Anita Wachter
Anita Wachter (ur. 12 lutego 1967 w Schruns) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, pięciokrotna medalistka mistrzostw świata oraz zdobywczyni Pucharu Świata.
Kariera
Pierwszy sukces w karierze Anita Wachter osiągnęła w 1982 roku, kiedy zwyciężyła w slalomie podczas zawodów Trofeo Topolino[1]. Trzy lata później wygrała slalom oraz giganta podczas mistrzostw świata juniorów w Jasnej. W tym samym roku zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, a 17 marca 1985 roku w Waterville Valley zdobyła pierwsze punkty, zajmując piętnaste miejsce w gigancie. Były to jej jedyne punkty w sezonie 1984/1985, który ukończyła na 89. miejscu.
Na podium zawodów pucharowych po raz pierwszy stanęła 25 stycznia 1986 roku w Saint-Gervais-les-Bains, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie dwie reprezentantki Szwajcarii: Monika Hess i Corinne Schmidhauser. W kolejnych startach jeszcze dwa razy stanęła na podium: 16 marca w Vail była druga w supergigancie, a 20 marca w Waterville Valley drugie miejsce zajęła w gigancie. W klasyfikacji generalnej sezonu 1985/1986 była siedemnasta, w supergigancie siódma, a w gigancie ósma. Podobne wyniki osiągnęła w sezonie 1986/1987, w którym dwa razy stanęła na podium: 15 marca 1987 roku w Vail była druga, a dzień później trzecia w supergigancie. W lutym 1987 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Crans-Montana, gdzie jej najlepszym wynikiem było piąte miejsce w kombinacji.
Przełom w karierze Wachter nastąpił w sezonie 1987/1988. Już w trzecich zawodach sezonu, 30 listopada 1987 roku w Courmayeur, odniosła swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając slalom. W pozostałych startach piec razy stanęła na podium, jednak nie odniosła już zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej byłą trzecia, ulegając jedynie Micheli Figini i Brigitte Oertli. Była też druga w kombinacji, trzecia w slalomie i czwarta w gigancie. W lutym 1988 roku wystartowała we wszystkich konkurencjach na igrzyskach olimpijskich w Calgary. Zdobyła tam swój pierwszy medal wśród seniorek, zwyciężając w kombinacji. Po zjeździe do kombinacji Wachter zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Carole Merle 0,68 sekundy. W slalomie do kombinacji uzyskała drugi wynik, co dało jej jednak najlepszy łączny wynik i zwycięstwo. Ostatecznie wyprzedziła Brigitte Oertli o zaledwie 0,23 punktu i jej rodaczkę Marię Walliser o 22,03 pkt. Na tych samych igrzyskach była też między innymi piąta w supergigancie i siódma w gigancie.
Przez trzy kolejne sezony plasowała się w czołówce klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W tym czasie wielokrotnie stawała na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 9 sierpnia 1989 roku w Las Leñas, była najlepsza w supergigancie, a 3 grudnia 1989 roku w Vail i 10 lutego 1991 roku w Zwiesel triumfowała w gigantach. W sezonie 1989/1990 była druga w klasyfikacji generalnej, przegrywając tylko ze swą rodaczką, Petrą Kronberger. W tym samym sezonie zwyciężyła w klasyfikacjach giganta i kombinacji. Ponadto w sezonie 1988/1989 była trzecia w supergigancie, a dwa lata później była druga w klasyfikacji giganta. Z mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek w 1989 roku wróciła bez medalu, jednak na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm zdobyła brązowy medal w supergigancie. Uległa tam tylko innej Austriaczce, Ulrike Maier oraz Carole Merle.
W sezonie 1991/1992 tylko raz znalazła się w najlepszej trójce zawodów PŚ: 28 lutego 1992 roku w Narwiku zajęła drugie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej była tym razem dwunasta, zajęła także trzecie miejsce w klasyfikacji kombinacji, za Sabine Ginther i Miriam Vogt. Na początku lutego 1992 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie w trzech startach zdobyła dwa medale. Najpierw wywalczyła srebrny medal w kombinacji, uzyskując jedenasty czas zjazdu i drugi wynik slalomu. Ostatecznie przegrała tylko z Petrą Kronberger, a wyprzedziła Florence Masnadę z Francji. Pięć dni później była dziewiąta w supergigancie, a następnie wzięła udział w gigancie. Po pierwszym przejeździe zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Ulrike Maier o 0,27 sekundy. W drugim przejeździe uzyskała piąty wynik, co jednak dało jej drugi łączny czas i srebrny medal. Konkurencję wygrała Szwedka Pernilla Wiberg, a drugie miejsce ex aequo z Wachter zajęła Diann Roffe z USA.
Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 1992/1993, kiedy zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. Ośmiokrotnie stawała na podium, w tym odniosła dwa zwycięstwa: 5 grudnia w Steamboat Springs wygrała giganta, a 17 stycznia 1993 roku w Cortina d'Ampezzo zwyciężyła w kombinacji. Zdobyła także Małą Kryształową Kulę w klasyfikacji kombinacji oraz zajęła drugie miejsce w klasyfikacji giganta. Na mistrzostwach świata w Morioce w 1993 roku zdobyła srebro w gigancie, rozdzielając na podium Carole Merle i Niemkę Martinę Ertl. Pięć dni wcześniej zdobyła także brązowy medal w kombinacji, ulegając tylko Miriam Vogt i Picabo Street z USA.
Najważniejszym punktem sezonu 1993/1994 były igrzyska olimpijskie w Lillehammer. Wachter nie zdobyła tam medalu, najlepszy wynik osiągając w gigancie, który ukończyła na czwartej pozycji. Walkę o podium przegrała tam ze Szwajcarką Vreni Schneider o 0,09 sekundy. W zawodach pucharowych na podium znalazła się osiem razy, z czego trzykrotnie zwyciężała: 31 października w Sölden, 26 listopada w Santa Caterina oraz 16 stycznia w Cortina d'Ampezzo była najlepsza w gigantach. Wyniki te dały je zwycięstwo w klasyfikacji tej konkurencji, a w klasyfikacji generalnej była czwarta. Trzy zwycięstwa odniosła także rok później: 7 stycznia w Haus w supergigancie oraz 23 stycznia w Cortina d’Ampezzo i 18 lutego w Åre w gigancie. Poza tym jeszcze raz stanęła na podium, w efekcie zajmując ósme miejsce w klasyfikacji generalnej i siódme w gigancie.
Ostatnią Małą Kryształową Kulę w karierze wywalczyła w sezonie 1995/1996, zwyciężając w klasyfikacji kombinacji. Na podium stawała trzykrotnie, z czego dwa razy na najwyższym stopniu: 17 grudnia w St. Anton była najlepsza w kombinacji, a 21 stycznia w Cortina d’Ampezzo wygrała giganta. W klasyfikacji generalnej była trzecia, za Katją Seizinger i Martiną Ertl. W lutym 1996 roku brała udział w mistrzostwach świata w Sierra Nevada, gdzie wywalczyła srebrny medal w kombinacji. Austriaczka uzyskała dwunasty czas zjazdu i trzeci slalomu, ostatecznie na podium rozdzielając Pernillę Wiberg oraz Marianne Kjørstad z Norwegii. Na tej samej imprezie była także czwarta w gigancie, przegrywając walkę o brązowy medal z Martiną Ertl o 0,46 sekundy. Z rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere wróciła bez medalu. Najlepszy wynik uzyskała w gigancie, który ponownie ukończyła na czwartej pozycji. Tym razem walkę o podium przegrała z Francuzką Leïlą Piccard o 0,15 sekundy. W zawodach pucharowych na podium stawała sześć razy, jednak nie odniosła żadnego zwycięstwa. Sezon 1996/1997 ukończyła na siódmym miejscu, a w klasyfikacjach giganta i kombinacji była trzecia.
Sezon 1997/1998 był pierwszym od 13 lat, w którym ani razu nie stanęła na podium. Podczas zawodów w Cortina d’Ampezzo w styczniu 1998 roku Wachter wypadła z trasy zrywając więzadła krzyżowe w prawym kolanie[2]. Kontuzja ta wykluczyła ją ze startów w pozostałej części sezonu, w tym igrzysk olimpijskich w Nagano. Uzyskane do tego czasu wyniki dały jej 27. miejsce w klasyfikacji generalnej.
