Andrzej Szczepaniec
| |||
| Data i miejsce urodzenia | 10 maja 1952 Nowy Targ | ||
| Obywatelstwo | Polska | ||
| Pozycja | obrońca | ||
Andrzej Szczepaniec (ur. 10 maja 1952 w Nowym Targu) – polski hokeista, reprezentant Polski, olimpijczyk. Trener hokejowy.
Życiorys
Wychowanek Podhale Nowy Targ. Później występował w GKS Katowice (1975-1980) i HC Ambrì-Piotta. Dwukrotny zdobywca tytułu mistrza Polski (1971 i 1972).
Absolwent studiów w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Katowicach oraz specjalizacji na Studium Trenerskiego Uniwersytetu im. Karola w Pradze. Został trenerem I klasy państwowej.
Barwy narodowe reprezentował 34 razy. Wystąpił w Igrzyskach Olimpijskich w Sapporo w 1972 oraz dwóch turniejów o mistrzostwo świata (1973, 1976).
Po zakończeniu czynnej kariery sportowej został trenerem. W sezonie 1985/1986 szkoleniowiec klubu HC Ambrì-Piotta[1]. Po powrocie do Polski został szkoleniowcem juniorskich reprezentacji kraju: do lat 18 i w 1986 do lat 20. Równolegle od 1 października 1987 był trenerem-koordynatorem ds. młodzieży w Stali Sanok[2][3].
Jego syn Oskar został także hokeistą.
Przypisy
- ↑ Eliteprospects.com - Andrzej Szczepaniec Team Staff Profile, www.eliteprospects.com [dostęp 2017-11-21].
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Trenerskie roszady. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 32 (431) z 10-20 listopada 1987. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Hokeiści czekają na lód i rozgrywki. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 23 (458) z 10-20 sierpnia 1988. Sanocka Fabryka Autobusów.
Linki zewnętrzne
- Józef Ząbkiewicz. Trenerskie roszady. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 32 (431) z 10-20 listopada 1987. Sanocka Fabryka Autobusów.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).