Anglicanorum coetibus
Anglicanorum coetibus (z łac. Grupy anglikanów) – konstytucja apostolska Benedykta XVI wydana 4 listopada 2009 (opublikowana 9 listopada 2009), powołująca ordynariaty personalne dla anglikanów, którzy chcą uznać zwierzchnictwo papieża i zachować jednocześnie elementy dotychczasowej tradycji liturgicznej.
Okoliczności powstania
Konstytucja jest skutkiem zmian, jakie następowały wewnątrz wspólnot anglikańskich, zwłaszcza wśród reprezentantów tzw. Kościoła wysokiego (High Church). Bezpośrednimi przyczynami przyśpieszającymi dialog tych kręgów ze Stolicą Apostolską był sprzeciw części anglikanów wobec wyświęcania kobiet i homoseksualistów na kapłanów oraz brak akceptacji dla związków homoseksualnych[1]. W czasie rozmów Kościół katolicki reprezentował William Levada – prefekt Kongregacji Nauki Wiary, natomiast ówczesny zwierzchnik Kościoła anglikańskiego, Rowan Williams – prymas Kościoła Anglii[2], ma krytyczny stosunek do dokumentu papieskiego[3].
Główne postanowienia
- Kongregacja Nauki Wiary może powołać do istnienia ordynariaty, czyli diecezje personalne dla anglikanów, którzy chcą przyłączyć się do Kościoła katolickiego. Ordynariaty będą miały określone swoje stolice i granice, które będą wewnątrz granic konferencji episkopatów, na których terenie je powołano.
- Członkiem ordynariatu może zostać anglikanin konwertujący na katolicyzm lub ten, kto został ochrzczony w jurysdykcji ordynariatu. Konwertyta musi swoją wolę wyrazić pisemnie.
- Na czele ordynariatów stać będą ordynariusze wyznaczeni przez papieża.
- Ordynariusze, zgodnie z prawem kanonicznym, mogą powoływać do istnienia parafie, Instytuty życia konsekrowanego i Stowarzyszenia życia apostolskiego oraz seminaria duchowne.
- Dotychczasowi diakoni, prezbiterzy i biskupi mogą po przystąpieniu do Kościoła katolickiego ubiegać się o sakrament święceń. Po przyjęciu święceń w Kościele katolickim będą zobowiązani do zachowania celibatu zgodnie z zasadami stosowanymi w Kościele łacińskim. Zgoda na święcenia prezbiteriatu kandydatów żonatych udzielana będzie indywidualnie przez Stolicę Apostolską. Dotychczasowi biskupi żonaci będą mogli otrzymać jedynie święcenia prezbiteriatu.
- Duchowni ordynariatów są do nich inkardynowani.
- Ordynariaty mają prawo zachowania stosowanej dotychczas liturgii.
Zobacz też
- John Henry Newman
- Kościół unicki
- Schizma anglikańska
Przypisy
- ↑ Anglikanie, zostańcie katolikami! (pol.). Wyborcza.pl, 2009-10-21. [dostęp 2009-11-11].
- ↑ Watykan o ordynariatach personalnych dla byłych anglikanów (pol.). Radio Vaticana, 2009-10-20. [dostęp 2009-11-11].
- ↑ Wywiad anglikańskiego prymasa. Wiara.pl, 12 grudnia 2009. [dostęp 2016-07-28].
Bibliografia
- Benedykt XVI: Anglicanorum coetibus (pol.). ekai.pl, 4 listopada 2009. [dostęp 2009-11-11].
Media użyte na tej stronie
Autor: MarkusMark, Licencja: CC BY-SA 3.0
Città del Vaticano - Cupola della Basilica di S. Pietro
Autor:
Andrea Cordero Lanza di Montezemolo a designed the coat of arms of Pope Benedict XVI in 2005.
This vector image was created with by Piotr Michał Jaworski; PioM EN DE PL for Commons., Licencja: CC-BY-SA-3.0
The coat of arms of Pope Benedict XVI. The crown with the episcopal miter plate is divided into three fields that carry specific heraldic symbols:
- Left (heraldic dexter) of the "Moor of Freising" from the coat of arms of the Archdiocese of Munich and Freising, where Archbishop Joseph Cardinal Ratzinger was Archbishop.
- Right (heraldic sinister) the bear of St. Corbinian, patron saint of the diocese of Munich and Freising, from the city arms.
- Below is a scallop, which stands for the pilgrimage. It refers to a legend about St. Augustine. The mussel is also found in the arms of Scots Monastery, Regensburg, in which Benedict XVI. began his career as a priest.
Autor: Sergey Kozhukhov, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Pope Benedictus XVI