Andrzej Rozmarynowicz
Data i miejsce urodzenia | 4 lutego 1923 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 29 czerwca 1999 |
Senator I kadencji | |
Okres | od 18 czerwca 1989 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Andrzej Maria Rozmarynowicz (ur. 4 lutego 1923 w Krakowie, zm. 29 czerwca 1999 tamże) – polski prawnik, adwokat, senator I kadencji.
Życiorys
Urodził się jako syn Bolesława (1891–1959) i Zofii z domu Kowenickiej (1895–1967). Miał siostrę Teresę (1928–1951). W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej (ps. „Andrzej”, służył w samodzielnym batalionie „Skała” i Kedywie. W AK uzyskał stopień podporucznika. Otrzymał w tym czasie Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Partyzancki, Krzyż Armii Krajowej.
W 1945 ukończył Szkołę Handlową w Krakowie, podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Odbył aplikację sadową, w 1947 zdał egzamin sędziowski. W 1949 podjął studia socjologiczne w Szkole Nauk Politycznych UJ[1]. W 1952 został zatrzymany i następnie tymczasowo aresztowany za działalność w ramach konspiracyjnej i antykomunistycznej organizacji, więziony przez okres blisko roku. W 1954 otrzymał uprawnienia adwokata, w późniejszym czasie uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Przez wiele lat działał w Naczelnej Radzie Adwokackiej.
W latach 60. i 70. pełnił funkcję doradcy prawnego Karola Wojtyły[2]. Prowadził wówczas sprawy licznych zakonów i parafii. Od drugiej połowy lat 70. brał udział w procesach politycznych, był m.in. pełnomocnikiem rodziny Stanisława Pyjasa. W latach 80. działał w „Solidarności”, był uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[3].
Brał udział w obradach Okrągłego Stołu w grupie roboczej do spraw stowarzyszeń. Sprawował mandat senatora I kadencji z województwa częstochowskiego z ramienia Komitetu Obywatelskiego[4]. Był także inicjatorem powstania Duszpasterstwa Prawników oraz współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w Krakowie. Współpracował z Fundacją im. Brata Alberta[5].
Był mężem Lidii z domu Wędzińskiej, praktykującej w zawodzie adwokata[6], z którą miał trzech synów: Macieja, Marcina i Michała[1]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera VII/rząd zachodni/grób Rozmarynowiczów)[7].
Odznaczenia i upamiętnienie
Przez papieża Pawła VI został odznaczony Komandorią Orderu Świętego Sylwestra. W 2009, za wybitne zasługi w kształtowaniu państwa prawa, a w szczególności za działalność na rzecz zachowania praworządności w czasach PRL, pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[8].
Tablica upamiętniająca Andrzeja Rozmarynowicza w 1999 została odsłonięta w schronisku dla osób niepełnosprawnych w Radwanowicach, prowadzonym przez Fundację im. Brata Alberta[5].
Przypisy
- ↑ a b Andrzej Rozmarynowicz. senat.pl. [dostęp 2021-12-17].
- ↑ Dorota Steinhagen: Częstochowscy posłowie sejmu kontraktowego – co dziś robią?. wyborcza.pl, 21 listopada 2015. [dostęp 2015-11-21].
- ↑ Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0. [dostęp 2015-10-09].
- ↑ Andrzej Rozmarynowicz. senat.pl. [dostęp 2017-03-29].
- ↑ a b Formowanie się wspólnoty w Fundacji im. Brata Alberta w Radwanowicach. Andrzej Wojciechowski (red. nauk.). Kraków: Wydawnictwo i Drukarnia Towarzystwa Słowaków w Polsce, 2001. ISBN 83-87842-88-5. OCLC 749195648.
- ↑ Lidia Rozmarynowicz. wyborcza.pl, 7 stycznia 2011. [dostęp 2021-12-17].
- ↑ Lokalizator Grobów. zck-krakow.pl. [dostęp 2021-04-19].
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 39, poz. 613.
Bibliografia
- „Bogu i Ojczyźnie” – Wspomnienie o Andrzeju Rozmarynowiczu (1923–1999). Fundacja im. Brata Alberta w Krakowie. [dostęp 2015-10-09].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Partyzancki
Baretka: Order Świętego Sylwestra – Kawaler – Watykan / Stolica Apostolska.
Baretka: Krzyż Walecznych (1941) nadany dwukrotnie.
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Andrzeja Rozmarynowicza na Cmentarzu Rakowickim