Andrzej Urbanik (polityk)

Andrzej Urbanik
Data urodzenia

26 maja 1950

Zawód, zajęcie

polityk, inżynier, nauczyciel akademicki

Stanowisko

wiceminister pracy i polityki socjalnej, pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych (1991–1992),
prezes Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad (1998–2001)

Partia

ROAD, UD, UW

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Andrzej Urbanik (ur. 26 maja 1950[1]) – polski polityk, inżynier i nauczyciel akademicki, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, w latach 1991–1992 sekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej oraz pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych, w latach 1998–2001 prezes Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad.

Życiorys

Z wykształcenia inżynier. Uzyskał stopień naukowy doktora, specjalizował się w automatyce, elektronice i informatyce w transporcie[2]. Podjął pracę jako nauczyciel akademicki. Działał w NSZZ „Solidarność”, był wiceprzewodniczącym jego struktur na Politechnice Warszawskiej. Od 13 maja 1982 przez około dwa miesiące był internowany. Działał w duszpasterstwie byłych internowanych i więźniów politycznych, został także członkiem Sekcji Rodzin Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. Działał w stołecznym Komitecie Obywatelskim, do października 1990 był wiceprzewodniczącym stołecznej rady porozumienia KO[3].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, został członkiem krajowej i warszawskiej rady partii[3]. Później wraz z ROAD przystąpił do Unii Demokratycznej, przekształconej następnie w Unię Wolności. W 1991 i w 1993 (z listy UW)[4] kandydował do Sejmu w okręgach warszawskich. Od lutego 1990 do lipca 1991 w ramach Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej był pełnomocnikiem ds. spółdzielni inwalidów i spółdzielni niewidomych[5]. Od sierpnia 1991 do stycznia 1992 pełnił funkcję podsekretarza stanu w tym resorcie oraz pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych[6]. Z urzędu był wówczas przewodniczącym rady nadzorczej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych[5].

W pierwszej połowie lat 90. był radnym w Warszawie i delegatem do Sejmiku Samorządowego Województwa Warszawskiego[7]. W latach 1998–2001 pełnił funkcję prezesa Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad[8]. W 1998 wybrano go do Sejmiku Województwa Mazowieckiego I kadencji z listy Unii Wolności, w 2002 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję[9]. Pracował później jako pełnomocnik dyrektora ds. platform technologicznych transportu drogowego w Instytucie Badawczym Dróg i Mostów, został też adiunktem w tym instytucie oraz na Uczelni Techniczno-Handlowej im. Heleny Chodkowskiej[2][10].

W 2011 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[11][10].

Przypisy

  1. ↑ Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 czerwca 1998 r. o treści oświadczeń złożonych przez osoby powołane lub mianowane na kierownicze stanowiska państwowe przez Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 1998 r. nr 21, poz. 321).
  2. ↑ a b Dr inż. Andrzej Urbanik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-04-26].
  3. ↑ a b Kandydaci Unii Demokratycznej na posłów. „Dziennik Liberalny”, 28 września 1991. ISSN 0867-6860. 
  4. ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 23 września 1993 r. o wynikach wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 19 września 1993 r. (M.P. z 1993 r. nr 50, poz. 470).
  5. ↑ a b Kalendarium 20-lecia systemu zatrudniania oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych. „Biuletyn Informacyjny PFRON”. s. 4. ISSN 1506-0608. 
  6. ↑ Dotychczasowi Pełnomocnicy. niepelnosprawni.gov.pl. [dostęp 2020-04-26].
  7. ↑ Paraliż rąk i nóg. „Gazeta Stołeczna”. Nr 213, 13 września 1994. 
  8. ↑ Autostrada w stolicy wraca jak aborcja. „Gazeta Stołeczna”. Nr 16, 20 stycznia 2003. 
  9. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2020-04-26].
  10. ↑ a b Dr Andrzej Urbanik odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Instytut Budowy Dróg i Mostów, 18 lipca 2011. [dostęp 2020-04-26].
  11. ↑ M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 780