Andrzej Wójcik (biolog)

Andrzej Wójcik
Państwo działania Polska
Data i miejsce urodzenia1 sierpnia 1960
Warszawa
Profesor dr hab.
Doktorat30 kwietnia 1990 – nauki humanistyczne
Uniwersytet Wiedeński
Habilitacja6 października 1998 – nauki biologiczne
Instytut Biochemii i Biofizyki PAN
Profesura12 października 2006
Zatrudniony
ZakładRadiobiologii i Immunologii
Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
Okres zatrudn.od 1999
ZakładBiologii Molekularnej
Uniwersytetu w Sztokholmie
Okres zatrudn.od 2008

Andrzej Jacek Wójcik (ur. 1 sierpnia 1960 w Warszawie) – polski biolog, profesor dr hab. specjalizujący się w cytogenetyce i radiobiologii.

Życiorys

Urodził się 1 sierpnia 1960 w Warszawie[1].

W latach 1978–1990 studiował zoologię i botanikę, najpierw na studiach magisterskich, a następnie na doktorskich na Uniwersytecie Wiedeńskim, w latach 1984-1989 łączył studia doktorskie z pracą w Instytucie Badawczym Seibersdorf[a], w Wiedniu[1]. Na austriackiej uczelni 30 kwietnia 1990 obronił pracę doktorską zatytułowaną Wpływ niskich dawek promieniowania na UDS i pobudzone SCEs[2].

W latach 1990-1996 pracował w Szpitalu Uniwersyteckim w Essen[1], następnie wrócił do Polski i do 2008 pracował w Instytucie Chemii i Techniki Jądrowej jako pracownik naukowy i szef laboratorium dozymetrii[1].

6 października 1998 obronił w Instytucie Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk pracę habilitacyjną zatytułowaną Badania zjawiska popromiennej odpowiedzi adaptacyjnej, której recenzentami byli prof. Julian Liniecki, prof. Irena Pietrzykowska oraz prof. Janusz Aleksander Siedlecki[3].

Był kierownikiem projektów badawczych przeprowadzanych przez Instytut Chemii i Techniki Jądrowej na zlecenia m.in. Ministerstwa Nauki i Informatyzacji czy Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego: Badania zjawiska popromiennej odpowiedzi adaptacyjnej (1998), Badania aberracji chromosomowych w limfocytach krwi obwodowej napromienionych in vitro oraz analiza mikrojąder w limfocytach pacjentów z nowotworami tarczycy leczonych jodem-131 (2003), Analiza mikrojąder w limfocytach ludzkich narażonych na działanie pól elektromagnetycznych oraz w limfocytach pacjentów poddawanych brachyterapii fosforem 32 w celu leczenia restenozy (2004), Walidacja metod usprawnienia analizy aberracji chromosomowych metodą FISH (2005), Porównawcza analiza długości telomerów, częstości aberracji chromosomowych i kinetyki naprawy uszkodzeń DNA w limfocytach krwi obwodowej dawców kontrolnych oraz pacjentów z nowotworami i Walidacja testu mikrojądrowego dla celów dozymetrii biologicznej w zakresie wysokich dawek promieniowania' (2006), Wpływ temperatury podczas napromienienia na częstość mikrojąder w limfocytach krwi obwodowej liczonych w celu ustalenia krzywej kalibracyjnej dla dozymetrii biologicznej (2007), Wpływ temperatury podczas napromienienia na częstość mikrojąder w limfocytach krwi obwodowej liczonych w celu ustalenia krzywej kalibracyjnej dla dozymetrii biologicznej (2008)[2].

Od 1999 jest pracownikiem Zakładu Radiobiologii i Immunologii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach[4] i członkiem Rady Instytutu Biologii tej uczelni[5].

Od 2002 jest konsultantem w Świętokrzyskim Centrum Onkologii[1], a w latach 2007-2007 pracował w Instytucie Energii we Wspólnym Centrum Badawczym w Petten w Holandii[1].

12 października 2006 otrzymał z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej tytuł profesora nauk biologicznych[1][2].

Od 2008 jest również zatrudniony w Zakładzie Biologii Molekularnej Uniwersytetu w Sztokholmie[6] i koordynatorem projektu badawczego związanego z biologią molekularną komórek[7], od 2010 jest tytularnym profesorem szwedzkiej uczelni[1].

Był promotorem dwóch prac doktorskich[2].

Członkostwo w organizacjach

Należy do Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych im. Marii Skłodowskiej-Curie, w kadencji 2013-2016 był członkiem komisji koleżeńskiej[8], a wcześniej prezesem Towarzystwa[2]. Był członkiem Polskiej Akademii Nauk – Wydziału Nauk Medycznych, Komitetu Fizyki Medycznej, Radiobiologii i Diagnostyki Obrazowej[2].

Publikacje

Ma na swoim koncie liczne publikacje w języku polskim i angielskim. Wraz z profesorem Markiem Krzysztofem Janiakiem byli redaktorami wydanej przez Wydawnictwo Lekarskie PZWL publikacji Medycyna zagrożeń i urazów radiacyjnych. Jest autorem 109 publikacji naukowych i 21 artykułów w pismach popularno-naukowych[1]. Pełna lista publikacji dostępna jest w naukowym CV prof .Andrzeja Wójcika[1].

Uwagi

  1. ↑ Österreichisches Forschungszentrum Seibersdorf

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j Andrzej Wojcik – curriculum vitae. bioradint.eu. [dostęp 2015-11-30].
  2. ↑ a b c d e f Andrzej Wójcik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-11-30].
  3. ↑ Badania zjawiska popromiennej odpowiedzi adaptacyjnej w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2015-11-30].
  4. ↑ Zakład Radiobiologii i Immunologii. Pracownicy Zakładu. ujk.edu.pl. [dostęp 2015-11-30].
  5. ↑ Władze. ujk.edu.pl. [dostęp 2015-11-30].
  6. ↑ Elin Eriksson: Andrzej Wojcik. su.se, 10 czerwca 2014. [dostęp 2015-11-30].
  7. ↑ Elin Eriksson: Cytogenetic and molecular effects of ionizing radiation. su.se, 31 maja 2015. [dostęp 2015-11-30].
  8. ↑ Władze Towarzystwa. ptbr.org.pl. [dostęp 2015-11-30].

Media użyte na tej stronie