Austriaczka wróciła do sportu i rywalizowała jeszcze przez trzy kolejne sezony. Odniosła jeszcze pięć zwycięstw w zawodach Pucharu Świata: 27 grudnia 1998 roku w Semmering, 2 stycznia 1999 roku w Mariborze, 24 lutego w Åre, 13 marca w Sierra Nevada oraz 28 grudnia 1999 roku w Lienzu wygrywała giganty. W sezonie 1998/1999 zajęła drugie, a w sezonie 1999/2000 trzecie miejsce w klasyfikacji tej konkurencji. Podczas rozgrywanych w lutym 1999 roku mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek zdobyła brązowy medal w gigancie. W zawodach tych uległa jedynie Alexandrze Meissnitzer i Norweżce Andrine Flemmen. W tej samej konkurencji wystąpiła także na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w St. Anton, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu. Ostatni raz na podium zawodów pucharowych stanęła 17 lutego 2000 roku w Åre, zajmując drugie miejsce w gigancie. W marcu 2001 roku zakończyła karierę[3].
Wachter kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Austrii, w tym sześć złotych: w gigancie w latach 1990, 1994 i 1997, kombinacji w 1985 roku oraz slalomie w latach 1986 i 1994[4]. W 1992 roku otrzymała Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[5]. W 1993 roku została wybrana sportsmenką roku w Austrii.
Jej mężem jest austriacki narciarz Rainer Salzgeber, z którym ma dwie córki.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF | 19 lutego | 1988 | ![]() | Zjazd | 1:25,86 min | - | ![]() |
1.![]() | 21 lutego | 1988 | ![]() | Kombinacja | 29,25 pkt | - | - |
5. | 22 lutego | 1988 | ![]() | Supergigant | 1:19,03 min | +1,33 s | ![]() |
7. | 24 lutego | 1988 | ![]() | Gigant | 2:06,49 min | +1,89 s | ![]() |
DNF1 | 26 lutego | 1988 | ![]() | Slalom | 1:36,69 min | - | ![]() |
2.![]() | 13 lutego | 1992 | ![]() | Kombinacja | 2,55 pkt | +16,84 pkt | ![]() |
9. | 18 lutego | 1992 | ![]() | Supergigant | 1:21,22 min | +2,98 s | ![]() |
2.![]() | 19 lutego | 1992 | ![]() | Gigant | 2:12,74 min | +0,97 s | ![]() |
9. | 15 lutego | 1994 | ![]() | Supergigant | 1:22,15 min | +0,86 s | ![]() |
4. | 24 lutego | 1994 | ![]() | Gigant | 2:30,97 min | +2,09 s | ![]() |
DNF1 | 26 lutego | 1994 | ![]() | Slalom | 1:56,01 min | - | ![]() |
Mistrzostwa świata
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
17. | 6 lutego | 1985 | ![]() | Gigant | 2:18,53 min | +3,61 s | ![]() |
DNF | 9 lutego | 1985 | ![]() | Slalom | 1:29,58 min | - | ![]() |
5. | 30 stycznia | 1987 | ![]() | Kombinacja | 15,32 pkt | +21,38 pkt | ![]() |
17. | 3 lutego | 1987 | ![]() | Supergigant | 1:19,17 min | +3,33 s | ![]() |
DNF | 5 lutego | 1987 | ![]() | Gigant | 2:21,22 min | - | ![]() |
5. | 2 lutego | 1989 | ![]() | Kombinacja | 5,65 pkt | +30,32 pkt | ![]() |
DNF | 7 lutego | 1989 | ![]() | Slalom | 1:30,88 min | - | ![]() |
9. | 8 lutego | 1989 | ![]() | Supergigant | 1:19,46 min | +0,93 s | ![]() |
13. | 11 lutego | 1989 | ![]() | Gigant | 2:29,37 min | +4,92 s | ![]() |
3.![]() | 29 stycznia | 1991 | ![]() | Supergigant | 1:08,72 min | +0,13 s | ![]() |
DNF | 31 stycznia | 1991 | ![]() | Kombinacja | 26,45 pkt | - | ![]() |
12. | 1 lutego | 1991 | ![]() | Slalom | 1:25,90 min | +2,22 s | ![]() |
11. | 2 lutego | 1991 | ![]() | Gigant | 2:07,45 min | +2,04 s | ![]() |
