Andrzej Słowakiewicz

Andrzej Słowakiewicz
Data i miejsce urodzenia22 stycznia 1951
Nowy Targ
ObywatelstwoPolska
Pozycjaobrońca

Andrzej Słowakiewicz (ur. 22 stycznia 1951 w Nowym Targu) – polski hokeista, olimpijczyk, trener.

Grał na pozycji obrońcy. Był zawodnikiem Podhala Nowy Targ od 1969 do 1982 (z roczną przerwą na służbę wojskową, kiedy reprezentował Legię Warszawa). Zdobył z Podhalem siedem tytułów mistrza Polski (1973-1979) oraz trzy wicemistrza (1980-1982). Rozegrał w 1 lidze 476 meczów ligowych zdobywając 91 bramek. Od 1982 do 1986 występował w klubach niemieckich.

W trakcie sezonu 1971/1972 decyzją klubu WKS Legia, podtrzymaną przez PZHL 15 stycznia 1972, został dyscyplinarnie zawieszony jako zawodnik za czyny niegodne sportowca oraz również zawieszony w prawa członka kadry olimpijskiej na turniej podczas ZIO 1972 (prócz niego także Mieczysław Jaskierski, Bogdan Migacz, Czesław Ruchała)[1].

W reprezentacji Polski rozegrał w latach 1969-1979 120 meczów strzelając 6 goli. Wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w 1976 w Innsbrucku, gdzie drużyna polska zajęła 6. miejsce. Osiem razy brał udział w mistrzostwach świata: w Sztokholmie 1970 (grupa A - 6. miejsce); w Bernie 1971 (grupa B - 2. miejsce); w Moskwie 1973 (grupa A - 5. miejsce); w Helsinkach 1975 (grupa A - 5. miejsce); w RFN 1975 (grupa A - 5. miejsce); w Tokio 1977 (grupa B - 2. miejsce); w Moskwie 1978 (grupa B - 1. miejsce; wybrany do składu gwiazd turnieju[2]) i w Moskwie 1979 (grupa A - 8. miejsce)

W reprezentacji grał w obronie ze Stanisławem Fryźlewiczem, Andrzejem Iskrzyckim i Henrykiem Janiszewskim.

Był trenerem drużyn Podhala Nowy Targ, KH Sanok (sezon 2007/08), Stoczniowca Gdańsk (sezon 2009/10).

Współpracował także przy reprezentacji Polski. W latach 2004-2005 był asystentem selekcjonera Andreja Sidorenki[3]. 23 marca 2010 został asystentem selekcjonera reprezentacji Polski, Wiktora Pysza[4].

W trakcie kariery określany pseudonimem Mąka[5].

Bibliografia

  • Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2006. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2007, s. 180. ISBN 978-83-86320-10-3.

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ice hockey pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).