Angelo Scola

Angelo Scola
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Angelo Scola (2014)
Sufficit gratia tua
Wystarczy Twojej łaski
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1941
Malgrate

Arcybiskup metropolita Mediolanu
Okres sprawowania

2011–2017

Patriarcha Wenecji
Okres sprawowania

2002–2011

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

18 lipca 1970

Nominacja biskupia

20 lipca 1991

Sakra biskupia

21 września 1991

Wybór patriarchy

5 stycznia 2002

Kreacja kardynalska

21 października 2003
Jan Paweł II

Kościół tytularny

bazylika świętych Dwunastu Apostołów

Faksymile
Strona internetowa
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 września 1991

Miejscowość

Grosseto

Miejsce

katedra św. Wawrzyńca

Konsekrator

Bernardin Gantin

Współkonsekratorzy

Adelmo Tacconi
Abele Conigli

Angelo Scola (ur. 7 listopada 1941 w Malgrate[1]) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor filozofii i teologii, biskup diecezjalny Grosseto w latach 1991–1995, rektor Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w latach 1995–2002, patriarcha Wenecji w latach 2002–2011, wielki przeor na Veneto z Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie w latach 2002–2011, przewodniczący Konferencji Episkopatu Triveneta w latach 2002–2011, kardynał prezbiter od 2003, administrator apostolski sede vacante diecezji Treviso w latach 2009–2010, arcybiskup metropolita Mediolanu w latach 2011–2017, przewodniczący Konferencji Biskupów Lombardzkich w latach 2011–2017, od 2017 arcybiskup senior archidiecezji Mediolanu.

Życiorys

Studiował na Katolickim Uniwersytecie Najświętszego Serca w Mediolanie (obronił doktorat z filozofii w 1967) oraz w seminariach w Saronno i Venegono koło Mediolanu[2]. Święcenia kapłańskie przyjął 18 lipca 1970 w Mediolanie z rąk biskupa Teramo-Atri Abele Coniglego[2]. Kontynuował studia w Szwajcarii, obronił doktorat z teologii na uniwersytecie we Fryburgu na podstawie pracy o Tomaszu z Akwinu[2]. Przez pewien czas przebywał w Monako i Francji, po powrocie do Włoch działał w ruchu Communione e Liberazione ks. Luigiego Giussaniego[2]. Wykładał na uniwersytecie we Fryburgu, a także w Instytucie Badań nad Małżeństwem i Rodziną im. Jana Pawła II przy Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie.

20 lipca 1991 został mianowany biskupem diecezjalnym Grosseto[1]. Sakry biskupiej udzielił mu 21 września 1991 prefekt Kongregacji ds. Biskupów kardynał Bernardin Gantin[2]. Po czterech latach pracy w diecezji zrezygnował i przeszedł do Kurii Rzymskiej[2]. Był rektorem magnifico Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego oraz prezydentem Instytutu Badań nad Małżeństwem i Rodziną[2]. 5 stycznia 2002 zastąpił kardynała Marca Cé na urzędzie patriarchy Wenecji.

W październiku 2003 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera SS. XII Apostoli[2]. Mianowany został relatorem generalnym XI sesji zwykłej Światowego Synodu Biskupów, planowanej w Watykanie na październik 2005[2].

28 czerwca 2011 zastąpił emerytowanego kardynała Dionigiego Tettamanziego na stanowisku arcybiskupa metropolity Mediolanu. Ingres odbył się 25 września 2011[1]. 7 lipca 2017 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z zajmowanego urzędu[3].

Był wymieniany w gronie faworytów do następstwa (tzw. papabile) po zmarłym w kwietniu 2005 Janie Pawle II oraz ponownie po rezygnacji z urzędu Benedykta XVI w lutym 2013[4]. 7 listopada 2021 w związku z ukończeniem 80 lat stracił prawo do udziału w przyszłych konklawe[5].

9 grudnia 2010 otrzymał doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II[6].

Publikacje

  • Osoba ludzka: antropologia teologiczna (tłum. i oprac. Lucjan Balter), Pallottinum, Poznań 2005, ISBN 83-70145-12-4
  • Angelo Scola, Giovanni Reale Dialog o wartości człowieka (tłum. Edward Iwo Zieliński), Centrum Myśli Jana Pawła II, Warszawa 2009, ISBN 978-83608-53-52-8
  • Doświadczenie człowieka: u źródeł nauczania Jana Pawła II (tłum. Patrycja Mikulska), Instytut Jana Pawła II KUL, Lublin 2010, ISBN 978-83925-20-25-2
  • Warto żyć we wspólnocie : religia, polityka, ekonomia (tłum. Marcin Masny), Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej „Gaudium”, Lublin 2015, ISBN 978-83-75482-29-4

Przypisy

  1. ↑ a b c Angelo Cardinal Scola. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-03-07]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i Scola, Angelo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2015-05-11]. (ang.).
  3. ↑ Rinuncia dell’Arcivescovo Metropolita di Milano e nomina del successore. press.vatican.va, 2017-07-07. [dostęp 2017-07-07]. (wł.).
  4. ↑ Relacja z kongregacji generalnej przed konklawe. gazeta.pl. [dostęp 2013-03-09].
  5. ↑ Kard. Scola obchodzi 80 urodziny. Zmienia się liczba kardynałów elektorów. ekai.pl, 7 listopada 2021. [dostęp 2021-11-08].
  6. ↑ Doktor Honoris Causa KUL Angelo Kardynał Scola. kul.pl. [dostęp 2013-03-13].

Linki zewnętrzne

Członkowie Kolegium Kardynałów
Kardynał
biskup
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
prezbiter
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
diakon
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Zobacz też
byli kardynałowie

Template-Cardinal.svg

Liczba purpuratów wynosi 224 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 126

Patriarchowie Wenecji
Biskupi i Arcybiskupi Mediolanu
Biskupi Mediolanu
  • Anatalon
  • Święty Kajus
  • Kastrycjan
  • Kalimerus
  • Mona
  • Mirokles (do 316)
  • Matern (316–328)
  • Protazy Algisi (328–343)
  • Eustorgiusz (344–350)
  • Dionizy Mariani (350–355)
  • Auksencjusz (355–374)
  • Święty Ambroży (374–397)
  • Symplicjan Soresini (397–400)
  • Weneriusz z Mediolanu (400–408)
  • Marolo (408–423)
  • Martynian Osio (423–435)
  • Gliceriusz Landriani (436–438)
  • Łazarz Beccardi (438–449)
  • Euzebiusz Pagani (449–462)
  • Geroncjusz Bescapè (462–465)
  • Benignus Bossi (465–472)
  • Senator Settala (472–475)
  • Teodor I de' Medici (475–490)
  • Wawrzyniec I Litta (490–512)
  • Eustorgiusz II (512–518)
  • Magnus de' Trincheri (518–530)
  • Dacjusz Agliati (530–552)
  • Witalis de' Cittadini (552–555)
  • Fronton (biskup Mediolanu) (556–566)
  • Auzan Crivelli (566–567)
  • Honorat Castiglioni (568–572)
  • Wawrzyniec II (573–592)
  • Konstantyn de' Cittadini (593–600)
  • Deodatus (601–629)
  • Asteriusz (biskup Mediolanu) (630–640)
  • Fortus (641–643)
  • Jan I Bono (649–660)
  • Antonin Fontana (660–661)
  • Maurycyliusz (661–662)
  • Ampeliusz (667–672)
  • Manswet Savelli (672–681)
  • Benedykt I Crespi (681–725)
Arcybiskupi Mediolanu

Media użyte na tej stronie

Template-Cardinal.svg
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5
Generic template for coat of arms of a cardinal.

Indications: The file contains various forms of shields, processional crosses and palliums to choose, only visible when lowered and opens with Inkscape.

FirmaAngeloScola.PNG
Autor: Michelemontecchio, Licencja: CC BY-SA 4.0
Firma del cardinale Angelo Scola
Kardinal Woelki Begruessungsempfang Rathaus 2014-09-28 11.jpg
Autor: Superbass, Licencja: CC BY-SA 4.0
Empfang im Kölner Rathaus zur Amtseinführung des neuen Kardinals Rainer Maria Woelki am 28. September 2014 Foto: Angelo Kardinal Scola
Coat of arms of Angelo Scola.svg
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5
Coat of arms of the Italian Cardinal Angelo Scola, Archbishop of Milan.[1]