Anita Wachter

Anita Wachter

Data i miejsce urodzenia	12 lutego 1967 Schruns
Klub	WSV Tschagguns
Debiut w PŚ	Sezon 1984/1985
Pierwsze punkty w PŚ	17.03 1985, Waterville Valley (15. miejsce – gigant)
Pierwsze podium w PŚ	25.01 1986, Saint-Gervais (3. miejsce – kombinacja)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Igrzyska olimpijskie złoto Calgary 1988 Kombinacja srebro Albertville 1992 Kombinacja srebro Albertville 1992 Gigant Mistrzostwa świata srebro Morioka 1993 Gigant srebro Sierra Nevada 1996 Kombinacja brąz Saalbach 1991 Supergigant brąz Morioka 1993 Kombinacja brąz Vail 1999 Gigant Mistrzostwa świata juniorów złoto Jasná 1985 Slalom złoto Jasná 1985 Gigant srebro Jasná 1985 Kombinacja Puchar Świata Kryształowa Kula 1992/1993 2. miejsce 1989/1990 3. miejsce 1995/1996 3. miejsce 1987/1988 Puchar Świata (Gigant) Mała Kryształowa Kula 1989/1990 Mała Kryształowa Kula 1993/1994 2. miejsce 1990/1991 2. miejsce 1992/1993 2. miejsce 1998/1999 3. miejsce 1995/1996 3. miejsce 1996/1997 3. miejsce 1999/2000 Puchar Świata (Supergigant) 3. miejsce 1988/1989 Puchar Świata (Kombinacja) Mała Kryształowa Kula 1989/1990 Mała Kryształowa Kula 1992/1993 Mała Kryształowa Kula 1995/1996 2. miejsce 1987/1988 3. miejsce 1991/1992 3. miejsce 1996/1997

Anita Wachter (ur. 12 lutego 1967 w Schruns) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, pięciokrotna medalistka mistrzostw świata oraz zdobywczyni Pucharu Świata.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze Anita Wachter osiągnęła w 1982 roku, kiedy zwyciężyła w slalomie podczas zawodów Trofeo Topolino^[1]. Trzy lata później wygrała slalom oraz giganta podczas mistrzostw świata juniorów w Jasnej. W tym samym roku zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, a 17 marca 1985 roku w Waterville Valley zdobyła pierwsze punkty, zajmując piętnaste miejsce w gigancie. Były to jej jedyne punkty w sezonie 1984/1985, który ukończyła na 89. miejscu.

Na podium zawodów pucharowych po raz pierwszy stanęła 25 stycznia 1986 roku w Saint-Gervais-les-Bains, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie dwie reprezentantki Szwajcarii: Monika Hess i Corinne Schmidhauser. W kolejnych startach jeszcze dwa razy stanęła na podium: 16 marca w Vail była druga w supergigancie, a 20 marca w Waterville Valley drugie miejsce zajęła w gigancie. W klasyfikacji generalnej sezonu 1985/1986 była siedemnasta, w supergigancie siódma, a w gigancie ósma. Podobne wyniki osiągnęła w sezonie 1986/1987, w którym dwa razy stanęła na podium: 15 marca 1987 roku w Vail była druga, a dzień później trzecia w supergigancie. W lutym 1987 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Crans-Montana, gdzie jej najlepszym wynikiem było piąte miejsce w kombinacji.

Przełom w karierze Wachter nastąpił w sezonie 1987/1988. Już w trzecich zawodach sezonu, 30 listopada 1987 roku w Courmayeur, odniosła swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając slalom. W pozostałych startach piec razy stanęła na podium, jednak nie odniosła już zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej byłą trzecia, ulegając jedynie Micheli Figini i Brigitte Oertli. Była też druga w kombinacji, trzecia w slalomie i czwarta w gigancie. W lutym 1988 roku wystartowała we wszystkich konkurencjach na igrzyskach olimpijskich w Calgary. Zdobyła tam swój pierwszy medal wśród seniorek, zwyciężając w kombinacji. Po zjeździe do kombinacji Wachter zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Carole Merle 0,68 sekundy. W slalomie do kombinacji uzyskała drugi wynik, co dało jej jednak najlepszy łączny wynik i zwycięstwo. Ostatecznie wyprzedziła Brigitte Oertli o zaledwie 0,23 punktu i jej rodaczkę Marię Walliser o 22,03 pkt. Na tych samych igrzyskach była też między innymi piąta w supergigancie i siódma w gigancie.

Przez trzy kolejne sezony plasowała się w czołówce klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W tym czasie wielokrotnie stawała na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 9 sierpnia 1989 roku w Las Leñas, była najlepsza w supergigancie, a 3 grudnia 1989 roku w Vail i 10 lutego 1991 roku w Zwiesel triumfowała w gigantach. W sezonie 1989/1990 była druga w klasyfikacji generalnej, przegrywając tylko ze swą rodaczką, Petrą Kronberger. W tym samym sezonie zwyciężyła w klasyfikacjach giganta i kombinacji. Ponadto w sezonie 1988/1989 była trzecia w supergigancie, a dwa lata później była druga w klasyfikacji giganta. Z mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek w 1989 roku wróciła bez medalu, jednak na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm zdobyła brązowy medal w supergigancie. Uległa tam tylko innej Austriaczce, Ulrike Maier oraz Carole Merle.

W sezonie 1991/1992 tylko raz znalazła się w najlepszej trójce zawodów PŚ: 28 lutego 1992 roku w Narwiku zajęła drugie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej była tym razem dwunasta, zajęła także trzecie miejsce w klasyfikacji kombinacji, za Sabine Ginther i Miriam Vogt. Na początku lutego 1992 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie w trzech startach zdobyła dwa medale. Najpierw wywalczyła srebrny medal w kombinacji, uzyskując jedenasty czas zjazdu i drugi wynik slalomu. Ostatecznie przegrała tylko z Petrą Kronberger, a wyprzedziła Florence Masnadę z Francji. Pięć dni później była dziewiąta w supergigancie, a następnie wzięła udział w gigancie. Po pierwszym przejeździe zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Ulrike Maier o 0,27 sekundy. W drugim przejeździe uzyskała piąty wynik, co jednak dało jej drugi łączny czas i srebrny medal. Konkurencję wygrała Szwedka Pernilla Wiberg, a drugie miejsce ex aequo z Wachter zajęła Diann Roffe z USA.

Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 1992/1993, kiedy zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. Ośmiokrotnie stawała na podium, w tym odniosła dwa zwycięstwa: 5 grudnia w Steamboat Springs wygrała giganta, a 17 stycznia 1993 roku w Cortina d'Ampezzo zwyciężyła w kombinacji. Zdobyła także Małą Kryształową Kulę w klasyfikacji kombinacji oraz zajęła drugie miejsce w klasyfikacji giganta. Na mistrzostwach świata w Morioce w 1993 roku zdobyła srebro w gigancie, rozdzielając na podium Carole Merle i Niemkę Martinę Ertl. Pięć dni wcześniej zdobyła także brązowy medal w kombinacji, ulegając tylko Miriam Vogt i Picabo Street z USA.

Najważniejszym punktem sezonu 1993/1994 były igrzyska olimpijskie w Lillehammer. Wachter nie zdobyła tam medalu, najlepszy wynik osiągając w gigancie, który ukończyła na czwartej pozycji. Walkę o podium przegrała tam ze Szwajcarką Vreni Schneider o 0,09 sekundy. W zawodach pucharowych na podium znalazła się osiem razy, z czego trzykrotnie zwyciężała: 31 października w Sölden, 26 listopada w Santa Caterina oraz 16 stycznia w Cortina d'Ampezzo była najlepsza w gigantach. Wyniki te dały je zwycięstwo w klasyfikacji tej konkurencji, a w klasyfikacji generalnej była czwarta. Trzy zwycięstwa odniosła także rok później: 7 stycznia w Haus w supergigancie oraz 23 stycznia w Cortina d’Ampezzo i 18 lutego w Åre w gigancie. Poza tym jeszcze raz stanęła na podium, w efekcie zajmując ósme miejsce w klasyfikacji generalnej i siódme w gigancie.

Ostatnią Małą Kryształową Kulę w karierze wywalczyła w sezonie 1995/1996, zwyciężając w klasyfikacji kombinacji. Na podium stawała trzykrotnie, z czego dwa razy na najwyższym stopniu: 17 grudnia w St. Anton była najlepsza w kombinacji, a 21 stycznia w Cortina d’Ampezzo wygrała giganta. W klasyfikacji generalnej była trzecia, za Katją Seizinger i Martiną Ertl. W lutym 1996 roku brała udział w mistrzostwach świata w Sierra Nevada, gdzie wywalczyła srebrny medal w kombinacji. Austriaczka uzyskała dwunasty czas zjazdu i trzeci slalomu, ostatecznie na podium rozdzielając Pernillę Wiberg oraz Marianne Kjørstad z Norwegii. Na tej samej imprezie była także czwarta w gigancie, przegrywając walkę o brązowy medal z Martiną Ertl o 0,46 sekundy. Z rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere wróciła bez medalu. Najlepszy wynik uzyskała w gigancie, który ponownie ukończyła na czwartej pozycji. Tym razem walkę o podium przegrała z Francuzką Leïlą Piccard o 0,15 sekundy. W zawodach pucharowych na podium stawała sześć razy, jednak nie odniosła żadnego zwycięstwa. Sezon 1996/1997 ukończyła na siódmym miejscu, a w klasyfikacjach giganta i kombinacji była trzecia.

