Anke Huber
Państwo | Niemcy |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 4 grudnia 1974 Bruchsal |
Wzrost | 173 cm |
Masa ciała | 58 kg |
Gra | praworęczna |
Status profesjonalny | styczeń 1989 |
Zakończenie kariery | listopad 2001 |
Trener | Gerald Mandl |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 12 WTA, 2 ITF |
Najwyżej w rankingu | 4 (14 października 1996) |
Australian Open | F (1996) |
Roland Garros | SF (1993) |
Wimbledon | 4R (1991, 1993, 1995, 2000, 2001) |
US Open | QF (1999, 2000) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 1 WTA, 0 ITF |
Najwyżej w rankingu | 30 (10 lipca 2000) |
Australian Open | 3R (1996-1998) |
Roland Garros | SF (1992) |
Wimbledon | 3R (1992, 2000) |
US Open | QF (2000) |
Anke Huber (ur. 4 grudnia 1974 w Bruchsalu) – niemiecka tenisistka, wicemistrzyni Australian Open z 1996 roku, półfinalistka turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej, klasyfikowana w rankingu WTA na 4. miejscu w grze pojedynczej (1996) i 30. w grze podwójnej (2000), reprezentantka Niemiec w Pucharze Federacji i na igrzyskach olimpijskich, zdobywczyni Pucharu Hopmana. Tenisistka praworęczna.
Kariera tenisowa
Huber rozpoczęła treningi tenisowe w wieku siedmiu lat, zachęcona przez ojca. Jako juniorka zdobywała tytuły w mistrzostwach Niemiec, była także półfinalistką wielkoszlemowego Wimbledonu. W 1989 roku została tenisistką profesjonalną, miała wówczas piętnaście lat.
W styczniu 1990 zadebiutowała w seniorskim turnieju Wielkiego Szlema w australijskim Melbourne. Był to dopiero jej drugi występ w cyklu WTA, doszła w nim do trzeciej rundy, pokonana przez Włoszkę Rafaellę Reggi. W sierpniu w amerykańskim Schenectady wygrała swój pierwszy turniej profesjonalny, zwyciężając w finale Marianne Werdel. Miesiąc później w Bajonnie pokonała Zinę Garrison i Catherine Tanvier. W finale nie sprostała Nathalie Tauziat. W styczniu 1991 roku była już na ustach całego tenisowego świata jako najmłodsza w historii ćwierćfinalistka Australian Open (rekord ten poprawiła Martina Hingis w 1996 roku). Huber wygrała między innymi z Manuelą Maleewą-Fragniere, Pam Shriver i Natallą Zwierawą, ulegając dopiero Monice Seles. W ciągu kilku kolejnych miesięcy dominatorki światowych kortów udowodniły jej jednak, że wciąż jest od nich słabsza. Przegrała z rodaczką Steffi Graf, Arantxą Sánchez i Martiną Navrátilovą. W sezonie 1991 grała ze zmiennym szczęściem, nie obroniła tytułu z Schenectady, ale wygrała tam z Lindsay Davenport. Imponująco zagrała przed własną publicznością w Filderstadt, eliminując kolejno Lori McNeil, Zwierawą, Garrison, Sukovą i wreszcie Navrátilovą. Amerykanka została po raz pierwszy od ośmiu lat pokonana przez nierozstawioną tenisistkę. Huber zdecydowała się na porzucenie wyższej szkoły.
Rok 1992 Huber rozpoczęła od półfinału w Sydney i ćwierćfinału w Melbourne, dwukrotnie wygrywając z Janą Novotną. W lipcu po raz pierwszy pojechała na letnie igrzyska olimpijskie do Barcelony i doszła do ćwierćfinału, ulegając Jennifer Capriati. W maju 1993 osiągnęła półfinał Roland Garros, pokonana przez Steffi Graf. Na Wimbledonie po raz drugi w karierze dotarła do czwartej rundy, nigdy później nie poprawiając tego rezultatu. W listopadzie wystąpiła w turnieju Mistrzyń WTA. Po zwycięstwach nad Conchitą Martínez i Magdaleną Maleewą uległa nikomu innemu, jak odwiecznej narodowej rywalce, Steffi Graf. W październiku 1994 ponownie zwyciężyła w Filderstadt; ograła Navrátilovą i obrończynię tytułu, Mary Pierce w finale. Nad Francuzką triumfowała także w drodze do wygranej w Filadelfii kilka tygodni później. W mistrzostwach WTA pokonana w pierwszym spotkaniu przez Lindsay Davenport.
Na przełomie roku 1994 i 1995 wystąpiła w barwach Niemiec w rozgrywkach Pucharu Hopmana, partnerując Borisowi Beckerowi. Niemieccy zawodnicy pokonali najpierw Austriaków, następnie Francuzów, a w decydującym starciu wygrali 3:0 z reprezentantami Ukrainy, Nataliją i Andrijem Medwediewami.
