Angélique Debargues

Angélique Debargues
Ilustracja
Portret Angélique Debargues, Ádám Mányoki, po 1714 (1718?)
Data śmierci

po 1724

Zawód, zajęcie

tancerka, primabalerina

Małżeństwo

Charles Debargues

Partner

August II Mocny

Dzieci

zapewne Caspar Debargues

Angélique Debargues, Angélique Duparc[1] (zm. po 1724) – francuska tancerka, primabalerina, metresa króla polskiego i elektora Saksonii Augusta II Mocnego.

Życiorys

Angélique była żoną baletmistrza Charlesa Debarguesa, pochodzącego ze znanej francuskiej rodziny teatralnej[2]. Początkowo pracowała jako tancerka w Operze w Brukseli. W listopadzie 1708 do Brukseli przybył król Polski i elektor Saksonii August II Mocny, który podróżował pod imieniem grafa de Torgau. Władca przekonał Debargues, aby przyjechała do Drezna i dopiero tam według La Saxe Galante Karla Ludwiga von Pöllnitza ujawnił balerinie swoją prawdziwą tożsamość[3]. Angélique Debargues przybyła do stolicy Saksonii wraz z mężem w 1709, a 24 czerwca tegoż roku król oficjalnie przyjął obydwoje do swej służby. Uposażenie Angélique i jej męża wynosiło 1200 talarów rocznie, zaś z czasem wzrosło do dwóch tysięcy[4].

W Dreźnie Angélique została królewską metresą, a według jednej z plotek władca podarował jej teatralny kostium zdobiony diamentami[5]. 30 kwietnia 1714 z nieznanych bliżej powodów August II zwolnił Angélique i jej męża ze służby na swoim dworze, lecz już 1 lipca 1715 ponownie stanowili oni skład królewskiej grupy tanecznej[4]. W 1720 Angélique i Charles przybyli do Warszawy, gdzie brali udział w serii przedstawień francuskich. W tym czasie państwo Debargues najprawdopodobniej zamieszkiwali Zamek Królewski[6]. Pod koniec roku musieli jednak wracać do Drezna, gdzie w karnawale 1721 występowali w pastorale Mirtil. W październiku 1721 w Dreźnie zmarł mąż Angélique. Po owdowieniu Debargues otrzymywała tysiąc talarów rocznej pensji. W 1724 po raz ostatni wystąpiła na dworze drezdeńskim[4]. Z małżeństwa Angélique z Charlesem Debarguesem pochodził prawdopodobnie syn Caspar, inspektor garderoby teatralnej w teatrze drezdeńskim w latach 1732–1744[2].

Angélique Debargues opisywana była jako jedna z najwybitniejszych tancerek z królewskiego zespołu. Pisarz Johanna Michaela von Loena opisywał ją jako „niezrównaną w szybkości i zręczności obrotów”. Portret primabaleriny autorstwa Ádáma Mányokiego znajduje się w zbiorach Pałacu Na Wyspie w warszawskich Łazienkach Królewskich. Inny wizerunek tancerki zamieszczono w angielskiej wersji La Saxe Galante Karla Ludwiga von Pöllnitza z 1929[7].

Przypisy

  1. ↑ Nazwisko tancerki i jej męża występuje również w formach: Debarques, Desbargues, Debarc, Debarkes, de Bargues, de Bargue, de Barc i Du Parc (A. Żórawska-Witkowska, Muzyka na dworze Augusta II w Warszawie, Warszawa 1997, ss. 430–431). Jako Angélique Duparc występuje w dziele La Saxe Galante (K. L. von Pöllnitz, Ogień pałającej miłości, Warszawa 1973, ss. 165–171).
  2. ↑ a b A. Żórawska-Witkowska, Muzyka na dworze Augusta II w Warszawie, Warszawa 1997, s. 431.
  3. ↑ Szczegóły dotyczące związku Augusta II z tancerką podaje: K. L. von Pöllnitz, Ogień pałającej miłości, Warszawa 1973, ss. 165–171.
  4. ↑ a b c A. Żórawska-Witkowska, Muzyka na dworze Augusta II w Warszawie, Warszawa 1997, s. 430.
  5. ↑ A. Żórawska-Witkowska, Muzyka na dworze Augusta II w Warszawie, Warszawa 1997, s. 168.
  6. ↑ A. Żórawska-Witkowska, Muzyka na dworze Augusta II w Warszawie, Warszawa 1997, s. 172.
  7. ↑ A. Żórawska-Witkowska, Muzyka na dworze Augusta II w Warszawie, Warszawa 1997, ss. 430–431.

Bibliografia

  • von Pöllnitz K. L., Ogień pałającej miłości, Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa 1973, ss. 165–171.
  • Żórawska-Witkowska A., Muzyka na dworze Augusta II w Warszawie, Zamek Królewski w Warszawie, Warszawa 1997, ss. 168–172, 430–431.

Media użyte na tej stronie