Andrzej Prymon

Andrzej Prymon ps. „Łącki”[1], „Wichura” (ur. 3 stycznia 1889, zm. 28 maja 1942 w Lesie Sękocińskim) – działacz niepodległościowy, major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 3 stycznia 1889 w rodzinie Walentego i Anny[2].

Razem z Kazimierzem Ryzińskim zapoczątkował prace wojskowe „Zarzewia” w Jarosławiu[3]. Działał czynnie w Polskich Drużynach Strzeleckich. Należał do grupy dwunastu „drużyniaków”, którzy 29 listopada 1912 jako pierwsi zostali mianowani podchorążymi[1]. Pełnił funkcję komendanta I Polskiej Drużyny Strzeleckiej we Lwowie[4], a następnie komendanta I Okręgu PDS we Lwowie[5][6][4].

Po odbyciu obowiązkowej jednorocznej służby wojskowej w cesarskiej i królewskiej Armii został mianowany na stopień kadeta rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1912[7]. Otrzymał przydział w rezerwie do Pułku Artylerii Fortecznej Nr 4 w twierdzy Pula (niem. Pola)[8]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach macierzystego pułku awansując na podporucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1914 i porucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów rezerwy artylerii fortecznej[9][10][11].

1 czerwca 1921 pełnił służbę w Intendenturze Okręgu Generalnego Lwów, a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy we Lwowie (później przemianowany na Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr VI)[12]. Od 2 listopada 1921 do 15 września 1923 był słuchaczem Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie[13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 22. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy[14]. 11 listopada 1923 został przydzielony do Departamentu VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych[15]. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 19. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy[16]. Później został przeniesiony do karpusu oficerów intendentów z jednoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów korpusu intendentury[17]. W 1928 pozostawał w dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[18]. W marcu 1932 został przeniesiony z Kierownictwa Administracji Pieniężnej w siedzibie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I do Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie na stanowisko kierownika Biura Rachunkowo-Materiałowego[19][20][21]. Z dniem 31 grudnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[22]. Po zakończeniu służby wojskowej został zatrudniony w Ministerstwie Poczt i Telegrafów na stanowisku inspektora. W maju 1938 został wybrany członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich.

W czasie okupacji niemieckiej należał do Związku Walki Zbrojnej. 20 listopada 1941 razem z rotmistrzem Karolem Kiedrzyńskim został zatrzymany i osadzony na Pawiaku[2]. 28 maja 1942 został zamordowany w Lesie Sękocińskim[2].

Ordery i odznaczenia

Publikacje

Przypisy

  1. ↑ a b Bagiński 1934 ↓, s. 14.
  2. ↑ a b c Straty ↓.
  3. ↑ Polskie Drużyny Strzeleckie w okręgu lwowskim cz. 2. „Polska Zbrojna”. 68, s. 5, 1934-03-11. Warszawa. .
  4. ↑ a b Encyklopedia Wojskowa 1937 ↓, s. 660.
  5. ↑ Polskie Drużyny Strzeleckie w okręgu lwowskim cz. 4. „Polska Zbrojna”. 71, s. 5, 1934-03-14. Warszawa. 
  6. ↑ Henryk Bagiński. 20-lecie powstania „Zarzewia” i „Polskich Drużyn Strzeleckich” cz. 3. „Polska Zbrojna”. 72, s. 4, 1929-03-14. Warszawa. .
  7. ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 1074.
  8. ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 1086.
  9. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 801, 818.
  10. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 1080, 1111.
  11. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1339, 1378.
  12. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 513.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1294, 1316, 1503.
  14. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 380.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 74 z 26 listopada 1923, s. 690.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 172.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 23, 1157.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 771, 784.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 243.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 314, 832.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933, s. 174.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 88.
  23. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100.
  24. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1378.

Bibliografia

Linki zewnętrzne