Anna Branicka

Anna Branicka

Gryf
Rodzina	Braniccy herbu Gryf
Data i miejsce urodzenia	1562 Kraków
Data i miejsce śmierci	9 stycznia 1639 Wiśnicz
Ojciec	Grzegorz Branicki
Matka	Katarzyna Kotwicz
Mąż	Sebastian Lubomirski
Dzieci	Stanisław Lubomirski Joachim Lubomirski Katarzyna Lubomirska Zofia Lubomirska Barbara Lubomirska Krystyna Lubomirska Anna Lubomirska Eleonora Lubomirska

Anna z Branickich Lubomirska z Ruszczy (ur. 1562 w Krakowie, zm. 9 stycznia 1639 w Wiśniczu^[1]) – posiadaczka starostwa dobczyckiego w 1585 roku^[2].

Życiorys

Była córką Grzegorza Branickiego i Katarzyny z Kotwiczów z Gawłowa herbu Kotwicz (zm. 1588 r.). W 1581 poślubiła Sebastiana Lubomirskiego. Z tego małżeństwa na świat przyszło ośmioro dzieci: synowie Stanisław Lubomirski wojewoda krakowski, i Joachim (1588-1610) starosta dobczycki, najstarsza córka Katarzyna Lubomirska (1582-1611) została wydana za mąż za Janusza Ostrogskiego, Anna została zakonnica w klasztorze benedyktynek w Staniatkach, Zofia poślubiła Mikołaja Oleśnickiego, Barbara wyszła za mąż za Jana Zebrzydowskiego a Krystyna została żoną Stanisława Koniecpolskiego hetmana wielkiego koronnego. Po śmierci męża Anna mieszkała w Dobczycach i w Wiśniczu zajmując się wychowaniem dzieci i działalnością dobroczynną^[3]

Anna Branicka w latach 1623-1634 za sumę 65 tysięcy złotych była fundatorką klasztoru dominikanek na Gródku w Krakowie wraz z kościoła pod wezwaniem Matki Boskiej Śnieżnej^[4]. Wspierała finansowo Dominikanów w Bochni i Karmelitów Bosych w Wiśniczu. Zmarła na zamku w Wiśniczu została pochowana obok męża w rodzinnej kaplicy grobowej, której była współfundatorką w latach 1605-1610 w kościele Dominikanów w Krakowie. W kaplicy tej znajduje się jeden z zachowanych portretów Anny, drugi przechowują siostry Dominikanki^[5].

Przypisy