Andrzej Niemczyk

Ryszard Andrzej Niemczyk

Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1944 Łódź
Data i miejsce śmierci	2 czerwca 2016 Warszawa
Wzrost	190 cm
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Społem Łódź Anilana Łódź Stal Mielec
Kariera trenerska
Lata Drużyna Stal Mielec (juniorzy) ChKS Łódź 1975–1977 Polska 1981–1993 SV Lohhof 1981–1989 RFN 1993–1996 SCC Berlin 1996–1999 VakıfBank SK 2000–2001 Eczacıbaşı Stambuł 2003–2006 Polska
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa Europy złoto Turcja 2003 drużynowo złoto Chorwacja 2005 drużynowo
Odznaczenia

Gwiazda w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie

Ryszard Andrzej Niemczyk^[1] (ur. 16 stycznia 1944 w Łodzi, zm. 2 czerwca 2016 w Warszawie^[2][3]) – polski siatkarz i trener; twórca sukcesów siatkarskiej reprezentacji Polski kobiet, z którą zdobył dwukrotnie złoty medal na mistrzostwach Europy (2003 i 2005).

Życiorys

Urodził się w Łodzi w czasie okupacji niemieckiej. Absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Jako siatkarz grał na pozycji rozgrywającego. Karierę zawodniczą rozpoczął w drużynie Społem Łódź. Następnie występował w Anilanie Łódź i Stali Mielec. Reprezentant Polski juniorów i seniorów. Karierę zakończył w połowie lat 60.

Pracę trenerską rozpoczął jeszcze w trakcie kariery zawodniczej od stanowiska opiekuna drużyny juniorów Stali Mielec. Następnie zdecydował się na pracę z drużynami kobiecymi. Stworzył od podstaw drużynę siatkarek ChKS Łódź, z którą awansował do I ligi i w 1976 zdobył mistrzostwo Polski.

W latach 1975–1977 prowadził drużynę narodową kobiet. Podał się do dymisji po mistrzostwach Europy w Finlandii, na których reprezentacja Polski zajęła 4. miejsce. Następnie wyjechał do Niemiec, gdzie przez 10 lat prowadził reprezentację tego kraju oraz drużyny ligowe, m.in. Bayer Lohhof, z którym siedmiokrotnie zdobył mistrzostwo Niemiec. Pracował w Turcji, gdzie prowadził drużyny Eczacibasi Stambuł i Vakifbank Ankara.

W trakcie sezonu 2003/2004 został trenerem Nafty-Gaz Piła.

Po rezygnacji Zbigniewa Krzyżanowskiego w kwietniu 2003 objął ponownie funkcję szkoleniowca reprezentacji Polski, z którą awansował na mistrzostwa Europy w Turcji, gdzie drużyna narodowa zdobyła złoty medal. Prowadzona przez niego reprezentacja powtórzyła ten sukces na odbywających się w 2005 mistrzostwach Europy w Chorwacji. Sukcesy w rozgrywkach kontynentalnych nie szły jednak w parze z osiągnięciami w innych turniejach międzynarodowych. 1 września 2006, po słabych występach w Grand Prix, Andrzej Niemczyk podał się do dymisji. Kilka dni wcześniej usunął z kadry jedną z jej najlepszych zawodniczek Małgorzatę Glinkę.

10 grudnia 2006 zawodniczki reprezentacji Polski wystosowały list otwarty, w którym poprosiły władze Polskiego Związku Piłki Siatkowej o rozpatrzenie możliwości powrotu Andrzeja Niemczyka do pracy na stanowisku selekcjonera^[4].

W 2005 roku został zdiagnozowany u niego nowotwór węzłów chłonnych^[5][6] i został z niego wyleczony, o czym poinformował media w marcu 2006. Jednak po 10 latach wykryto u niego nieoperacyjnego raka płuc. Zmarł 2 czerwca 2016 roku^[7]. Pogrzeb odbył się 14 czerwca 2016 i jego urna z prochami spoczęła w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Doły w Łodzi^[8].