Przez cały sezon 1995 osiągała wymierne wyniki, wciąż przegrywając z tymi samym zawodniczkami, czyli Graf, Maleewą, Sánchez Vicario, Novotną i Hingis. Najlepszy wynik w roku osiągnęła w ostatnim występie, WTA Championships, gdzie została wicemistrzynią. Wygrała z Mary Pierce, Kimiko Date i Brendą Schultz. W styczniu 1996 osiągnęła najlepszy rezultat w swojej karierze tenisowej, znajdując się w finale wielkoszlemowego Australian Open. Przegrała z Monicą Seles 4:6, 1:6. Większe problemy sprawiły jej jedynie Amanda Coetzer i Conchita Martínez w ćwierćfinale i półfinale. Wygrywając turniej na trawiastych kortach w Rosmalen została dziewiętnastą tenisistką ery open, której udziałem stały się główne premie imprez zawodowych na wszystkich nawierzchniach. Niepokonana także w Manhattan Beach i Lipsku; w finale w Filderstadt przegrała z Martiną Hingis. W pierwszej rundzie turnieju mistrzyń odpadła z Ivą Majoli. Sklasyfikowana na najwyższym, czwartym miejscu w rankingu WTA.
Po nieudanym sezonie 1997 osiągnęła półfinał Australian Open w styczniu 1998. Uległa Hingis, ale wcześniej wyeliminowała z zawodów Sánchez Vicario i Coetzer. Był to jej najlepszy rezultat w roku; przeszła operację kontuzjowanego ścięgna Achillesa i zrezygnowała z występów na cztery miesiące, opuszczając turnieje wielkoszlemowe w Paryżu i Londynie. W czasie ostatnich siedemnastu tygodni rozgrywek WTA w 1999 roku występowała aż przed piętnaście tygodni – dwa pozostałe to rozgrywki Fed Cupu i wielkoszlemowe turnieje. Jako jedna z ostatnich zdołała zakwalifikować się do turnieju kończącego sezon, gdzie pokonała Julie Halard-Decugis, ale przegrała z Davenport. Wygrała turniej WTA w Sopocie. Tymczasem zmagała się urazem stopy i nadgarstka. Te kontuzje wykluczyły ją z Australian Open 2000; wystąpiła dopiero na hali w Paryżu, osiągając finał (porażka z Amélie Mauresmo). Następnie w półfinale w Nicei, ćwierćfinale w Miami (miała setbola przeciwko Hingis) i finale w Strasburgu. Na Wimbledonie pokonana przez sensacyjną wicemistrzynię, Belgijkę Justine Henin. W sierpniu osiągnęła półfinał w Canadian Open. Zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA, w których przegrała w pierwszej rundzie z Henin 1:6, 2:6. Był to jej ostatni mecz w karierze zawodowej; na jej zakończenie zdecydowała się po tym właśnie turnieju.
W 2002 roku nawiązała współpracę z Niemiecką Federacją Tenisową i została dyrektorem sportowym turnieju Porsche Tennis Grand Prix, obecnie rozgrywanego w Stuttgarcie, wówczas w Filderstadt.
Życie prywatne
Anke jest córką Gerdy i Edgara Huber. Ma starszego brata, Franka. W 2001 roku kupiła dom na Majorce. Ma sentyment do Australii, a jej ulubione miasta to Sydney i Melbourne. Ceni kuchnię japońską, zwłaszcza sushi. Niegdyś związana z ukraińskim tenisistą, Andrijem Medwediewem. W kwietniu 2005 urodziła pierwszego syna, Moritza Lucę. Ojcem dziecka jest jej partner, Roger Wittmann. W październiku 2006 przyszła na świata jej córka, Laura Sophie.
Wygrane turnieje
gra pojedyncza (12)
Lp | Rok | Turniej | Finalistka | Wynik |
1. | 1990 | Schenectady | Marianne Witmeyer | 6:1 5:7 6:4 |
2. | 1991 | Filderstadt | Martina Navrátilová | 2:6 6:2 7:6(4) |
3. | 1993 | Kitzbühel | Judith Wiesner | 6:4 6:1 |
4. | 1994 | Styria | Judith Wiesner | 6:3 6:3 |
5. | 1994 | Filderstadt | Mary Pierce | 6:4 6:2 |
6. | 1994 | Filadelfia | Mary Pierce | 6:0 6:7(4) 7:5 |
7. | 1995 | Lipsk | Magdalena Maleewa | walkower |
8. | 1996 | Rosmalen | Helena Suková | 6:4 7:6(2) |
9. | 1996 | Lipsk | Iva Majoli | 5:7 6:3 6:1 |
10. | 1996 | Luksemburg | Karina Habšudová | 6:3 6:0 |
11. | 2000 | Lizbona | Nathalie Dechy | 6:2 1:6 7:5 |
12. | 2000 | Sopot | Gala León García | 7:6(4) 6:3 |
gra podwójna (1)
Lp | Rok | Turniej | Partnerka | Finalistki | Wynik |
1. | 1997 | Hamburg | Mary Pierce | Ruxandra Dragomir Iva Majoli | 2:6 7:6(1) 6:2 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 6 sierpnia 2015].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 6 sierpnia 2015].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 6 sierpnia 2015].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii