Andrzej Supron

Andrzej Supron

Andrzej Supron w 2011
Data i miejsce urodzenia	22 października 1952 Warszawa
Prezes Polskiego Związku Zapaśniczego
Okres urzędowania	od 24 czerwca 2017
Poprzednik	Andrzej Wroński (p.o.)
Odznaczenia

Andrzej Supron (ur. 22 października 1952 w Warszawie) − polski zapaśnik stylu klasycznego, trener i sędzia zapaśniczy, komentator i promotor wrestlingu, prezes Polskiego Związku Zapaśniczego, prezenter telewizyjny.

Jest trzynastokrotnym mistrzem Polski w zapasach, dwukrotnym mistrzem Europy, jednokrotnym mistrzem świata i srebrnym medalistą olimpijskim.

Organizował gale wrestlingu w Polsce i Związku Radzieckim w latach 80. Od 1999 jest polskim komentatorem gal wrestlingu organizacji WWE. Był też komentatorem TNA. Od 2009 do 2011 razem z Pawłem Borkowskim przewodził założoną przez nich polską organizacją wrestlingu Total Blast Wrestling.

Wczesne życie i edukacja

Urodził się 22 października 1952 w Warszawie jako syn Władysława Suprona. W 1975 ukończył Technikum Górnicze w Dąbrowie Górniczej, a później rozpoczął studia zaoczne na kierunku trenerskim na Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Katowicach^[1], których nie ukończył^[2].

Zapasy

Andrzej Supron

Pseudonim	„Król”[1], „Profesor zapasów”
Obywatelstwo	Polska
Wzrost	169 cm
Masa ciała	66 kg
Styl walki	klasyczny
Trenowany przez	Tadeusz Świętulski, Jan Adamaszek, Antoni Masternak, Janusz Tracewski[1]
Debiut	1963
Kategoria wagowa	lekka (kat. 68 kg) i półśrednia (kat. 74 kg)
Klub	RKS Elektryczność Warszawa (1963-1971), GKS Katowice (1972-1987)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie srebro Moskwa 1980 zapasy (kat. 68 kg) Mistrzostwa świata srebro Kijów 1983 zapasy (kat. 74 kg) srebro Katowice 1982 zapasy (kat. 74 kg) złoto San Diego 1979 zapasy (kat. 68 kg) srebro Meksyk 1978 zapasy (kat. 68 kg) srebro Mińsk 1975 zapasy (kat. 68 kg) brąz Katowice 1974 zapasy (kat. 68 kg) Mistrzostwa Europy srebro Budapeszt 1983 zapasy (kat. 74 kg) złoto Warna 1982 zapasy (kat. 74 kg) brąz Göteborg 1981 zapasy (kat. 74 kg) brąz Bukareszt 1979 zapasy (kat. 68 kg) złoto Ludwigshafen am Rhein 1975 zapasy (kat. 68 kg) srebro Madryt 1974 zapasy (kat. 68 kg) brąz Katowice 1972 zapasy (kat. 68 kg)

Zaczął trenować zapasy w szkole podstawowej^[3]. Był zapaśnikiem stylu klasycznego wagi lekkiej, półśredniej i średniej^[1]. Preferuje techniczne podejście do walki^[2]. Często stosowanym przez niego manewrem był rzut przez biodro, wykonywany w specyficzny sposób, który został nazwany w Stanach Zjednoczonych biodrem Suprona^[2][3][4].

Srebrny medal olimpijski Suprona, wywalczony na igrzyskach w Moskwie w 1980

Gwiazda Suprona w Alei Gwiazd sportu we Władysławowie

Reprezentował klub RKS Elektryczność Warszawa od 1963 do 1971 i klub GKS Katowice od 1972 do 1987. Pierwszym zdobytym przez niego medalem był złoty medal mistrzostw Europy juniorów, zdobyty w Huskvarnie w 1970. Jest trzynastokrotnym mistrzem Polski, dwukrotnym mistrzem Europy i jednokrotnym mistrzem świata. Jest też dwukrotnym wicemistrzem Europy i czterokrotnym wicemistrzem Europy. Zdobył też trzy brązowe medale mistrzostw Europy i jeden brązowy medal mistrzostw świata^[1]. W 1977 zdobył brązowy medal na Letniej Uniwersjadzie^[5].

W czasie mistrzostw świata w 1975, wygrał wszystkie walki przed czasem, nie tracąc żadnego punktu. Nikomu wcześniej nie udało się tego dokonać. Z tego powodu zyskał przydomek „Profesor zapasów”^[2][3]. Niedługo przed mistrzostwami świata w 1982 doznał kontuzji prawego barku. Dla zmylenia przeciwników podał do prasy informację, że ma zwichnięty lewy bark i udawał ból, kiedy przeciwnicy dotykali jego lewego barku. Udało mu się zakwalifikować do finału razem z reprezentującym Rumunię Ștefanem Rusu. Trener Suprona, Stanisław Krzesiński poddał walkę finałową, kiedy Rusu wykręcał nogę przeciwnika^[2].

Trzykrotnie zakwalifikował się na Letnie igrzyska olimpijskie - w 1972, 1976 i 1980. W 1980 w Moskwie zdobył srebrny medal olimpijski^[1].

Od 1979 był trenerem zapaśnictwa, a od 1986 sędzią międzynarodowym. Trenował między innymi kadrę Stanów Zjednoczonych i był asystentem trenera polskiej kadry narodowej, Stanisława Krzesińskiego^[1].

Po zakończeniu kariery zapaśniczej był wiceprzewodniczącym Światowej Rady Zawodniczej FILA i członkiem zarządu Polskiego Komitetu Olimpijski^[1].

W 2008 bez powodzenia startował w wyborach na prezesa Polskiego Związku Zapaśniczego^[6]. Ponowną próbę podjął w 2012. Przegrał wtedy w II turze z Grzegorzem Pieronkiewiczem^[7], który pokonał go stosunkiem głosów 41 do 21^[8].

7 marca 2013 w ramach protestu przeciwko usunięciu zapasów z programu igrzysk olimpijskich 2020 zwrócił Międzynarodowemu Komitetowi Olimpijskiemu srebrny medal wywalczony na igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980^[9].

W październiku 2016, pod koniec swojej czteroletniej kadencji, prezes Polskiego Związku Zapaśniczego Grzegorz Pieronkiewicz zmarł, a Supron zapowiedział swoją kandydaturę w kolejnych wyborach^[8]. Wybory odbyły się w planowanym przed śmiercią Pieronkiewicza terminie, 5 listopada 2016. Grzegorz Brudziński pokonał Andrzeja Suprona stosunkiem głosów 57 do 39^[10]. 14 maja 2017 Polski Związek Zapaśniczy odwołał prezesa, któremu zarzucano niekompetencję w nadzorze nad pracą centrali oraz nadmierne generowanie kosztów własnych związku. Do czasu wyboru kolejnego prezesa, jego obowiązki zostały przekazane Andrzejowi Wrońskiemu. W wyborach nadzwyczajnych z 24 czerwca 2017 Supron pokonał Wrońskiego stosunkiem głosów 51 do 33. Koniec jego kadencji został przewidziany na rok 2020^[11].

Wrestling

Po raz pierwszy zobaczył wrestling w telewizji w Stanach Zjednoczonych w 1974 i to widowisko zrobiło na nim ogromne wrażenie. Później poznał dwóch polskich wrestlerów, Killera Kowalskiego i Ivana Putskiego, który przekonał go, by zaczął organizować wrestling w Polsce^[2].

W latach 80. XX wieku, dzięki pomocy kolegi ze Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych, zaczął organizować gale wrestlingu w Polsce, między innymi w Warszawie i Poznaniu. Jednym z wrestlerów występujących na jego galach był lekkoatleta Władysław Komar. Supron wystawiał też swoje pokazy w Związku Radzieckim, między innymi w Kazachstanie, Armenii, Azerbejdżanie, na Łotwie i Litwie. W Tbilisi w Gruzji w hali przeznaczonej na 8 tysięcy ludzi galę oglądało 14 tysięcy osób. Wszystkiego pilnowały dwa kordony policji. Grupa Suprona wystąpiła też w Pałacu Sportu Dynamo i trzy razy w Parku Gorkiego w Moskwie. Aby przypodobać się publice w Związku Radzieckim, Supron urządził turniej, w którym Rosjanie pokonywali Niemców^[12].

