Andy Legg

Andy Legg
Pełne imię i nazwisko

Andrew Legg

Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1966
Neath

Wzrost

173 cm

Pozycja

obrońca, skrzydłowy

Kariera juniorska
LataKlub
Baglan Boys Club
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1987–1988Briton Ferry Athletic
1988–1993Swansea City
1993–1996Notts County
1996–1998Birmingham City
1997→ Ipswich Town (wyp.)6(1)
1998Reading F.C.
1998→ Peterborough United (wyp.)
1998–2003Cardiff City
2003–2005Peterborough United
2006Maesteg Park
2006Newport County
2006Llanelli
2006–2007Hucknall Town
2007→ Llanelli (wyp.)
2007–2012Llanelli
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1996–2001 Walia6(0)
Kariera trenerska
LataDrużyna
2007Hucknall Town
2009–2012Llanelli

Andrew Andy Legg (ur. 28 lipca 1966 w Neath) – walijski piłkarz i trener piłkarski. Jest nieoficjalnym rekordzistą świata w najdłuższym wrzucie z autu.

Dzieciństwo

Jako nastolatek uczęszczał do Glan Afan Comprehensive School w Port Talbot[1]. Po opuszczeniu szkoły pracował dla Forestry Commission[2]. Jego brat Paul również był piłkarzem i grał w takich klubach jak Swansea City, Cardiff City, Shrewsbury Town, czy Hull City[3].

Kariera klubowa

Początki

Po grze w młodzieżowym klubie Baglan Boys Club, w którym trenerem był jego ojciec, trafił do Briton Ferry Athletic, gdzie zwrócił na siebie uwagę kilku klubów z The Football League. Najpierw był testowany w rezerwach Middlesbrough, w których grał razem z Bernie′em Slavenem, jednakże trener, Bruce Rioch, był niezadowolony z jego fryzury, określając zawodnika jako „zbyt niechlujnego”[4] i nakazując mu ściąć włosy lub nie wracać[5]. Legg zdecydował się odejść z zespołu. Później testowano go w rezerwach Manchesteru City, gdzie ponownie grał jako napastnik. Po dwóch meczach w tej drużynie został zaproszony na sparingi przedsezonowe, by sprawdzić jego postawę, jednakże Terry Yorath zaoferował mu grę w Swansea City[5].

Swansea City

Profesjonalną karierę Legg rozpoczął w sierpniu 1988, w wieku 22 lat[2]. Złamanie nogi nie pozwoliło mu jednak zadebiutować w drużynie Swansea. Uczynił to dopiero w przegranym 0:2 meczu z Bristol City.

Na Vetch Field wystąpił łącznie ponad 150 razy, mając udział w zdobyciu Pucharu Walii w sezonie 1988/1989 i 1990/1991. Grał też z Panathinaikosem i AS Monaco w Pucharze Zdobywców Pucharów. W lipcu 1993 został sprzedany do Notts County za 275 tysięcy £[6]. W klubie tym pobił w 1992 rekord Guinnessa w najdłuższym wyrzucie z autu (44,6 m)[7][8].

Notts County

Legg był członkiem zespołu Notts County, który w sezonie 1994/1995 wygrał Puchar Anglo-Włoski[9]. W lutym 1996 został sprzedany za 250 tysięcy funtów do Birmingham City[6].

Birmingham City

Do Birmingham trafił wraz z Jasonem Devlinem na życzenie Barry′ego Fry′a. W klubie tym spędził dwa lata. Dzięki występom w tej drużynie udało mu się zadebiutować w reprezentacji Walii, czego dokonał 24 kwietnia 1996 w przegranym 0:2 meczu ze Szwajcarią rozegranym na Stadio Cornaredo w Lugano, jednakże z powodu kontuzji został po 30 minutach zastąpiony przez Gary'ego Speeda[10]. W sezonie 1997/1998, który był jego ostatnim w tym klubie, rozpoczął negocjacje w sprawie przedłużenia kontraktu, lecz po nieudanych pertraktacjach został przesunięty przez Trevora Francisa do zespołu rezerw. Pozwolono mu jednak pójść na wypożyczenie do Ipswich Town za kontuzjowanego Bobby′ego Pettę. Po miesiącu menedżer Ipswich, George Burley, próbował wynegocjować transfer definitywny, lecz jego propozycja została odrzucona[3]. W Ipswich Legg zagrał w 7 meczach (w tym 1 pucharowym), w których strzelił 1 gola[11].