3.![]() | 5 lutego | 1993 | ![]() | Kombinacja | 3,39 pkt | +30,13 pkt | ![]() |
DNF | 9 lutego | 1993 | ![]() | Slalom | 1:27,66 min | - | ![]() |
2.![]() | 10 lutego | 1993 | ![]() | Gigant | 2:17,59 min | +0,40 s | ![]() |
6. | 14 lutego | 1993 | ![]() | Supergigant | 1:33,52 min | +1,00 s | ![]() |
16. | 12 lutego | 1996 | ![]() | Supergigant | 1:21,00 min | +1,84 s | ![]() |
2.![]() | 19 lutego | 1996 | ![]() | Kombinacja | 3:19,68 min | +2,05 s | ![]() |
4. | 22 lutego | 1996 | ![]() | Gigant | 2:10,74 min | +1,16 s | ![]() |
DNF1 | 24 lutego | 1996 | ![]() | Slalom | 1:31,46 min | - | ![]() |
22. | 5 lutego | 1997 | ![]() | Slalom | 1:43,88 min | +6,44 s | ![]() |
4. | 9 lutego | 1997 | ![]() | Gigant | 2:39,19 min | +1,91 s | ![]() |
10. | 15 lutego | 1997 | ![]() | Kombinacja | 3:03,38 min | +3,76 s | ![]() |
3.![]() | 11 lutego | 1999 | ![]() | Gigant | 2:08,54 min | +0,59 s | ![]() |
9. | 13 lutego | 1999 | ![]() | Slalom | 1:33,97 min | +1,37 s | ![]() |
DFN1 | 9 lutego | 2001 | ![]() | Gigant | 2:19,01 min | - | ![]() |
Mistrzostwa świata juniorów
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 21 lutego | 1984 | ![]() | Gigant | 2:23,08 min | +1,53 s | ![]() |
9. | 28 lutego | 1985 | ![]() | Zjazd | 1:22,12 min | +2,03 s | ![]() |
1.![]() | 1 marca | 1985 | ![]() | Gigant | 2:14,02 min | - | - |
1.![]() | 3 marca | 1985 | ![]() | Slalom | 1:40,47 min | - | - |
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 1984/1985: 89.
- sezon 1985/1986: 17.
- sezon 1986/1987: 14.
- sezon 1987/1988: 3.
- sezon 1988/1989: 5.
- sezon 1989/1990: 2.
- sezon 1990/1991: 6.
- sezon 1991/1992: 12.
- sezon 1992/1993: 1.
- sezon 1993/1994: 4.
- sezon 1994/1995: 8.
- sezon 1995/1996: 3.
- sezon 1996/1997: 7.
- sezon 1997/1998: 27.
- sezon 1998/1999: 8.
- sezon 1999/2000: 16.
- sezon 2000/2001: 51.
Zwycięstwa w zawodach
Courmayeur – 30 listopada 1987 (slalom)
Las Leñas – 9 sierpnia 1989 (supergigant)
Vail – 3 grudnia 1989 (gigant)
Zwiesel – 10 lutego 1991 (gigant)
Steamboat Springs – 5 grudnia 1992 (gigant)
Cortina d'Ampezzo – 17 stycznia 1993 (kombinacja)
Sölden – 31 października 1993 (gigant)
Santa Caterina – 26 listopada 1993 (gigant)
Cortina d'Ampezzo – 16 stycznia 1994 (gigant)
Haus – 7 stycznia 1995 (supergigant)
Cortina d'Ampezzo – 23 stycznia 1995 (gigant)
Åre – 18 lutego 1995 (gigant)
St. Anton – 17 grudnia 1995 (kombinacja)
Cortina d'Ampezzo – 21 stycznia 1996 (gigant)
Semmering – 27 grudnia 1998 (gigant)
Maribor – 2 stycznia 1999 (gigant)
Åre – 24 lutego 1999 (gigant)
Sierra Nevada – 13 marca 1999 (gigant)
Lienz – 28 grudnia 1999 (gigant)
- 19 zwycięstw w zawodach Pucharu Świata (14 w gigancie, 2 w supergigancie, 2 w kombinacji i 1 w slalomie)
Pozostałe miejsca na podium
Saint-Gervais – 25 stycznia 1986 (kombinacja) – 3. miejsce
Vail – 16 marca 1986 (supergigant) – 2. miejsce
Waterville Valley – 20 marca 1986 (gigant) – 2. miejsce
Vail – 15 marca 1987 (supergigant) – 3. miejsce
Vail – 16 marca 1987 (supergigant) – 3. miejsce
Crans-Montana – 13 grudnia 1987 (kombinacja) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 30 stycznia 1988 (gigant) – 3. miejsce
Aspen – 6 marca 1988 (slalom) – 2. miejsce
Rossland – 13 marca 1988 (supergigant) – 3. miejsce
