Andrzej Wróblewski (dziennikarz)

Andrzej Wróblewski

Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1922 Rawa Mazowiecka
Data i miejsce śmierci	20 marca 2002 Warszawa
Zawód, zajęcie	filolog polski dziennikarz
Małżeństwo	Elżbieta Wojnowska
Odznaczenia

Grób Andrzeja Wróblewskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Andrzej Wróblewski, ps. „Ibis” (ur. 26 lipca 1922 w Rawie Mazowieckiej, zm. 20 marca 2002 w Warszawie^[1]) – polski dziennikarz, językoznawca, publicysta, krytyk muzyczny, popularyzator wiedzy o języku polskim.

Życiorys

W czasie II wojny światowej działał w konspiracji, walczył w oddziałach Armii Krajowej, został ciężko ranny. Odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Studiował polonistykę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie. Związany głównie z „Życiem Warszawy” (w latach 1948–1987 członek redakcji „Życia Warszawy”, później współpracownik, felietonista). Był stałym współpracownikiem radia i telewizji oraz wielu czasopism kulturalno-społecznych. W radiu od 1960 prowadził audycje z dziedziny publicystyki muzycznej Piórkiem Ibisa. W latach 1992–1997 współpracował z „Gazetą Wyborczą”.

Andrzej Ibis-Wróblewski silnie angażował się w działania na rzecz kultury języka; był autorem cotygodniowych felietonów normatywnych na temat poprawności językowej: „Byki i byczki”, publikowanych przez ponad 40 lat w „Życiu Warszawy”. Na ich podstawie powstała książka o tym samym tytule (1995) oraz druga pt. „Byczki w tomacie” (1998) wraz z artystą plastykiem Szymonem Kobylińskim. Za działalność na rzecz upowszechniania kultury języka polskiego wielokrotnie otrzymywał nagrody i odznaczenia państwowe (Nagroda Indywidualna imienia Witolda Doroszewskiego, 1987)^[2]. Był pomysłodawcą, aktywnym inicjatorem procesu jej tworzenia i jednym z ojców założycieli Rady Języka Polskiego przy prezydium PAN^[3].

Od czasu służby w Armii Krajowej działał według przyjętej przez siebie zasady nieprzystępowania do partii ani organizacji politycznych. Wiele czasu poświęcał na aktywną działalność społeczną, przede wszystkim w charakterze dziennikarza i animatora życia kulturalnego. Wielokrotnie zdarzało się, że odmawiał przyjmowania należnych mu honorariów^[4]. Współpracował z Mareckim Ośrodkiem Kultury (miejski i powiatowy konkurs ortograficzny)^[5]. Bywał jurorem wielu festiwali muzycznych, w tym świnoujskiej FAMY i Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu.

Andrzej Wróblewski był pionierem nowych i nowoczesnych form komunikacji. Wraz z Markiem Przybylikiem założył w 1987 pierwszy w Polsce tygodnik lokalny („Pasmo”).

Również w 1987 należał do grupy osób, która utworzyła eksperymentalne studio pierwszej w Polsce telewizji kablowej „Ursynat”.

Jako językoznawca był znany z wykpiwania tendencji do zapożyczania z języków obcych, stąd też na przykład żartobliwie zaproponował słówko międzymordzie jako tłumaczenie angielskiego terminu komputerowego interface.

Był mężem wokalistki i kompozytorki Elżbiety Wojnowskiej. Jednym z jego hobby były samochody, których miał w życiu w sumie około setki.

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A3 tuje-3-52)^[6].

Przypisy