Reading

Kolega Legga, James Bowen trafił w grudniu 1997 roku do Reading. Z jego polecenia trafił tam też w lutym 1998 Legg. Kilka tygodni później trener drużyny, Terry Bullivant, został zwolniony, a w jego miejsce zatrudniono Tommy′ego Burnsa, który odsunął kilku graczy, w tym Bowena i Legga, od składu. Tę grupę, nazwaną później „gang of five” („gang pięciu”), konsekwentnie ignorował i nie dawał im szans gry. Alan Pardew, ówczesny trener rezerw, organizował dla nich osobne treningi. Po dymisji Burnsa Pardew objął jego posadę. Całe zdarzenie komentował później następująco:

I wish they had stayed. Andy would certainly be in my team now and Jason showed he had a lot of talent[12].
Chciałbym, żeby oni pozostali [w mojej drużynie]. Andy ma teraz pewne miejsce w moim zespole, a Jason pokazał, że jest bardzo utalentowany.

Cardiff City

Po epizodzie na wypożyczeniu w Peterborough United Legg trafił do Cardiff City w 1998. Walijczyk był początkowo nielubiany przez fanów tego klubu za wcześniejszą grę dla znienawidzonego przez nich Swansea City. Wysyłano mu nawet listy, w których grożono mu śmiercią. Jego kolega z drużyny Winston Faerber po otwarciu jednego z listów wysłanych Leggowi przeciął sobie palec, gdyż w przesyłce znajdowała się żyletka[4]. Zdobył jednak uznanie kibiców, po tym, jak został wybrany zawodnikiem sezonów 1999/2000 i 2000/2001[13]. W 1999 żona Legga, Lucy, zobaczyła na jego szyi guzek, zdiagnozowany później jako niezłośliwy nowotwór. Postanowił wtedy grać do końca sezonu 1999/2000. Jedynymi ludźmi, którzy wiedzieli wtedy o jego chorobie byli: trener Billy Ayre, fizjoterapeuta Mike Davenport i lekarz klubowy Len Noakes. Guz został usunięty w Princess of Wales Hospital w Bridgend w maju 2000[3]. Opuścił klub w lipcu 2003, po tym, jak zaproponowano mu obniżkę pensji o 70%. Powiedział wtedy:

It's a big wrench to leave Cardiff, I'm absolutely gutted [...] I think I deserve better than a 70% pay cut[14].
To naprawdę przykre opuszczać Cardiff, jestem całkowicie zniesmaczony [...] Myślę, że zasługuję na coś więcej niż 70% obniżkę zarobków.

Ostatni mecz dla Cardiff rozegrał 25 maja 2003 w finale baraży o awans do First Division. Legg pomógł drużynie wygrać 1:0 z QPR i awansować do wyższej ligi.

Peterborough United

Po odejściu z Cardiff objął funkcję grającego trenera w Peterborough United, debiutując w pierwszym meczu sezonu, który zakończył się porażką 3:4 z Hartlepool United. Jako asystent Steve′a Bleasdale′a odegrał epizodyczną rolę w serialu dokumentalnym „Big Ron Manager” obok Rona Atkinsona i Barry′ego Fry′a. W 2004 na gardle Legga pojawił się drugi guz. Tak jak za pierwszym razem postanowił dograć sezon do końca, a dopiero potem usunąć guza. Gdy po raz pierwszy poczuł ból w okolicach szyi, zarezerwował operację. Jego ostatni występ dla Peterborough miał miejsce 9 kwietnia 2005 w wygranym 1:0 meczu z Blackpool[15]. Był to jego ostatni mecz w profesjonalnej karierze piłkarskiej. Kilka dni później przeszedł operację w Queen′s Medical Centre w Nottingham. Zabieg się udał, choć Legg musiał przejść jeszcze 28 sesji radioterapii. Lekarze dawali mu małe szanse na powrót do gry w piłkę, lecz udało mu się wrócić.

Powrót do piłki nożnej

Legg powrócił w barwach Maesteg Park 1 lutego 2006 w wygranym 2:0 meczu z Bettws[16]. Po epizodach w Newport County i Llanelli Legg trafił do grającego w Conference North Hucknall Town. W styczniu 2007 został grającym trenerem tego klubu[17]. Zrezygnował z tej funkcji we wrześniu 2007 po sześciu porażkach z rzędu[18]. Po rezygnacji wrócił do gry w Llanelli[19]. W kwietniu 2009 został trenerem tej drużyny, zastępując na stanowisku Petera Nicholasa[20]. W lipcu 2009 wystąpił w meczu pierwszej rundy kwalifikacji Ligi Europy, w którym Llanelli niespodziewanie pokonało szkockie Motherwell 1:0[21].

Mając już licencję UEFA A, w czerwcu 2010 rozpoczął kurs umożliwiający zdobycie licencji UEFA Pro[22].