W 2005 zwyciężył w plebiscycie Łodzianin Roku.

Od 2007 roku był członkiem Rady Nadzorczej klubu piłkarskiego Widzew Łódź. Od lipca 2008 był prezesem fundacji „Futbol przez wieki”, która zajmuje się pielęgnowaniem tradycji i historii Widzewa.

W 2010 startował z listy KWW Zdzisławy Janowskiej w wyborach do rady miejskiej w Łodzi, z których jednak wycofał się, decyzję tę tłumacząc względami zdrowotnymi^[9].

Życie prywatne

Był trzykrotnie żonaty, m.in. z Barbarą Hermel-Niemczyk, reprezentantką Polski w latach 1964–1976, olimpijką – zdobywczynią brązowego medalu na igrzyskach w Meksyku w 1968. Miał cztery córki: Małgorzatę (córka Barbary Hermel-Niemczyk) – reprezentantkę Polski i mistrzynię Europy w 2003, Kingę, która była reprezentantką Francji w piłce siatkowej kobiet, Saskię oraz Nataschę, które grają w reprezentacji Bawarii.

Osiągnięcia i historia pracy Andrzeja Niemczyka

Trener reprezentacji narodowej

• Trener reprezentacji Polski (I okres: 1975–1977)
  • 1975 – 6. miejsce w mistrzostwach Europy w Jugosławii
  • 1977 – 4. miejsce w mistrzostwach Europy w Finlandii
• Trener reprezentacji RFN (1981–1989)
  • 1982 – 14. miejsce na mistrzostwach świata w Peru
  • 1983 – 5. miejsce na mistrzostwach Europy w NRD
  • 1984 – 6. miejsce na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles
  • 1985 – 6. miejsce na mistrzostwach Europy w Holandii
  • 1986 – 13. miejsce na mistrzostwach świata w Czechosłowacji
  • 1987 – 9. miejsce na mistrzostwach Europy w Belgii
  • 1989 – 6. miejsce na mistrzostwach Europy w Niemczech
• Trener reprezentacji Polski (II okres: 2003–2006)
  • 2003 – Mistrzostwo Europy w Turcji
  • 2005 – Mistrzostwo Europy w Chorwacji

Trener klubowy

• Mistrz Niemiec: 1982,1983,1984,1986,1987,1988 (SV Lohhof)
• Mistrz Turcji: 1997 (Vakifbank), 1998 (Vakifbank), 1999 (Vakifbank), 2001 (Eczacibasi)
• Puchar Europy CEV – 1981 z SV Lohhof (I edycja pucharu)
• Puchar Niemiec z SV Lohhof 1982, 1983, 1984, 1986
• Puchar Niemiec z SCC Berlin 1994, 1996
• Puchar Europy z klubami niemieckimi:
  • 1981 – Zdobywca Pucharu CEV
  • 1982 – 3. miejsce PEMK (SV Lohhof)
  • 1983 – 4. miejsce PEMK (SV Lohhof)
  • 1984 – 3. miejsce PEMK (SV Lohhof)
  • 1985 – 4. miejsce PEMK (SV Lohhof)
  • 1986 – 2. miejsce PEZP (SV Lohhof)
• Puchar Europy z klubami tureckimi:
  • 1991 – 3. miejsce Puchar CEV – Vakifbank
  • 1992 – 3. miejsce Puchar CEV – Vakifbank
  • 1998 – 2. miejsce PEMK – Vakifbank
  • 1999 – 2. miejsce PEMK – Vakifbank
  • 2002 – 4. miejsce PEMK – Eczacibasi

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 22 listopada 2005^[10].
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2016, pośmiertnie^[11]

Zobacz też

• mecze reprezentacji Polski w piłce siatkowej kobiet prowadzonej przez Andrzeja Niemczyka

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Sylwetka Andrzeja Niemczyka. [dostęp 2009-10-11].