Andrzej Samson

Andrzej Samson

Andrzej Samson w 1978 roku (psychoterapeuta na obozie dla studentów z zaburzeniami nerwicowymi w Chłapowie)
Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia 1947 Smugi
Data i miejsce śmierci	8 marca 2009 Częstochowa
Zawód, zajęcie	psycholog

Andrzej Samson (ur. 11 sierpnia 1947 w Smugach, zm. 8 marca 2009 w Częstochowie^[1]) – polski psycholog, psychoterapeuta, zajmujący się terapią rodzin i dzieci, jeden z pionierów polskiej psychoterapii.

Życiorys

W 1970 ukończył studia na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Był jednym z pionierów polskiej psychoterapii, którą zajmował się od początku lat 70. Wypracował wiele własnych, niekonwencjonalnych metod terapeutycznych.

W latach 70. był psychoterapeutą na letnich obozach dla studentów z zaburzeniami nerwicowymi organizowanymi przez Poradnię Zdrowia Psychicznego dla studentów w Warszawie. Prowadził wtedy psychoterapię grupową, elementy psychodramy, trening uwrażliwiający, maratony psychoterapeutyczne, techniki werbalne i pozawerbalne, oraz psychoterapię indywidualną. W tym czasie był związany zawodowo m.in. z Kazimierzem Jankowskim, psychiatrą propagującym psychiatrię humanistyczną oraz Joanną Flatau.

Dwukrotnie pojawił się gościnnie przed kamerą w roli aktora: w 1976 roku wystąpił w 15 odcinku serialu Czterdziestolatek w roli gościa na przyjęciu u Powroźnych, natomiast w 1998 roku w filmie Prawdziwa historia zagrał psychiatrę. Wystąpił również w filmie dokumentalnym Marcela Łozińskiego Jak żyć (1977) oraz spektaklu telewizyjnym Kwiaty dla Algernona (1980). Ponadto był konsultantem oraz współpracował przy realizacji filmów dokumentalnych. Jest bohaterem filmu Andrzej S. zawód psycholog (2009)^[2].

Autor książek, popularyzujących psychologię, publikował również felietony w popularnonaukowym czasopiśmie „Charaktery”. Cenił Miltona Ericksona i Marę Selvini-Pallazoli – twórczynię terapii systemowej, którą uprawiał.

Zmarł 8 marca 2009 r. w Częstochowie z powodu niewydolności krążeniowo-oddechowej^[3].

Proces karny

W latach 2004–2009 przeciw Samsonowi prowadzono postępowanie karne, zarzucając mu czyny lubieżne wobec małoletnich.

26 czerwca 2004 został zatrzymany po tym, jak na śmietniku przy jego domu na warszawskim Mokotowie znaleziono kilkaset zdjęć z dziecięcą pornografią. Powiązano je z psychologiem m.in. na podstawie ręki widocznej na zdjęciach^[4]. Po przeszukaniu jego mieszkania policjanci znaleźli kolejne zdjęcia.

26 czerwca 2005 rozpoczęło się postępowanie przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa^[5]. Prokurator w akcie oskarżenia zarzucał mu, że w okresie od 1999 do początku 2004 roku wielokrotnie doprowadzał małoletnich (leczonego przez niego chłopca i dziewczynkę) poniżej 15 lat do poddania się „innej czynności seksualnej”, utrwalał i rozpowszechniał za pomocą Internetu dziecięcą pornografię oraz przechowywał takową na swoim komputerze^[6].

Andrzej Samson nie przyznał się do winy, z wyjątkiem zarzutu utrwalania treści pornograficznych. Bronił się twierdząc, że opracował nowatorską terapię, która przyczyniłaby się do wyprowadzania dzieci z autyzmu. W artykule Wróblewskiego^[7], podsumowującym proces z 2007 roku, jest napisane Słowo „potwór” jest najłagodniejszym z tych, jakimi obdarzyły go tabloidy. Tymczasem o zarzutach, dowodach niewiele było wiadomo. Śledztwo, a potem proces toczyły się tajnie ze względu na dobro dzieci. W wywiadzie z Bogdanem Wróblewskim Andrzej Samson^[8] powiedział m.in. Posługiwałem się m.in. metodą regresji. To polega na cofnięciu się danej osoby do wcześniejszej fazy rozwoju. Podejrzewałem, że u dzieci autystycznych może być ona zaburzona. Chciałem się dowiedzieć, czy moi pacjenci w stadium osiągniętej regresji też wykażą cechy autystyczne, czy nie. Zachęcałem więc do wchodzenia w rolę młodszych dzieci. A ponieważ trudno się z nimi komunikować, stosowałem niewerbalne przekazy, podsuwałem im akcesoria niemowlęctwa – butelki, pieluszki. Niektóre z dzieci chętnie w taką regresję wchodziły – mocząc się, zachowując się jak niemowlęta. I wtedy były w lepszym kontakcie ze światem niż w swoim wieku metrykalnym! Część zdjęć to pokazuje.

