Andrzej Rosiewicz

Andrzej Rosiewicz
Ilustracja
Andrzej Rosiewicz (2016)
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1944
Warszawa

Instrumenty

gitara

Typ głosu

tenor

Zawód

piosenkarz, tancerz, satyryk, kompozytor, choreograf

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa

Andrzej Wacław Rosiewicz (ur. 1 czerwca 1944 w Warszawie) – polski piosenkarz estradowy, gitarzysta, tancerz, satyryk, kompozytor i choreograf.

Od 1978 poświęcił się karierze solowej. Najpopularniejsze jego przeboje: „Najwięcej witaminy”, „Czy czuje pani cha-chę”, „Zenek blues”, „Chłopcy radarowcy”, „Wincenty Kalemba” (znana jako „Pieśń o zachodnich bankierach” lub „Graj cyganie graj”) oraz „Czterdzieści lat minęło...” z czołówki serialu Czterdziestolatek (1975). Za czasów „Solidarności” wykonał na Festiwalu Piosenki Prawdziwej w Gdańsku „Propagandę sukcesu”, identyfikowaną jako głos antykomunistycznej opozycji.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się i wychował w Warszawie[1]. Jest absolwentem VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1962)[2][3]. W tym czasie odnosił sukcesy sportowe, zostając mistrzem warszawskich szkół średnich w skoku wzwyż i skoku w dal. Grywał także w szkolnym klubie piłkarskim.

Ukończył SGGW w Warszawie na Wydziale Melioracji Wodnych. Równocześnie uczęszczał przez pięć lat do szkoły muzycznej na śpiew solowy. Swoje umiejętności prezentował m.in. w Klubie Studenckim Politechniki WarszawskiejStodoła”.

Kariera w czasach PRL

Karierę estradową rozpoczął jeszcze w dzieciństwie w 1953, w Zespole pieśni i tańca Dzieci Warszawy, z którym to współpracował do 1964. W okresie studiów w latach 60. występował w warszawskich klubach jazzowych i restauracjach. Między 1963 a 1965 rokiem związany był z zespołem „Pesymiści”. W latach 1967–1968 związał się z formacją jazzową Old Timers. W 1971, 1974 i 1977 występował na festiwalu Jazz Jamboree. W 1972 za wykonanie utworu „Samba wanna blues” otrzymał nagrodę Komitetu ds. Radia i Telewizji na 10. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[4]. Piosenka była pierwszym efektem jego współpracy z Asocjacją Hagaw[4]. W 1976 wystąpili razem na 14. KFPP w Opolu[4]. Występ zapewnił mu nagrodę Estradowa Osobowość Roku[4]. Od 1978 poświęcił się karierze solowej.

W latach 70. i na początku lat 80. jeden z najpopularniejszych polskich piosenkarzy i artystów estradowych. Najpopularniejsze jego przeboje z lat 70. to „Najwięcej witaminy”, „Czy czuje pani cha-chę”, „Zakochany bałwan”, „Żaba story”, „Zenek blues”; na występach wykonywał również piosenki, których nie nadawano w radiu i telewizji („Usta Mariana”, „W Lubartowie”). Po powstaniu „Solidarności” powstały piosenki „Chłopcy radarowcy”, „Pytasz mnie” oraz dostępne w owych latach jedynie na kasetach nagranych amatorsko na koncertach, wykonane na Festiwalu Piosenki Prawdziwej w Gdańsku „Propaganda sukcesu”, „Chcemy prawdy”, „Książeczka wojskowa” i „Wincenty Kalemba” (znana jako „Pieśń o zachodnich bankierach”/„Graj cyganie graj”). W 1980 za wykonanie utworu „Najwięcej witaminy” otrzymał nagrodę za wygraną w konkursie „Premier” na 18. KFPP w Opolu[4]. Jego twórczość była utożsamiana z etosem pierwszej Solidarności oraz stanem wojennym – okresem, kiedy jego piosenki identyfikowane były jako głos antykomunistycznej opozycji[5].

W 1974 zaśpiewał piosenkę „Czterdzieści lat minęło...” z czołówki serialu Czterdziestolatek, kompozytora Jerzego Matuszkiewicza, w 1988 piosenkę Andrzeja Korzyńskiego „Halo ptaki” do filmu Pan Kleks w kosmosie, a w 1993 utwór „Dwadzieścia lat minęło...” w serialu Czterdziestolatek. 20 lat później. Występował na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[6].

W 1986 zorganizował w Teatrze Muzycznym w Gdyni koncert dedykowany Lechowi Wałęsie, z którym w latach osiemdziesiątych łączyła go serdeczna przyjaźń[7].

12 lipca 1988 na dziedzińcu wawelskim w Krakowie zaśpiewał w obecności Michaiła Gorbaczowa pieśń o pierestrojce „Wieje wiosna ze wschodu” (popularnie określana jako „Michaił, Michaił” z uwagi na słowa Michaił, Michail. eta piesnia dla Tiebia)[1][8][9][10].