W listopadzie 2012 Legg zrezygnował z funkcji szkoleniowca Llanelli[23]. W sierpniu 2016 został trenerem Bangor City F.C.[24][25], a w listopadzie 2016 opuścił klub[26].

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Walii zadebiutował 24 kwietnia 1996 w przegranym 0:2 meczu ze Szwajcarią, w którym został w 30. minucie zmieniony przez Gary′ego Speeda[27]. Ostatni mecz w kadrze rozegrał 28 marca 2001, a rywalem była Armenia. Spotkanie zakończyło się remisem 2:2[28].

Osiągnięcia

  • Puchar Walii (3): 1989, 1991 (ze Swansea); 2011 (z Llanelli)
  • Puchar Anglo-Włoski (1): 1995 (z Notts County)
  • FAW Premier Cup (1): 2002 (z Cardiff City)
  • Mistrzostwo Walii (1): 2008 (z Llanelli)

Przypisy

  1. ↑ Spring 09 News. glanafan.baglanit.org.uk. [dostęp 2013-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-09)]. (ang.).
  2. ↑ a b Terry Phillips: My dream job would be to manage Cardiff City. thefreelibrary.com. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  3. ↑ a b c Andy Legg: Alive and kicking. Bedlinog: Accent, 2009, seria: Quick reads. ISBN 978-1-906373-74-0. OCLC 276649049. (ang.).
  4. ↑ a b The hardest battle of the lot for Andy Legg. walesonline.co.uk, 2009-02-21. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  5. ↑ a b Legg up to 700. peterboroughtoday.co.uk, 2005-03-03. [dostęp 2013-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-14)]. (ang.).
  6. ↑ a b Andy Legg. [w:] Past Players [on-line]. swanseacity.net, 2009-03-23. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  7. ↑ King of the long throws: Andy Legg, not Rory Delap. thisissouthwales.co.uk, 2015-01-22. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  8. ↑ Метание мяча. football.ua, 2010-09-28. [dostęp 2013-11-08]. (ros.).
  9. ↑ Erik Garin: Anglo-Italian Cup 1994/95. rsssf.com. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  10. ↑ Barrie Courtney: Wales – International Results 1990-1999 – Details. rsssf.com. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  11. ↑ Andrew Legg. tmwmtt.com. [dostęp 2015-05-11]. (ang.).
  12. ↑ Football: CARDIFF DUO ARE ROYALLY MISSED. thefreelibrary.com, 2000-03-25. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  13. ↑ Dean Hayes: The who's who of Cardiff City. Derby: Breedon, 2006. ISBN 1-85983-462-0. OCLC 182661949. (ang.).
  14. ↑ Legg leaves Cardiff. bbc.co.uk, 2003-07-02. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  15. ↑ Blackpool 0-1 Peterborough. bbc.co.uk, 2005-04-09. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  16. ↑ Terry Phillips: Legg back in action. icwales.icnetwork.co.uk, 2006-02-02. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  17. ↑ Legg looking forward to player/manager challenge. hucknalldispatch.co.uk, 2007-01-19. [dostęp 2013-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-17)]. (ang.).
  18. ↑ Legg resigns as Town manager. hucknalldispatch.co.uk, 2007-09-05. [dostęp 2013-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-17)]. (ang.).
  19. ↑ Reds Hit Llangefni for Five!. llanelliafc.org, 2007-09-07. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  20. ↑ Legg appointed as Llanelli boss. bbc.co.uk, 2009-04-30. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  21. ↑ Motherwell 0-1 Llanelli. bbc.co.uk, 2009-07-02. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  22. ↑ FAW / UEFA Pro Licence. welshfootballtrust.org, 2010-06-24. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  23. ↑ Andy Legg resigns as Llanelli manager. bbc.co.uk, 2012-11-11. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  24. ↑ Andy Legg: Bangor City appoint former Wales player as manager. bbc.com, 2016-08-01. [dostęp 2016-12-30]. (ang.).
  25. ↑ Kevin Owen: Andy Legg Appointed as New Citizens Manager. bangorcityfc.co.uk, 2016-08-01. [dostęp 2016-12-30]. (ang.).
  26. ↑ Andy Legg: Manager parts company with Bangor after three months at helm. bbc.com, 2016-11-22. [dostęp 2016-12-30]. (ang.).
  27. ↑ Neil Morrison: International Matches 1996. rsssf.com. [dostęp 2013-10-16]. (ang.).
  28. ↑ Armenia - Walia, 28 mar 2001 - Eliminacje do Mistrzostw Świata Europa, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2013-10-16].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.