Anna Bojarska

Anna Bojarska
Ilustracja
Anna Bojarska i kot Stroszek, lata 80.
Data i miejsce urodzenia

1 października 1946
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 lipca 2019
Warszawa

Zawód

scenarzystka
pisarka

Strona internetowa

Anna Bojarska-Rutowicz[1], ps. Juliusz Nemo (ur. 1 października 1946 w Warszawie, zm. 26 lipca 2019 tamże[2][3]) – polska pisarka, eseistka, autorka sztuk scenicznych i scenarzystka filmowa. Mieszkała w Paryżu[4].

Życiorys

Ukończyła studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (praca magisterska z filozofii Pascala pod kierunkiem prof. Leszka Kołakowskiego) oraz Studium Dziennikarskie UW. W latach 1970–1975 była pracownikiem naukowym Instytutu Badań Współczesnych Problemów Kapitalizmu, jednocześnie pisząc pracę doktorską na temat teorii konwergencji (praca ukończona, lecz autorka nie przystąpiła do obrony).

Debiutowała w 1968 r. na łamach prasy jako felietonistka. Od tamtej pory była związana z wieloma tytułami prasowymi, między innymi z Gazetą Wyborczą, Polityką, Nowymi Książkami, Przeglądem Tygodniowym, Twoim Stylem.

Była autorką kilkudziesięciu książek i laureatką wielu nagród, między innymi międzynarodowej nagrody pokojowej im. Maksymiliana Kolbego-Reinholda Schneidera (1976), podziemnej nagrody Komitetu Kultury Niezależnej dla najlepszego eseisty, Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego (1988), kilkukrotną laureatką nagrody „Książka Miesiąca” Warszawskiego Klubu Księgarza.

Była siostrą Marii Bojarskiej i matką Maksa Bojarskiego, działacza lewicowego (m.in. wiceprezesa Unii Lewicy), związanego ze środowiskami antyklerykalnymi.

Została pochowana na cmentarzu komunalnym na Wólce Węglowej (Kwatera: S-X-4, Rząd: 17, Grób: 3)[1].

Twórczość

Opowiadania

  • Stulecie obłoków (opowiadanie, 1970)
  • Pięć śmierci (szkice, 1990), ISBN 83-8519-902-0.

Powieści

  • Lakier (1979), ISBN 83-08-00006-1.
  • Ja (1984), ISBN 83-08-01135-7.
  • Agitka (wydana w „drugim obiegu” 1987), ISBN 83-7001-344-9 (wyd. z 1990)
  • Madonna Pekaesów, czyli wyznania czytelnika-samicy (1988), ISBN 83-08-01888-2[5]
  • Chluba lunaparku (1988), ISBN 83-08-02116-6.
  • Modrzejewska: opowieść filmowa (1990), ISBN 83-2120-571-2.
  • Biedny Oscar, czyli Dwa razy o miłości (1992), ISBN 83-7066-462-8.
  • Czego nauczył mnie August (1995), ISBN 83-7043-028-7.
  • List otwarty do królowej Wiktorii (2001), ISBN 83-8822-172-8.
  • Bóg pali cygara (2004), ISBN 83-7414-040-2.
  • Kozzmoss! (2004), ISBN 83-8964-018-X.

Pisma polityczne i ekonomiczne

  • Stefan Żeromski, Pisma polityczne. Wybór, opracowanie, wstęp i posłowie (1988), (Wydawnictwo Polonia, Londyn)
  • Zastrzelony jadłospis, czyli trochę mitologii polskiej (2004), ISBN 83-8964-017-1.
  • Biznesmen idzie do raju (2004), ISBN 83-1109-905-7.

Biografie i wspomnienia

  • Śmierć „Ognia” (biografia Józefa Kurasia „Ognia”, wydana pod pseudonimem Juliusz Nemo, 1984)
  • Modrzejewska – opowieść filmowa (1990), ISBN 83-212-0571-2.
  • Siostry B (wspomnienia, wspólnie z Marią Bojarską, 1995), ISBN 83-7163-021-2.
  • Urban (sui generis biografia Jerzego Urbana, 1998), ISBN 83-7066-699-X, ISBN 978-83-7066-699-6 (brak w BN?)

Sztuki teatralne

  • Lekcja polskiego (reżyseria Andrzeja Wajdy, w roli głównej Tadeusz Łomnicki, 1988, kolejne realizacje teatralne 1994, 2000, 2013, 2016, 2017)
  • Meeting (kolejne realizacje teatralne 1992, 1994, 2009)

Scenariusze seriali telewizyjnych

Przypisy

  1. ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie [dostęp 2019-08-01] (pol.).
  2. ↑ Anna Bojarska w bazie filmpolski.pl
  3. ↑ Warszawa. Nie żyje Anna Bojarska. e-teatr.pl, 2019-07-30. [dostęp 2019-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-30)].
  4. ↑ Liliana Śnieg-Czaplewska, Nazywają mnie skandalistką, [w:] „Przegląd”, 14/2002 [online], tygodnikprzeglad.pl, 8 kwietnia 2002 [dostęp 2019-07-30].
  5. ↑ Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1988.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Anna Bojarska.jpg
Autor: Klaus Dąbrowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Anna Bojarska przy pracy. Obok kot Stroszek. Połowa lat osiemdziesiątych.