Sezon 1997/1998 był pierwszym od 13 lat, w którym ani razu nie stanęła na podium. Podczas zawodów w Cortina d’Ampezzo w styczniu 1998 roku Wachter wypadła z trasy zrywając więzadła krzyżowe w prawym kolanie^[2]. Kontuzja ta wykluczyła ją ze startów w pozostałej części sezonu, w tym igrzysk olimpijskich w Nagano. Uzyskane do tego czasu wyniki dały jej 27. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Austriaczka wróciła do sportu i rywalizowała jeszcze przez trzy kolejne sezony. Odniosła jeszcze pięć zwycięstw w zawodach Pucharu Świata: 27 grudnia 1998 roku w Semmering, 2 stycznia 1999 roku w Mariborze, 24 lutego w Åre, 13 marca w Sierra Nevada oraz 28 grudnia 1999 roku w Lienzu wygrywała giganty. W sezonie 1998/1999 zajęła drugie, a w sezonie 1999/2000 trzecie miejsce w klasyfikacji tej konkurencji. Podczas rozgrywanych w lutym 1999 roku mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek zdobyła brązowy medal w gigancie. W zawodach tych uległa jedynie Alexandrze Meissnitzer i Norweżce Andrine Flemmen. W tej samej konkurencji wystąpiła także na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w St. Anton, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu. Ostatni raz na podium zawodów pucharowych stanęła 17 lutego 2000 roku w Åre, zajmując drugie miejsce w gigancie. W marcu 2001 roku zakończyła karierę^[3].

Wachter kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Austrii, w tym sześć złotych: w gigancie w latach 1990, 1994 i 1997, kombinacji w 1985 roku oraz slalomie w latach 1986 i 1994^[4]. W 1992 roku otrzymała Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii^[5]. W 1993 roku została wybrana sportsmenką roku w Austrii.

Jej mężem jest austriacki narciarz Rainer Salzgeber, z którym ma dwie córki.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF	19 lutego	1988	Calgary	Zjazd	1:25,86 min	-	Marina Kiehl
1.	21 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	29,25 pkt	-	-
5.	22 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:19,03 min	+1,33 s	Sigrid Wolf
7.	24 lutego	1988	Calgary	Gigant	2:06,49 min	+1,89 s	Vreni Schneider
DNF1	26 lutego	1988	Calgary	Slalom	1:36,69 min	-	Vreni Schneider
2.	13 lutego	1992	Albertville	Kombinacja	2,55 pkt	+16,84 pkt	Petra Kronberger
9.	18 lutego	1992	Albertville	Supergigant	1:21,22 min	+2,98 s	Deborah Compagnoni
2.	19 lutego	1992	Albertville	Gigant	2:12,74 min	+0,97 s	Pernilla Wiberg
9.	15 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:22,15 min	+0,86 s	Diann Roffe
4.	24 lutego	1994	Lillehammer	Gigant	2:30,97 min	+2,09 s	Deborah Compagnoni
DNF1	26 lutego	1994	Lillehammer	Slalom	1:56,01 min	-	Vreni Schneider

