Anita O’Day
| ||
 | ||
| Imię i nazwisko | Anita Belle Colton | |
|---|---|---|
| Pseudonim | The Jezebel of Jazz | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 października 1919 Chicago | |
| Data i miejsce śmierci | 23 listopada 2006 Los Angeles | |
| Gatunki | Bebop, jazz | |
| Aktywność | 1934-2006 | |
| Wydawnictwo | Verve, Kayo Stereophonic | |
Anita O’Day, właśc. Anita Belle Colton[1] (ur. 18 października 1919 w Chicago, zm. 23 listopada 2006 w Los Angeles[1]) – amerykańska wokalistka jazzowa. Krytyk jazzowy Will Friedwald napisał, że jest ona „jedyną białą wokalistką jazzową porównywalną do Elli Fitzgerald, Billie Holiday czy Sary Vaughan”. Laureatka NEA Jazz Masters Award[2] 1997.
Od 1939 występowała z zespołem Maxa Millera. Na pocz. 1941 wstąpiła do orkiestry Gene Krupy. W l. 1944-45 śpiewała ze Stanem Kentonem. Później zaczęła występować solo. W 1958 odniosła wielki sukces na festiwalu w Newport. Wystąpiła w filmach Jazz on a Summer’s Day (1958) i Gene Krupa Story (1959). W 1985 dała w Carnegie Hall koncert z okazji 50-lecia pracy zawodowej.
Najpopularniejsze nagrania: „Let Me off Upton”, „Kick It”, „The Lady in Red”, „Tea For Two”, „Opus No. 1”, „And Her Tears Flowed Like Wine”, „Sweet Georgia Brown”.
Dyskografia
|
|
Przypisy
- ↑ a b allmusic ((( Anita O’Day > Overview )))
- ↑ NEA Jazz Masters – Anita O’Day. [dostęp 2014-07-05].
Bibliografia
- Dionizy Piątkowski, Jazz, t. 1-2, Poznań: Atena, 1999, ISBN 83-85414-90-8 ISBN 83-85414-91-6
- Roman Waschko, Przewodnik Iskier: muzyka jazzowa i rozrywkowa, Warszawa 1970
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie