Andrzej Wojtczak (lekarz)
 | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 11 grudnia 1933 |
| Data i miejsce śmierci | 20 maja 2020 |
| Profesor doktor habilitowany nauk medycznych | |
| Specjalność: choroby wewnętrzne, zdrowie publiczne | |
| Alma Mater | Akademia Medyczna w Poznaniu |
| Doktorat | 1962 – nauki medyczne |
| Habilitacja | 1966 – nauki medyczne |
| Profesura | 14 września 1972 |
| podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej | |
| Okres spraw. | 31 stycznia 1989–7 stycznia 1991 |
| Odznaczenia | |
        | |
Andrzej Maciej Wojtczak (ur. 11 grudnia 1933 w Bielsku lub Białej, zm. 20 maja 2020 w Warszawie[1]) – polski lekarz internista, specjalista zdrowia publicznego, nauczyciel akademicki, profesor nauk medycznych.
Życiorys
Syn Józefa i Marii[1]. W 1955 ukończył z wyróżnieniem studia w Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu. Specjalista w zakresie chorób wewnętrznych (I stopień 1957 i II stopień 1961) i zdrowia publicznego[2][3].
Stopień doktora nauk medycznych uzyskał w 1962 w Akademii Medycznej w Poznaniu na podstawie rozprawy pt. Znaczenie kliniczne oceny zaburzeń równowagi kwasowo–zasadowej. W 1966 w tej samej uczelni uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy pt. Zapalenie odmiedniczkowe nerek w świetle badań czynnościowych[2]. W 1972 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego[3].
W latach 1978–1986 pracował w Światowej Organizacji Zdrowia w Biurze Regionalnym na Europę w Kopenhadze[4]. Do 1982 był dyrektorem ds. nauki i kształcenia kadr medycznych, a w 1984 został mianowany na stanowisko dyrektora ds. polityki i systemów zdrowia, nauki i kształcenia medycznego[2].
Pod koniec 1986 decyzją Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej został wezwany do kraju gdzie został kierownikiem Zakładu Międzynarodowych Problemów Zdrowia w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego w Warszawie. W styczniu 1989 roku został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej oraz na współprzewodniczącego podzespołu ds. Zdrowia w obradach Okrągłego Stołu. W latach 1989–1991 w rządzie Tadeusza Mazowieckiego pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej[4].
W 1991 został Dziekanem Studium Medycyny Społecznej Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, a następnie dyrektorem Szkole Zdrowia Publicznego CMKP. W 1995 przyjął od Światowej Organizacji Zdrowia propozycję utworzenia i zarządzania Centrum Badań nad Zdrowiem w Kobe w Japonii. Jako dyrektor Centrum uczestniczył w posiedzeniach Komitetu Wykonawczego, Zgromadzeniach Ogólnych Organizacji i Komitetach Doradczych Światowej Organizacji Zdrowia. Funkcję dyrektora Centrum pełnił do przejścia na emeryturę w 1999. W latach 1999–2005 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Międzynarodowych Problemów Kształcenia Medycznego w Nowym Jorku. Od 2006 pracował w Collegium Mazovia Innowacyjna Szkoła Wyższa w Siedlcach na stanowisku profesora w Katedrze Zdrowia Publicznego[2].
Członek wielu organizacji i towarzystw naukowych, w tym m.in.: Europejskiego Towarzystwa Zarządzania Opieką Zdrowotną (członek honorowy), Europejskiego Towarzystwa Szkół Medycznych (członek honorowy), Królewskiej Akademii Medycyny Katalonii (członek korespondent), Europejskiego Towarzystwa Edukacji Medycznej (członek dożywotni)[2].
Autor lub współautor ponad 500 publikacji z zakresu medycyny, kształcenia medycznego i zdrowia publicznego. Redaktor podręcznika Choroby wewnętrzne[5] oraz autor Zdrowie publiczne wyzwaniem dla systemów zdrowia XXI wieku[6][7]. Promotor wielu prac doktorskich. Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
Zmarł 20 maja 2020. Został pochowany na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie[8] (kwatera 15-7-2)[9].
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2010)[10]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Odznaka honorowa „Za zasługi dla ochrony zdrowia”
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Przypisy
- ↑ a b Andrzej Wojtczak. rejestry-notarialne.pl.
- ↑ a b c d e prof. dr hab Andrzej Wojtczak | ProLongaVita, prolongavita.pl [dostęp 2017-10-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-27].
- ↑ a b Prof. dr hab. Andrzej Wojtczak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2016-07-11].
- ↑ a b Janusz Opolski (red.), Zdrowie publiczne. Wybrane zagadnienia. Tom I, Warszawa 2011, ISBN 978-83-62110-12-4.
- ↑ Andrzej Wojtczak (red.), Choroby wewnętrzne, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich., 1981, ISBN 83-200-0460-8.
- ↑ Andrzej Wojtczak, Zdrowie publiczne wyzwaniem dla systemów zdrowia XXI wieku, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2009, ISBN 978-83-200-3860-6.
- ↑ Andrzej Wojtczak: Zdrowie publiczne wyzwaniem dla systemów zdrowia XXI wieku. Warszawa: PZWL Wydawnictwo Lekarskie, 2012, s. 226. ISBN 978-83-200-3860-6.
- ↑ Andrzej Wojtczak. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2020-06-22]. (pol.).
- ↑ śp. Andrzej Wojtczak
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 października 2010 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 11, poz. 114).
Linki zewnętrzne
- Prof. dr hab. Andrzej Wojtczak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2016-07-11].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju.
Baretka: Srebrny Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Autor: AnneMarrie, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Odznaki honorowej "Za zasługi dla ochrony zdrowia"