Andrzej Pfitzner

Andrzej Pfitzner (ur. 16 listopada 1951 w Katowicach^[1]) – polski elektronik, doktor habilitowany nauk technicznych. Specjalizuje się w inżynierii komputerowej, mikroelektronice. Profesor nadzwyczajny Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej^[2].

Życiorys

Absolwent Wydziału Elektroniki Politechniki Warszawskiej (1974). Doktoryzował się w 1978 na podstawie pracy pt. Analiza właściwości statycznych i dynamicznych przyrządów półprzewodnikowych w oparciu o numeryczne rozwiązanie równań transportu przygotowanej pod kierunkiem Jerzego Pułtoraka^[2][1]. Habilitację z elektroniki uzyskał w 1999 na podstawie dotychczasowego dorobku naukowego i pracy pt. Modelowanie elementów półprzewodnikowych dla statystycznej symulacji układów scalonych VLSI^[1].

Na Wydziale Elektroniki i Technik informacyjnych pracę rozpoczął w 1977, w tym od 2002 jako profesor nadzwyczajny. Wykładał szereg przedmiotów na tym wydziale. Odbywał staże naukowe w Tuluzie (1992, 1993) i Pittsburghu (1995)^[1].

Działalność naukowa

Początkowo Andrzej Pfitzner zajmował się analizą numeryczną działania przyrządów półprzewodnikowych i układów scalonych, jak również badaniem warunków pracy tych przyrządów i doskonaleniem algorytmów numerycznych. W latach 80. skupił się na zagadnieniach związanych z projektowaniem układów scalonych wspomaganym komputerowo i symulacją statystyczna procesów technologicznych, co kontynuował w latach 90., łącząc metody numeryczne z modelami analitycznymi. W 2006 rozpoczął współpracę z profesorem Wojciechem Małym w rozwijaniu nanometrowej technologii VeSTIC (Vertical Slit Transistor based Integrated Circuits). Był kilkukrotnie nagradzany przez Rektora Politechniki Warszawskiej, natomiast w 1993 otrzymał zespołową nagrodę Ministra Edukacji Narodowej^[1].

Życie prywatne

Ma żonę, córkę i syna^[1].

Przypisy