Andrzej z Łabiszyna
| Miejsce urodzenia | Łabiszyn |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 czerwca 1498 Kraków |
| Rektor Akademii Krakowskiej | |
| Okres sprawowania | 1496-1497 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | łacińskie |
Andrzej z Łabiszyna (zm. 10 czerwca 1498 w Krakowie) – doktor prawa kanonicznego, poseł na sejm w Piotrkowie (1478), profesor teologii (1489), rektor Akademii Krakowskiej i jej wicekanclerz w latach 1496-1497 kanonik katedralny krakowski[1].
Życiorys
Pochodził z rodziny mieszczańskiej. W 1463 wpisał się na listę studentów Akademii Krakowskiej. W 1466 został bakałarzem, a w 1469 magistrem sztuk wyzwolonych W 1472 został członkiem Kolegium Większego. W 1477 już jako bakałarz teologii był dziekanem Wydziału Sztuk Wyzwolonych. Wyjechał do Rzymu i tam w 1478 uzyskał stopień doktora dekretów, który w maju 1479 nostryfikował na Akademii Krakowskiej. Do 1495 pełnił funkcje prowizora Bursy Jeruzalem. W 1480 roku napisał dzieło O uczonych Akademii Krakowskiej mężach i losach tejże akademii. Trzykrotnie był wybierany rektorem uczelni. Przed 1485 został kanonikiem kościoła św. Floriana w latach 1492-1495 jego kustoszem, a do 1497 dziekanem.
Ufundował świadczenie dla stałego kaznodziei polskiego przy kościele św. Barbary w Krakowie[1]. Swoją bibliotekę, w której dominowały dzieła teologiczne, pozostawił dla Kolegium Większego i Bursy Jerozolimskiej.
Przypisy
Bibliografia
- Henryk Barycz "Andrzej z Łabiszyna (zm. 1498)" [w:] Polski Słownik Biograficzny tom I wyd. Kraków 1935 s.107–108 Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0
- Maciej Zdanek "Andrzej z Łabiszyna" [w:] "Profesorowie Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego 1364-1780" tom 1 wyd. 2015 s. 12-13