Andrzej Notkowski
| Państwo działania |  Polska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 grudnia 1946 Poznań |
| Data i miejsce śmierci | 12 sierpnia 2003 Zakopane |
| Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia najnowsza Polski, historia prasy, prasoznawstwo | |
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski |
| Doktorat | 1976 Uniwersytet Warszawski |
| Habilitacja | 1986 Uniwersytet Warszawski |
| Profesura | 16 grudnia 1997 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | członek Komisji Prasoznawczej |
| Nauczyciel akademicki, badacz | |
| uczelnia | Instytut Badań Literackich PAN |
| Okres zatrudn. | 1969–1992 |
| Odznaczenia | |
 | |
Andrzej Notkowski (ur. 17 grudnia 1946 w Poznaniu, zm. 12 sierpnia 2003 w Zakopanem) – polski historyk, prasoznawca, profesor w Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie[1].
Życiorys
Działalność naukowa
W 1969 ukończył studia magisterskie na Uniwersytecie Warszawskim. W 1976 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie dysertacji pt. Polska prasa prowincjonalna Drugiej Rzeczypospolitej 1918–1939, napisanej pod kierunkiem prof. Andrzeja Garlickiego, a w 1986 stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych na podstawie rozprawy pt. Prasa w systemie propagandy rządowej w Polsce w latach 1926–1939. Studium techniki władzy[1][2]. W 1997 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych[3].
Jego zainteresowania badawcze koncentrowały się wokół polskich ruchów politycznych XIX i XX wieku, historii prasy polskiej XIX i XX wieku oraz lokalnego czasopiśmiennictwa[1].
W latach 1969–1992 pracował w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, w latach 1988–1991 w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach, w latach 1995–2003 w Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Od 1996 wykładał także w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku oraz Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie[1].
Wśród wypomowanych przez niego doktorów znaleźli się: Jolanta Dzieniakowska (1994), Barbara Gierszewska (1994)[3].
Był członkiem Komisji Prasoznawczej PAN Oddział w Krakowie oraz Polskiego Towarzystwa Historycznego[1].
Działalność pozanaukowa
Należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej, z którego został wykluczony w 1967[4]. W latach 1989–1991 doradca ministra – kierownik Działu Analiz i Informacji Agencyjnej w Biurze Prasowym Rządu Urzędu Rady Ministrów. W latach 1990–1991 był doradcą przewodniczącego Komisji Likwidacyjnej RSW „Prasa-Książka-Ruch”.
W latach 1993–1994 był dyrektorem Biura Prasy i Informacji Ministerstwa Obrony Narodowej, a w latach 1994–1995 doradcą sekretarza stanu w tymże resorcie.
W 1999 „za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej” został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[5].
Zmarł w Zakopanem, został pochowany na cmentarzu w Podkowie Leśnej[1].
Wybrane publikacje
- Pod znakiem trzech strzał. Prasa Polskiej Partii Socjalistycznej w latach 1918–1939, 1997, ISBN 83-86663-28-6
- Prasa w systemie propagandy rządowej w Polsce 1926–1939: studium techniki władzy, 1987, ISBN 83-01-06946-5
- Polska prasa prowincjonalna Drugiej Rzeczypospolitej 1918–1939, 1982, ISBN 83-01-01155-6
- Ludwik Waryński, 1978 i 1989[6][2]
Przypisy
- ↑ a b c d e f Zmarł profesor Andrzej Notkowski, "Notatki Płockie" 2003, t. 48, 3 stycznia 2021.
- ↑ a b Halina Kosętka, Andrzej Notkowski, "Annales Académie Paedagogicae Cracoviensis" 2005, f. 25, 3 stycznia 2021.
- ↑ a b Prof. dr hab. Andrzej Notkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2021-01-04].
- ↑ Tadeusz Rutkowski: Na styku nauki i polityki. Uniwersytet Warszawski w PRL 1944–1989. W: Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego po 1945. Piotr M. Majewski (red.). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2016, s. 494. ISBN 978-83-235-1791-7.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 czerwca 1999 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 1999 r. nr 28, poz. 427).
- ↑ Biblioteka Narodowa, www.bn.org.pl [dostęp 2021-01-03].
