach 1987–1990 był dziekanem Wydziału Mechanicznego, natomiast w latach 1990–1996 pełnił funkcję rektora PŚk[1]. Na Politechnice Świętokrzyskiej kierował ponadto Katedrą Podstaw Konstrukcji Maszyn[2].
Specjalizuje się w mechanice ciała stałego oraz mechanice pękania. Wypromował sześciu doktorów nauk technicznych[2]. Opublikował 180 prac naukowych, w tym pięć książek. W latach 1987–2014 był członkiem Komitetu Mechaniki Polskiej Akademii Nauk, w latach 1990–2016 przewodniczył Polskiej Grupie Mechaniki Pękania, a w latach 1990–1993 oddziałowi kieleckiemu Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej[4].
23 października 2017 otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Świętokrzyskiej[4].
W 2002, za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. Otrzymał też Złoty Krzyż Zasługi (1989), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2003), Medal im. prof. Stanisława Kocańdy (2010) i Medal Politechniki Świętokrzyskiej (2010)[4].
Przypisy
- ↑ a b c Złota księga nauki polskiej 2006. Naukowcy zjednoczonej Europy. Gliwice: Mastermedia, 2006, s. 555–556.
- ↑ a b c Prof. dr hab. inż. Andrzej Neimitz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2018-11-04].
- ↑ Prof. dr hab. inż. Andrzej Neimitz. tu.kielce.pl. [dostęp 2018-11-04].
- ↑ a b c 17. Doktor Honoris Causa – prof. dr hab. inż. Andrzej Neimitz. tu.kielce.pl. [dostęp 2018-11-04].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 lipca 2002 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2002 r. nr 50, poz. 722).