Saalbach-Hinterglemm – 23 marca 1988 (gigant) – 2. miejsce
Schladming – 26 listopada 1988 (supergigant) – 3. miejsce
Les Menuires – 28 listopada 1988 (gigant) – 2. miejsce
Valzoldana – 18 grudnia 1988 (gigant) – 3. miejsce
Tignes – 20 stycznia 1989 (supergigant) – 2. miejsce
Steamboat Springs – 25 lutego 1989 (supergigant) – 2. miejsce
Park City – 24 listopada 1989 (gigant) – 3. miejsce
Park City – 25 listopada 1989 (slalom) – 3. miejsce
Steamboat Springs – 10 grudnia 1989 (kombinacja) – 3. miejsce
Hinterstoder – 8 stycznia 1990 (gigant) – 2. miejsce
Hinterstoder – 9 stycznia 1990 (slalom) – 2. miejsce
Haus – 14 stycznia 1990 (kombinacja) – 2. miejsce
Maribor – 20 stycznia 1990 (gigant) – 2. miejsce
Santa Caterina – 28 stycznia 1990 (gigant) – 2. miejsce
Veysonnaz – 5 lutego 1990 (gigant) – 2. miejsce
Stranda – 11 marca 1990 (slalom) – 3. miejsce
Altenmarkt – 9 grudnia 1990 (supergigant) – 3. miejsce
Lake Louise – 11 marca 1991 (slalom) – 3. miejsce
Vail – 17 marca 1991 (gigant) – 3. miejsce
Narwik – 28 lutego 1992 (gigant) – 2. miejsce
Vail – 13 grudnia 1992 (supergigant) – 3. miejsce
Maribor – 5 stycznia 1993 (gigant) – 2. miejsce
Cortina d'Ampezzo – 10 stycznia 1993 (gigant) – 2. miejsce
Haus – 24 stycznia 1993 (slalom) – 2. miejsce
Veysonnaz – 28 lutego 1993 (supergigant) – 2. miejsce
Morzine – 7 marca 1993 (supergigant) – 3. miejsce
Åre – 27 marca 1993 (gigant) – 3. miejsce
Santa Caterina – 27 listopada 1993 (gigant) – 2. miejsce
Santa Caterina – 28 listopada 1993 (slalom) – 2. miejsce
Tignes – 5 grudnia 1993 (gigant) – 2. miejsce
Morzine – 5 stycznia 1994 (gigant) – 2. miejsce
Vail – 17 marca 1994 (supergigant) – 3. miejsce
Alta Badia – 21 grudnia 1994 (gigant) – 2. miejsce
Veysonnaz – 21 grudnia 1995 (gigant) – 3. miejsce
Park City – 21 listopada 1996 (gigant) – 2. miejsce
Semmering – 28 grudnia 1996 (slalom) – 3. miejsce
Maribor – 3 stycznia 1997 (gigant) – 2. miejsce
Zwiesel – 17 stycznia 1997 (gigant) – 2. miejsce
Zwiesel – 18 stycznia 1997 (gigant) – 2. miejsce
Laax – 2 lutego 1997 (kombinacja) – 3. miejsce
Val d’Isère – 11 grudnia 1998 (gigant) – 3. miejsce
Cortina d'Ampezzo – 24 stycznia 1999 (gigant) – 3. miejsce
Åre – 22 lutego 1999 (gigant) – 2. miejsce
Tignes – 31 października 1999 (gigant) – 3. miejsce
Serre Chevalier – 4 grudnia 1999 (gigant) – 2. miejsce
Maribor – 5 stycznia 2000 (gigant) – 3. miejsce
Åre – 17 lutego 2000 (gigant) – 2. miejsce
Bibliografia
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-30)]. (ang.)
Przypisy
- ↑ Il Trofeo Topolino (wł.)
- ↑ Wachter sweeps back from injury (ang.)
- ↑ Austrian legend set to retire (ang.)
- ↑ ÖSV-Siegertafel: Anita Wachter (niem.)
- ↑ Staatliche Auszeichnungen bis 2008 (niem.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Alpine skiing
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
- The joining of the rings is not correct drawn.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Brązowy medal FIS
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Srebrny medal FIS
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Złoty medal FIS
Autor: Ielay, Licencja: CC BY 3.0
Austrian alpine skier Anita Wachter during the public draw for the second slalom in Semmering (Austria) on December 29th, 1996.