Andrzej Rosiewicz w Lubartowie (2016)

Kariera w latach 1989–2002

Na początku lat 90. XX wieku próbował powrócić na scenę muzyczną, tworząc utwory w gatunku disco polo. Najpopularniejsze z nich to „Poleczka Pałeczka” i „Disko Rżysko”[11].

W 1993 napisał piosenkę o tym, jak doszło do zerwania przyjaźni z Lechem Wałęsą „Telefon z Belwederu” z refrenem: „Porwał go wielki świat, porwał historii wiatr, dlaczego, dlaczego? Przecież zawsze można być kolegą. Przyjaźń uczucie to święte. Tylko czasem bywa się prezydentem”[7].

W pierwszych utworach nagrywanych po 2000 śpiewał o sukcesach sportowców takich jak: Adam Małysz, Jerzy Dudek czy Otylia Jędrzejczak.

Andrzej Rosiewicz, Busko-Zdrój, 4 września 2022 r.

Późniejsza działalność

Obecnie można go sporadycznie usłyszeć w Radiu Maryja i Telewizji Trwam, dla których tworzy piosenki satyryczne komentujące wydarzenia polityczne oraz piosenki o miłości do ojczyzny i religijne.

W 2003 nagrał piosenkę „Mamo, ja chcę do Iraku”, krytykującą wyjazd polskich żołnierzy do Iraku[12].

W 2003 został członkiem Unii Polityki Realnej, z listy której w 2004 wystartował w wyborach do Parlamentu Europejskiego[13]. UPR nie przekroczyła progu wyborczego.

Współpracował potem z Prawem i Sprawiedliwością, dla którego na zjazdy partyjne przed wyborami do Sejmu RP w 2005 i 2007 skomponował i tam wykonał kilka piosenek chwalących rządy tej partii (m.in. „Wystarczą cztery Ziobra i Polska będzie dobra”)[14].

W sierpniu 2007 z okazji 28 rocznicy Sierpnia 80 nagrał dla mediów założonych przez o. Tadeusza Rydzyka piosenkę „Jak Gwiazda w noc czarną”, swoiste podziękowanie Andrzejowi Gwiaździe i Annie Walentynowicz za ich zasługi w obaleniu komunizmu.

W listopadzie 2007 nagrał piosenkę wyśmiewającą rząd premiera Donalda Tuska pt. „Wystarczą cztery Tuski, no i porządek pruski”, której ukazała się później druga wersja. Jej pierwsza zwrotka brzmi: „Nowe wiadomości płyną już z Pułtuska, że w Pułtusku pomnik chcą postawić Tuska. Tam na rynku w Pułtusku ktoś usłyszał, że ten pomnik ufunduje Krauze Ryszard”.

W październiku 2008 ukazała się jego płyta Orła mi żal, na której znalazła się piosenka o Janie Pawle II pt. „Zostań z nami” oraz Baracku Obamie pt. „Barack naszym przyjacielem jest, bo w jego żyłach płynie polska krew”.

Przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2009 nagrał piosenkę pt. „Eurowybory”, która ukazuje w krzywym zwierciadle kampanię wyborczą oraz pracę europosłów.

25 czerwca 2009 TVP1 wyemitowała specjalne wydanie programu Jaka to melodia?, w którym obok Andrzeja Rosiewicza wystąpili Edward Hulewicz i Ewa Kuklińska. Podczas programu Andrzej Rosiewicz otrzymał medal im. Fryderyka Chopina za 40 lat kariery solowej, a Edward Hulewicz ten sam medal za 45 lat indywidualnej kariery estradowej. Całość wygranej przez wszystkich uczestników przeznaczono na niepełnosprawne dzieci. Tego samego dnia TVP2 wyemitowała wydanie Szansy na sukces, w którym amatorzy śpiewali piosenki Andrzeja Rosiewicza.

W 2014 był kandydatem w wyborach do Sejmiku Województwa Mazowieckiego z listy Mazowieckiej Wspólnoty Samorządowej[15], która nie uzyskała mandatów.

W 2019 został zarejestrowany jako kandydat komitetu Polska Fair Play Roberta Gwiazdowskiego w wyborach do Parlamentu Europejskiego[16]. Komitet nie przekroczył jednak progu wyborczego i nie uzyskał mandatu[17].

Nagrody i wyróżnienia

Był czterokrotnie laureatem Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1972 otrzymał nagrodę za piosenkę „Samba wanna blues”, w 1975 otrzymał nagrodę specjalną, w 1976 za piosenkę „Zenek blues”, a w 1980 za piosenkę „Najwięcej witaminy”.

W 1979 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi[18].