9 stycznia 2007 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa wydał nieprawomocny wyrok skazujący Andrzeja Samsona, uznając jego winę we wszystkich czterech postawionych mu zarzutach. Uzasadnienie, jak i cały proces były tajne. Zezwolono na ujawnienie danych i wizerunku. Sąd uznał go za winnego wszystkich zarzutów i wymierzył łączną karę 8 lat więzienia. Sąd wymierzył karę 7 lat za to, że od 1999 do 2004 r. z góry powziętym zamiarem w swoim mieszkaniu wykorzystywał wielokrotnie upośledzenie leczonych przez niego chłopca oraz dziewczynki i dokonywał z nimi tzw. innych czynności seksualnych. Za ściąganie pornografii dziecięcej, robienie zdjęć dzieciom i rozsyłanie tych materiałów e-mailami na adresy internetowe amerykańskich serwerów otrzymał karę półtora roku więzienia. Za przechowywanie na swoim komputerze dziecięcej pornografii otrzymał rok więzienia. Dodatkowo sąd nałożył na niego środek karny w postaci zakazu wykonywania zawodu psychologa przez okres lat dziesięciu.

7 grudnia 2007 Sąd Okręgowy w Warszawie uchylił wyrok skazujący Samsona, ponieważ prokurator w dwóch sprawach oskarżył go o molestowanie tego samego dziecka, i skierował sprawę do ponownego rozpatrzenia w sądzie rejonowym. Nie uchylono aresztu^[9].

21 stycznia 2009 sąd uchylił areszt wobec Andrzeja Samsona z powodów zdrowotnych (niewydolność nerek), uznawszy jego stan zdrowia za na tyle poważny, że konieczne było leczenie poza aresztem^[10].

Publikacje

• Andrzej Samson, Człowiek człowiekowi..., Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1989, ISBN 83-202-0745-2, 9788320207453, 213 stron.
• Pomiędzy żoną i mężem, czyli jak przetrwać w małżeństwie (1995)
• Andrzej Samson, Jak przetrwać w małżeństwie, „Twój Styl”, 2001, ISBN 83-7163-304-1, 9788371633041
• Andrzej Samson, Zawód psycholog, Laboratorium Psychologii Stosowanej, 1996, ISBN 83-901281-1-X, 9788390128115
• Andrzej Samson, Książeczka dla przestraszonych rodziców, czyli Co robić, gdy twoje dziecko zachowuje się dziwnie, niepokojąco, nietypowo, Jacek Santorski & Co Wydawnictwo, 2001, ISBN 83-86821-98-1, 9788386821983
• Andrzej Samson, Moje dziecko mnie nie słucha, Wydawnictwo Książkowe „Twój Styl”, 1999, ISBN 83-7163-160-X, 9788371631603.
• Andrzej Samson, Mit szczęśliwego dzieciństwa, Twój Styl, 2000, ISBN 83-7163-171-5, 9788371631719
• Melanie McFadyean, Michał Lipszyc, Andrzej Samson, Narkotyki: wiedzieć więcej: praktyczny przewodnik dla zaniepokojonych rodziców, Wyd. Emblemat, 2000, ISBN 83-87626-21-X, 9788387626211
• Andrzej Samson, Być uczniem i przetrwać, czyli Szkoła przeżycia szkoły, MCDN, 2001, ISBN 83-88618-06-7, 9788388618062
• Wojciech Eichelberger, Andrzej Samson, Anna Sosnowska, Dobra miłość: co robić, by nasze dzieci miały udane życie, Ego Dom Wydawniczy, 2003, ISBN 83-917171-0-0, 9788391717103
• Wojciech Eichelberger, Andrzej Samson, Anna Jasińska, Dobre rozmowy: które powinny odbyć się w każdym domu, Ego, 2003, ISBN 83-917171-2-7, 9788391717127, 296 stron.
• Andrzej Samson, 20 tysięcy godzin w budzie: o szkole, uczniowskim losie i paru innych sprawach, Jacek Santorski & Co, 2003, ISBN 83-88875-79-5, 9788388875793.
• Andrzej Samson, Miska szklanych kulek: powieść, Wydawnictwo Jacek Santorski & Co, 1999, ISBN 83-86821-74-4, 9788386821747, 230 stron.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Szklanych kulek już nie ma – artykuł z tygodnika „Polityka”
• Samson – droga do upadku – reportaż z programu Uwaga!
• Gość Radia PiN 102 FM 24-12-2003 Andrzej Samson, Radio PiN, 24 grudnia 2003 [zarchiwizowane z adresu 2004-06-23] .
• Zapis czatu z Wirtualnej Polski. czat.wp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-17)].
• „Nie jestem pedofilem” – wywiad z A. Samsonem