Anima i animus

Anima i animus – archetypy psychiki w psychologii analitycznej Carla Gustava Junga. Element, który jest przeciwieństwem i dopełnieniem persony. Harmonijny rozwój osobowości wymaga obecności obydwu tych pierwiastków i równowagi między nimi.

Geneza terminów

Lukrecjusz rozróżniał duszę biologiczną, anima, od mieszczącej się w sercu duszy subtelnej, zwanej animus i będącej centrum zdolności poznawczych i emocji. Echo tej koncepcji widać w psychoanalizie.

Anima

Kobiecy aspekt psychiki mężczyzny; ideał kobiety istniejący w męskiej nieświadomości. Stanowi wyraz wszystkich tendencji kobiecych w psychice mężczyzny[1][2].

Animus

Męski archetyp w psychice kobiecej; ideał mężczyzny istniejący w nieświadomości kobiety[3].

Cztery płcie

Współcześnie stosuje się te pojęcia jako odpowiednik wymiarów kobiecości i męskości dla obu płci.

Przypisy

  1. ↑ Ole Vedfelt: Kobiecość w mężczyźnie. Piotr Billig (tł.). Wyd. 2. Warszawa: ENETEIA Wydawnictwo Psychologii i Kultury, 2004, s. 27, seria: Biblioteka jungowska. ISBN 83-85713-46-8.
  2. ↑ Anima, www.jungpoland.org [dostęp 2019-11-13].
  3. ↑ Animus, www.jungpoland.org [dostęp 2019-11-13].

Bibliografia

  • Shahrokh NC, Hales RE: Amerykański słownik psychiatryczny. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2009. ISBN 978-83-7609-058-0.