W 2010 otrzymał od redakcji programu Jaka to melodia? medal im. Fryderyka Chopina za 40 lat indywidualnej kariery estradowej.

W 2015 został odznaczony przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[19].

Życie prywatne

Podczas wyborów Miss Rzeszowszczyzny poznał Iwonę, którą poślubił w 1997[20]. Mają syna Jędrzeja oraz bliźniaki – Irenę i Adama[20].

Wybrana dyskografia

  • „UFO” – „Żniwo”
  • Asocjacja Hagaw i A. Rosiewicz
  • Ach jak przyjemnie... i inne piosenki
  • A. Rosiewicz: Dobry interes
  • SPPT Chałturnik i A. Rosiewicz
  • Rosiewicz '97
  • Cossack’s Songs by Andrzej and His Friends
  • Tyson, Golota, blondynki i ja
  • Godzina z Andrzejem Rosiewiczem

Przypisy

  1. a b Notacje – Andrzej Rosiewicz. Śpiewa, tańczy i prześmiewa. TVP. [dostęp 2020-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)].
  2. Panie i Panowie: śmiech to zdrowie (rozmawiała: Anna Zalech), „Szlachetne Zdrowie”, nr 7 (17), lipiec 2020, s. 22.
  3. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1962. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-08-02].
  4. a b c d e Sylwia Gawłowska: Festiwalowe podium. Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu 1963–2017 we wspomnieniach artystów. 2018, s. 68–70. ISBN 978-83-938344-7-1.
  5. Pod szczęśliwą Gwiazdą: Andrzej Rosiewicz!. Centrum Promocji Kultury, 9 kwietnia 2014. [dostęp 2020-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-24)].
  6. XIII Festiwal Piosenki Radzieckiej Zielona Góra 1977: program b.n.s.
  7. a b Dariusz Zaborek: Cztery Ziobra i dobra (wywiad z Andrzejem Rosiewiczem). wyborcza.pl, 18 września 2007. [dostęp 2021-08-02].
  8. Michaił Gorbaczow w Krakowie i w Poroninie. „Nowiny”. Nr 162, s. 1, 2, 13 lipca 1988. 
  9. Wieje wiosna. „Nowiny”. Nr 164, s. 5, 15 lipca 1988. 
  10. Kronika XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo „Kronika”, 1991, s. 1288. ISBN 83-900331-0-0.
  11. Andrzej Rosiewicz. rmf.fm [dostęp 2020-05-12].
  12. Niedziela” z 2008, nr 37, s. 30–31.
  13. Wybory 2004. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-20)].
  14. Życiorys Andrzeja Rosiewicza. znanegwiazdy.pl. [dostęp 2021-06-16].
  15. Michał Wojtczak, Rosiewicz do samorządu, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna”, 27–28 września 2014, s. 4.
  16. Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019. Komitet Wyborczy Wyborców Polska Fair Play Bezpartyjni Gwiazdowski. wybory.gov.pl. [dostęp 2019-04-15].
  17. Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019. Wyniki komitetów. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-05-27].
  18. Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979. 
  19. Wręczenie Medali „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. mkidn.gov.pl, 9 stycznia 2015. [dostęp 2021-08-02].
  20. a b Rosiewicz do 50. mieszkał z matką! Teraz ma troje dzieci. fakt.pl. [dostęp 2020-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Andrzej Rosiewicz w Lubartowie.jpg
Autor: Czarnecki Radosław, Licencja: CC BY-SA 3.0
Andrzej Rosiewicz podczas wizyty w Lubartowie.
Andrzej Rosiewicz.jpg
Autor: Czarnecki Radosław, Licencja: CC BY-SA 3.0
Andrzej Rosiewicz podczas wizyty w Lubartowie.
JKRUK 20220904 ANDRZEJ ROSIEWICZ BUSKO DSCN8489A.jpg
Autor:


To zdjęcie wykonał użytkownik Wikipedii i Wikimedia Commons Jarosław Kruk (Jrkruk).
Jeśli chcesz wykorzystać to zdjęcie, proszę o jego podpisanie w następujący sposób:
autor: Jarosław Roland Kruk / Wikipedia, licencja: CC-BY-SA-3.0
W przypadku zamieszczenia zdjęcia na stronie internetowej, poproszę o przesłanie informacji mailowej z adresem tej strony. W przypadku zamieszczenia zdjęcia w publikacji drukowanej, poproszę o przesłanie egzemplarza na mój adres, który podam mailowo.
Kontakt ze mną: jaroslaw.kruk@o2.pl
Zapraszam do obejrzenia mojej galerii zdjęć.

More information about pictures pl en +/−

Translations of this template pl en +/−

, Licencja: CC BY-SA 4.0
Andrzej Rosiewicz – polski piosenkarz estradowy, gitarzysta, tancerz, satyryk, kompozytor i choreograf. Busko-Zdrój, 4 września 2022 r.