Anita Kucharska-Dziedzic

Anita Kucharska-Dziedzic

Anita Kucharska-Dziedzic (2022)
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1972 Wołczyn
Zawód, zajęcie	literaturoznawczyni, nauczycielka akademicka
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Stanowisko	posłanka na Sejm IX kadencji (od 2019)
Partia	Wiosna (2019–2021) Nowa Lewica (od 2021)
Odznaczenia

Anita Kucharska-Dziedzic, Gabriela Morawska-Stanecka oraz Jolanta Danielak w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Zielonej Górze, 2020

Anita Agnieszka Kucharska-Dziedzic (ur. 21 stycznia 1972 w Wołczynie^[1]) – polska literaturoznawczyni, nauczycielka akademicka, działaczka społeczna i polityczna, doktor nauk humanistycznych, posłanka na Sejm IX kadencji, od 2021 wiceprzewodnicząca Nowej Lewicy.

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

W 1996 ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim^[2]. W 2006 na tej samej uczelni uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na podstawie pracy zatytułowanej Powiedz prawdę, do tego służysz. O literaturę niezależną i pełną wolność słowa (1968–1989)^[2][3]. Została zatrudniona w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Zielonogórskiego jako adiunkt^[2]. Specjalizuje się w zakresie literaturoznawstwa polskiego i współczesnej literaturze polskiej^[2].

Jest autorką publikacji naukowych i popularnonaukowych^[2] oraz poradników dla dzieci i dorosłych, pracowników pomocy społecznej i nauczycieli^[4].

Działalność społeczna i polityczna

Działaczka na rzecz praw kobiet^[5], przeciwdziałania przemocy^[6] oraz równego traktowania^[7]. W 1999 założyła i została prezeską Lubuskiego Stowarzyszenia na Rzecz Kobiet Baba^[8]. Dołączyła do Rady Programowej Kongresu Kobiet^[9]. Współorganizatorka wydarzeń związanych z czarnym protestem^[10].

W wyborach samorządowych w 2018 została wybrana do rady miejskiej w Zielonej Górze, zdobywając 1121 głosów (10,70% głosów ważnych w okręgu wyborczym)^[11]. Ponadto w tych samych wyborach bezskutecznie kandydowała na urząd prezydenta miasta z ramienia Komitetu Wyborczego Ruch Miejski Zielona Góra. Otrzymała wówczas 6235 głosów (10,49% głosów ważnych)^[11].

W 2019 została koordynatorką okręgową Wiosny Roberta Biedronia^[8]. W wyborach w tym samym roku z ramienia tego ugrupowania bezskutecznie kandydowała do Parlamentu Europejskiego, zdobywając 35 288 głosów w lubusko-zachodniopomorskim okręgu wyborczym^[12].

W wyborach w tym samym roku z listy SLD (w ramach porozumienia partii lewicowych, jako przedstawicielka Wiosny) uzyskała mandat posłanki IX kadencji, otrzymując 30 581 głosów, co było drugim w tych wyborach najwyższym indywidualnym wynikiem w okręgu lubuskim^[13].

W Sejmie została wiceprzewodniczącą Komisji Ustawodawczej^[14], wiceprzewodniczącą Parlamentarnego Zespołu ds. Organizacji Pozarządowych i Społeczeństwa Obywatelskiego oraz członkinią m.in. Parlamentarnej Grupy Kobiet, Parlamentarnego Zespołu do spraw Równouprawnienia Społeczności LGBT+ i Parlamentarnego Zespołu ds. Miast^[14]. W czerwcu 2021, po rozwiązaniu Wiosny, została posłanką Nowej Lewicy. W październiku tegoż roku wybrana na wiceprzewodniczącą partii^[15].

Życie prywatne

Żona Piotra Dziedzica, dyrektora Lubuskiego Muzeum Wojskowego; ma syna^[16].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Złoty Krzyż Zasługi (2011)^[17]
• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Lubuskiego (2016)^[18]
• Nagroda im. Jana Wejcherta przyznawana przez Polską Radę Biznesu (2016)^[19][20]

Publikacje

• Kucharska-Dziedzic A., Między służbą a „opus magnum” (pierwszy tom Dziennika pisanego nocą Gustawa Herlinga-Grudzińskiego), [w:] Jan Pacławski (red.), O Gustawie Herlingu-Grudzińskim, T. 3, Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Jana Kochanowskiego, Kielce 1999.
• Kucharska-Dziedzic A., Pokolenie 68 wobec twórczości i postawy Zbigniewa Herberta, [w:] Elżbieta Felisiak, Mariusz Leś, Elżbieta Sidoruk (red.), Herbert i znaki czasu: Colloquia Herbertiana (I), Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza, Białystok 2001.
• Kucharska-Dziedzic A., Stan wojenny w literaturze polskiej, [w:] Karol Smużniak (red.), Między słowem a obrazem, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2007.
• Kucharska-Dziedzic A., Violence against Polish women – life and literature, [w:] Felipe Centelles, Rubén Torres (red.), La Fractura social de género en la Unión Europea. Los casos de Polonia y Espana, Editorial Azacanes, Toledo 2008.
• Kucharska-Dziedzic A., Wracać? Współpracować? Drukować? Pisarze emigracyjni wobec odwilży w Polsce, [w:] Maria Januszewicz, Tomasz Ratajczak (red.), Wokół tekstów kultury: Literatura – Język – Teatr – Internet, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2009.
• Kucharska-Dziedzic A., O przemocy seksualnej wobec kobiet w Polsce z perspektywy kobiecego NGO-su, [w:] Magdalena Musiał-Karg (red.), Kobiety we współczesnej Europie: rola i miejsce kobiet na rynku pracy, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2009.
• Jazownik M., Kucharska-Dziedzic A. (red.), Pamięć czasu Zagłady 1939–2009, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2011.
• Kucharska-Dziedzic A., Między profetyzmem a projektowaniem przyszłości. Krystalizowanie się idei współpracy w Europie Wschodniej w środowisku paryskiej „Kultury”, [w:] Katarzyna Węgorowska, Katarzyna Grabias-Banaszewska (red.), Studia Kresowe. Literatura – język – kulturologia, Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2018.

Przypisy