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
17.	6 lutego	1985	Bormio	Gigant	2:18,53 min	+3,61 s	Diann Roffe
DNF	9 lutego	1985	Bormio	Slalom	1:29,58 min	-	Perrine Pelen
5.	30 stycznia	1987	Crans-Montana	Kombinacja	15,32 pkt	+21,38 pkt	Erika Hess
17.	3 lutego	1987	Crans-Montana	Supergigant	1:19,17 min	+3,33 s	Maria Walliser
DNF	5 lutego	1987	Crans-Montana	Gigant	2:21,22 min	-	Vreni Schneider
5.	2 lutego	1989	Vail	Kombinacja	5,65 pkt	+30,32 pkt	Tamara McKinney
DNF	7 lutego	1989	Vail	Slalom	1:30,88 min	-	Mateja Svet
9.	8 lutego	1989	Vail	Supergigant	1:19,46 min	+0,93 s	Ulrike Maier
13.	11 lutego	1989	Vail	Gigant	2:29,37 min	+4,92 s	Vreni Schneider
3.	29 stycznia	1991	Saalbach	Supergigant	1:08,72 min	+0,13 s	Ulrike Maier
DNF	31 stycznia	1991	Saalbach	Kombinacja	26,45 pkt	-	Chantal Bournissen
12.	1 lutego	1991	Saalbach	Slalom	1:25,90 min	+2,22 s	Vreni Schneider
11.	2 lutego	1991	Saalbach	Gigant	2:07,45 min	+2,04 s	Pernilla Wiberg
3.	5 lutego	1993	Morioka	Kombinacja	3,39 pkt	+30,13 pkt	Miriam Vogt
DNF	9 lutego	1993	Morioka	Slalom	1:27,66 min	-	Karin Buder
2.	10 lutego	1993	Morioka	Gigant	2:17,59 min	+0,40 s	Carole Merle
6.	14 lutego	1993	Morioka	Supergigant	1:33,52 min	+1,00 s	Katja Seizinger
16.	12 lutego	1996	Sierra Nevada	Supergigant	1:21,00 min	+1,84 s	Isolde Kostner
2.	19 lutego	1996	Sierra Nevada	Kombinacja	3:19,68 min	+2,05 s	Pernilla Wiberg
4.	22 lutego	1996	Sierra Nevada	Gigant	2:10,74 min	+1,16 s	Deborah Compagnoni
DNF1	24 lutego	1996	Sierra Nevada	Slalom	1:31,46 min	-	Pernilla Wiberg
22.	5 lutego	1997	Sestriere	Slalom	1:43,88 min	+6,44 s	Deborah Compagnoni
4.	9 lutego	1997	Sestriere	Gigant	2:39,19 min	+1,91 s	Deborah Compagnoni
10.	15 lutego	1997	Sestriere	Kombinacja	3:03,38 min	+3,76 s	Renate Götschl
3.	11 lutego	1999	Vail	Gigant	2:08,54 min	+0,59 s	Alexandra Meissnitzer
9.	13 lutego	1999	Vail	Slalom	1:33,97 min	+1,37 s	Zali Steggall
DFN1	9 lutego	2001	St. Anton	Gigant	2:19,01 min	-	Sonja Nef

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
5.	21 lutego	1984	Sugarloaf	Gigant	2:23,08 min	+1,53 s	Mateja Svet
9.	28 lutego	1985	Jasná	Zjazd	1:22,12 min	+2,03 s	Astrid Geisler
1.	1 marca	1985	Jasná	Gigant	2:14,02 min	-	-
1.	3 marca	1985	Jasná	Slalom	1:40,47 min	-	-

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1984/1985: 89.
• sezon 1985/1986: 17.
• sezon 1986/1987: 14.
• sezon 1987/1988: 3.
• sezon 1988/1989: 5.
• sezon 1989/1990: 2.
• sezon 1990/1991: 6.
• sezon 1991/1992: 12.
• sezon 1992/1993: 1.
• sezon 1993/1994: 4.
• sezon 1994/1995: 8.
• sezon 1995/1996: 3.
• sezon 1996/1997: 7.
• sezon 1997/1998: 27.
• sezon 1998/1999: 8.
• sezon 1999/2000: 16.
• sezon 2000/2001: 51.

Zwycięstwa w zawodach

1. Courmayeur – 30 listopada 1987 (slalom)
2. Las Leñas – 9 sierpnia 1989 (supergigant)
3. Vail – 3 grudnia 1989 (gigant)
4. Zwiesel – 10 lutego 1991 (gigant)
5. Steamboat Springs – 5 grudnia 1992 (gigant)
6. Cortina d'Ampezzo – 17 stycznia 1993 (kombinacja)
7. Sölden – 31 października 1993 (gigant)
8. Santa Caterina – 26 listopada 1993 (gigant)
9. Cortina d'Ampezzo – 16 stycznia 1994 (gigant)
10. Haus – 7 stycznia 1995 (supergigant)
11. Cortina d'Ampezzo – 23 stycznia 1995 (gigant)
12. Åre – 18 lutego 1995 (gigant)
13. St. Anton – 17 grudnia 1995 (kombinacja)
14. Cortina d'Ampezzo – 21 stycznia 1996 (gigant)
15. Semmering – 27 grudnia 1998 (gigant)
16. Maribor – 2 stycznia 1999 (gigant)
17. Åre – 24 lutego 1999 (gigant)
18. Sierra Nevada – 13 marca 1999 (gigant)
19. Lienz – 28 grudnia 1999 (gigant)

• 19 zwycięstw w zawodach Pucharu Świata (14 w gigancie, 2 w supergigancie, 2 w kombinacji i 1 w slalomie)