Andrzej Supron (stojący z lewej) na jednej z organizowanych przez siebie gal wrestlingu

W 1993 namówił grupę wrestlerów, w której byli między innymi dawni mistrzowie WWE, The Iron Sheik i tag team Demolition, aby w przerwie tournee po Niemczech i Austrii wystąpili 14 grudnia 1993, w warszawskiej Hali Torwar. Gala nazywała się American Wrestling World`s Superstars i poprowadził ją Andrzej Supron. Na widowni było około 600 osób. Supron zadeklarował też chęć zorganizowania podobnych gali w kwietniu 1994 roku i w kolejnych latach, ale nie udało mu się zrealizować planów^{[13][14][15][16]}.

Od końca lat 90. XX wieku zajmuje się zawodowo komentowaniem wrestlingu. Mimo że gale w Polsce emitowane są z opóźnieniem, preferuje komentować bez wcześniejszej znajomości wyników. Unika też używania profesjonalnych nazw chwytów, chcąc, by jego komentarz był bardziej przystępny dla osób nieznających wrestlingu^[2]. W latach 1999−2001 w pojedynkę komentował walki WWF w telewizji Wizja Sport, aż do końca istnienia tej stacji telewizyjnej^[17][18]. Niedługo potem zaczął wspólnie z Pawłem Borkowskim komentować gale WWF dla Eurosportu. Pracowała z nimi także druga grupa komentatorska, ale WWF zażądało, aby był tylko jeden skład komentatorski. Supron i Borkowski przez dziewięć kolejnych lat komentowali gale WWF w Eurosporcie i w innych stacjach. Od 2007 komentują walki WWE na Extreme Sports Channel^[19]. Od 13 kwietnia 2012^[20] do 30 grudnia 2013^[21] komentowali też gale Total Nonstop Action na kanale Orange Sport^[19].

W 2009 razem z Pawłem Borkowskim założył organizację wrestlingu o nazwie Total Blast Wrestling (TBW). Współpracował przy tym z francuską organizacją Eurostars, która funkcjonowała w tym czasie od 25 lat. Dzięki tym kontaktom, Total Blast Wrestling mogło zatrudnić zagranicznych wrestlerów z wieloletnim doświadczeniem^[22], takich jak Bambikiller, Erik Isaksen, Cybernic Machine, Starbuck i Bernard Vandamme^[23]. Patronat nad TBW posiadały takie media jak Rock Megastacja, Radio Rekord FM oraz Super Express^[22][24]. W 2011 organizacja zakończyła działalność^[24]. W 2017 Paweł Borkowski powiedział w wywiadzie, że powodem zaprzestania funkcjonowania był brak środków finansowych, ale jest gotowy na przywrócenie organizacji jeśli udałoby się znaleźć sponsorów^[25].

Biznes

Jak sam przyznaje, w czasach gdy był zapaśnikiem, nie zarabiał dużo na karierze sportowej. Za tytuł mistrza świata miał otrzymywać 100 dolarów amerykańskich. Dorabiał handlując na zachodzie kryształami, płaszczami, papierosami i alkoholem. Handlował też nieruchomościami^[26] i samochodami^[1]. Otworzył klub fitness i siłownię Klub ProActiv Andrzej Supron w Warszawie na Woli^[1][27]. W 2015 w Warszawie na Ursynowie wraz z żoną otworzył restaurację Piecuszek, specjalizującą się w kuchni bałkańskiej^[28].

Polityka

Należał do Polskiej Partii Przyjaciół Piwa^[2]. W 1993 jako jej członek kandydował do Sejmu z pierwszego miejsca listy Samoobrony Andrzeja Leppera w województwie katowickim (otrzymał 4346 głosów)^[29].

Filmografia

Filmy

Seriale

Działalność telewizyjna

Andrzej Supron na XX Biegu Niepodległości w Warszawie

Wiele razy występował w charakterze eksperta sportowego w różnych programach telewizyjnym. W 2014 telewizja Orange Sport przeprosiła za jego liczne homofobiczne uwagi pod adresem transseksualnej promotorki boksu Kellie Maloney, które wygłosił w programie Bieg przez płotki^[32]. Komentował również gale MMA (między innymi Fighters Arena Łódź 2), a także prowadzi je jako konferansjer^[33].

W latach 2000–2001 prowadził program rozrywkowy Trafiony Zatopiony na kanale TVN, w którym mężczyźni wykonywali różne zadania, aby zostać uznanym za najlepszego macho^[34][35]. W 2003 na antenie TV4 prowadził teleturniej wiedzy piłkarskiej „Jedenastki” z telefonicznym udziałem widzów^[36].

W 2015 wystąpił w 13 sezonie reality show Ugotowani na TVN^[37] i wygrał 3 odcinek Celebrity Splash!^[38].

W 2017 stoczył walkę bokserską przeciwko księdzu Jackowi Stryczkowi w ramach akcji charytatywnej Szlachetnej Paczki^[39].

Życie prywatne

Ma trzech synów i jedną córkę. Jego dzieci rodziły się, gdy miał kolejno 25, 29, 37 i 49 lat^[40].

Z pierwszego małżeństwa ma syna Piotra^[41], który jest obywatelem i mieszkańcem Stanów Zjednoczonych^[4], syna Andrzeja Juniora^[41], który jest obywatelem i mieszkańcem Szwecji^[4] oraz córkę Agnieszkę^[41]. Z drugiego związku ma syna Pawła^[41], który mieszka w Polsce, rozwijał się pod względem muzycznym i grał w piłkę nożną oraz razem z ojcem w tenisa stołowego i ziemnego^[4].

20 października 2012 w Urzędzie stanu cywilnego na Zamku Królewskim w Warszawie ożenił się po raz drugi w życiu^[42]. Jego żoną została z o 20 lat młodszą Edyta, którą znał wówczas od 25 lat. Na ślubie były obecne jego dzieci, Andrzej Junior, Agnieszka i Paweł, a także znani sportowcy, Jacek Wszoła, Ryszard Szurkowski, Ryszard Parulski, Ryszard Wolny i Józef Tracz^[42]. Świadkiem ze strony pana młodego był były trener zapaśniczej kadry Stanisław Krzesiński^[41].

Osiągnięcia sportowe

• Medale Uniwersjady
  • Waga lekka (kat. 68 kg)
    • 1977, Huskvarna – Złoto
• Medale mistrzostw Europy juniorów
  • 1970, Sofia – Brąz
• Medale mistrzostw Polski
  • Waga lekka (kat. 68 kg)
    • 1971, Rzeszów – Złoto
    • 1972, Wałbrzych – Złoto
    • 1973, Włocławek – Złoto
  • Waga półśrednia (kat. 74 kg)
    • 1975, Dębica – Złoto
    • 1976, Zamość – Złoto
    • 1977, Racibórz – Złoto
    • 1978, Dębica – Złoto
    • 1979, Rzeszów – Złoto
    • 1980, Dębica – Złoto
    • 1982, Warszawa – Złoto
    • 1983, Piotrków Trybunalski – Złoto
    • 1985, Wałbrzych – Złoto
  • Waga średnia (82 kg)
    • 1981, Racibórz – Złoto
• Medale mistrzostw Europy
  • Waga lekka (kat. 68 kg)
    • 1972, Katowice – Brąz
    • 1974, Madryt – Srebro
    • 1975, Ludwigshafen am Rhein – Złoto
    • 1979, Bukareszt – Brąz
  • Waga półśrednia (kat. 74 kg)
    • 1981, Göteborg – Brąz
    • 1982, Warna – Złoto
    • 1983, Budapeszt – Srebro
• Medale mistrzostw Świata
  • Waga lekka (kat. 68 kg)
    • 1974, Katowice – Brąz
    • 1975, Mińsk – Srebro
    • 1978, Meksyk – Srebro
    • 1979, San Diego – Złoto
  • Waga półśrednia (kat. 74 kg)
    • 1982, Katowice – Srebro
    • 1983, Kijów – Srebro

• Medale Olimpijskie
  • Waga lekka (kat. 68 kg)
    • 1980, Moskwa – Srebro^[1]

Odznaczenia

W 2003 Międzynarodowa Federacja Zapaśnicza odznaczyła go Złotą Gwiazdą FILA (2003). Posiada tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu. Był sześciokrotnie odznaczany Srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe^[1].

W 1994 został odznaczony przez prezydenta Lecha Wałęsę Krzyżem Ofierskim Orderu Odrodzenia Polski^[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Polski Komitet Olimpijski: Andrzej Supron – sylwetka na oficjalnej stronie Polskiego Komitetu Olimpijskiego. www.olimpijski.pl. [dostęp 2019-02-23]. (pol.).