Pozostałe miejsca na podium

1. Saint-Gervais – 25 stycznia 1986 (kombinacja) – 3. miejsce
2. Vail – 16 marca 1986 (supergigant) – 2. miejsce
3. Waterville Valley – 20 marca 1986 (gigant) – 2. miejsce
4. Vail – 15 marca 1987 (supergigant) – 3. miejsce
5. Vail – 16 marca 1987 (supergigant) – 3. miejsce
6. Crans-Montana – 13 grudnia 1987 (kombinacja) – 2. miejsce
7. Kranjska Gora – 30 stycznia 1988 (gigant) – 3. miejsce
8. Aspen – 6 marca 1988 (slalom) – 2. miejsce
9. Rossland – 13 marca 1988 (supergigant) – 3. miejsce
10. Saalbach-Hinterglemm – 23 marca 1988 (gigant) – 2. miejsce
11. Schladming – 26 listopada 1988 (supergigant) – 3. miejsce
12. Les Menuires – 28 listopada 1988 (gigant) – 2. miejsce
13. Valzoldana – 18 grudnia 1988 (gigant) – 3. miejsce
14. Tignes – 20 stycznia 1989 (supergigant) – 2. miejsce
15. Steamboat Springs – 25 lutego 1989 (supergigant) – 2. miejsce
16. Park City – 24 listopada 1989 (gigant) – 3. miejsce
17. Park City – 25 listopada 1989 (slalom) – 3. miejsce
18. Steamboat Springs – 10 grudnia 1989 (kombinacja) – 3. miejsce
19. Hinterstoder – 8 stycznia 1990 (gigant) – 2. miejsce
20. Hinterstoder – 9 stycznia 1990 (slalom) – 2. miejsce
21. Haus – 14 stycznia 1990 (kombinacja) – 2. miejsce
22. Maribor – 20 stycznia 1990 (gigant) – 2. miejsce
23. Santa Caterina – 28 stycznia 1990 (gigant) – 2. miejsce
24. Veysonnaz – 5 lutego 1990 (gigant) – 2. miejsce
25. Stranda – 11 marca 1990 (slalom) – 3. miejsce
26. Altenmarkt – 9 grudnia 1990 (supergigant) – 3. miejsce
27. Lake Louise – 11 marca 1991 (slalom) – 3. miejsce
28. Vail – 17 marca 1991 (gigant) – 3. miejsce
29. Narwik – 28 lutego 1992 (gigant) – 2. miejsce
30. Vail – 13 grudnia 1992 (supergigant) – 3. miejsce
31. Maribor – 5 stycznia 1993 (gigant) – 2. miejsce
32. Cortina d'Ampezzo – 10 stycznia 1993 (gigant) – 2. miejsce
33. Haus – 24 stycznia 1993 (slalom) – 2. miejsce
34. Veysonnaz – 28 lutego 1993 (supergigant) – 2. miejsce
35. Morzine – 7 marca 1993 (supergigant) – 3. miejsce
36. Åre – 27 marca 1993 (gigant) – 3. miejsce
37. Santa Caterina – 27 listopada 1993 (gigant) – 2. miejsce
38. Santa Caterina – 28 listopada 1993 (slalom) – 2. miejsce
39. Tignes – 5 grudnia 1993 (gigant) – 2. miejsce
40. Morzine – 5 stycznia 1994 (gigant) – 2. miejsce
41. Vail – 17 marca 1994 (supergigant) – 3. miejsce
42. Alta Badia – 21 grudnia 1994 (gigant) – 2. miejsce
43. Veysonnaz – 21 grudnia 1995 (gigant) – 3. miejsce
44. Park City – 21 listopada 1996 (gigant) – 2. miejsce
45. Semmering – 28 grudnia 1996 (slalom) – 3. miejsce
46. Maribor – 3 stycznia 1997 (gigant) – 2. miejsce
47. Zwiesel – 17 stycznia 1997 (gigant) – 2. miejsce
48. Zwiesel – 18 stycznia 1997 (gigant) – 2. miejsce
49. Laax – 2 lutego 1997 (kombinacja) – 3. miejsce
50. Val d’Isère – 11 grudnia 1998 (gigant) – 3. miejsce
51. Cortina d'Ampezzo – 24 stycznia 1999 (gigant) – 3. miejsce
52. Åre – 22 lutego 1999 (gigant) – 2. miejsce
53. Tignes – 31 października 1999 (gigant) – 3. miejsce
54. Serre Chevalier – 4 grudnia 1999 (gigant) – 2. miejsce
55. Maribor – 5 stycznia 2000 (gigant) – 3. miejsce
56. Åre – 17 lutego 2000 (gigant) – 2. miejsce

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-30)]. (ang.)

Przypisy