Anna Czakwetadze
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 5 marca 1987 |
Wzrost | 171 cm |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
Status profesjonalny | 2003 |
Zakończenie kariery | 24 września 2013 |
Trener | Dżambuli Czakwetadze |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 8 WTA, 2 ITF |
Najwyżej w rankingu | 5 (10 września 2007) |
Australian Open | QF (2007) |
Roland Garros | QF (2007) |
Wimbledon | 4R (2008) |
US Open | SF (2007) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 0 WTA, 1 ITF |
Najwyżej w rankingu | 53 (6 sierpnia 2007) |
Australian Open | 1R (2006–2011) |
Roland Garros | QF (2006) |
Wimbledon | 2R (2007) |
US Open | 3R (2006) |
Strona internetowa |
Anna Dżamałowna Czakwetadze, ros. Анна Джамаловна Чакветадзе (ur. 5 marca 1987 w Moskwie) – rosyjska tenisistka pochodzenia gruzińskiego oraz ukraińskiego. We wrześniu 2007 była sklasyfikowana na piątym miejscu w rankingu WTA. Osiągnęła dziewięć finałów turniejowych, z których osiem wygrała.
Kariera tenisowa
Czakwetadze jako juniorka wygrała dwa turnieje rangi ITF – jeden w singlu i jeden w deblu. Była sklasyfikowana na 22. miejscu juniorskiego rankingu ITF. Karierę zawodową rozpoczęła w 2003.
Jej pierwszym dużym osiągnięciem było wyeliminowanie ówczesnej mistrzyni French Open 2004 Anastazji Myskiny (rozstawiona z nr 3) w II rundzie US Open 2004. Był to jej debiut w turnieju wielkoszlemowym. Inne sukcesy to m.in. mistrzostwo Open Gaz de France 2008, półfinał w turnieju w New Haven w sierpniu 2005 (gdzie poniosła porażkę z późniejszą triumfatorką, Lindsay Davenport), półfinał J&S Cup 2006, oraz trzy ćwierćfinały turniejowe.
2006
Po raz pierwszy triumfowała w zawodowym turnieju singlowym w Kantonie. Kolejny sukces odniosła niespodziewanie w Ladies Kremlin Cup w Moskwie. W finale pokonała rozstawioną z nr 5 Nadię Pietrową. Po drodze wyeliminowała Dinarę Safinę, Mariję Szarapową (która poddała mecz walkowerem z powodu kontuzji stopy), Jelenę Diemientjewą i Francescę Schiavone. Sezon zakończyła na 13. miejscu w rankingu WTA.
2007
Na początku roku wygrała turniej w Hobart, wygrywając w finale z Wasilisą Bardiną. W rozgrywanym niedługo potem wielkoszlemowym Australian Open 2007 doszła do ćwierćfinału. W lutym tego roku dwukrotnie przegrała z Amélie Mauresmo: w ćwierćfinale w turnieju halowym w Paryżu i w półfinale w Antwerpii. Mimo to, dobra forma jaką wówczas zaprezentowała, przyniosła jej awans do czołowej dziesiątki rankingu WTA. W marcu doszła do półfinału turnieju WTA pierwszej kategorii w Miami. Przegrała tam z Justine Henin. W maju doszła do ćwierćfinału turnieju w Warszawie. W pierwszej rundzie pokonała Jill Craybas, następnie Tathianę Garbin. Skreczowała w trzecim spotkaniu turnieju przeciwko Jelenie Janković z powodu naciągnięcia mięśni prawego barku. Zrewanżowała się Serbce, pokonując ją w finale Ordina Open 7:6, 3:6, 6:3.
Wcześniej osiągnęła drugi ćwierćfinał wielkoszlemowy – na paryskiej mączce, na French Open 2007. W lipcu, na twardych kortach w Cincinnati, rozstawiona z nr 1 Czakwetadze, zdobyła swój piąty zawodowy tytuł, w finale pokonując Akiko Morigami 6:1, 6:3. Tydzień później, kontynuując zwycięską passę wygrała turniej w kalifornijskim Stanfordzie. Tym razem w finale spotkała się z Sanią Mirzą, wygrywając 6:3, 6:2. Po tym turnieju awansowała na szóste, najwyższe w karierze miejsce w rankingu WTA. W kolejnym turnieju, w Acura Classic w San Diego, dotarła do półfinału, gdzie uległa Marii Szarapowej. Na US Open 2007 dotarła do półfinału, przegrywając w nim ze Swietłaną Kuzniecową 6:3, 1:6, 1:6. Po tym występie awansowała na piąte miejsce w rankingu WTA, najwyższe w karierze.
2008
Dotarła do 3 rundy wielkoszlemowego Australian Open 2008, gdzie przegrała w trzech setach z Mariją Kirilenko. Następnie wygrała turniej Open Gaz de France 2008 w Paryżu pokonując w trzech setach Węgierkę Ágnes Szávay. Było to jej siódme turniejowe zwycięstwo.
W kolejnych dwóch startach w Antwerpii i Dosze odniosła porażki w pierwszych swoich meczach przegrywając odpowiednio z Sofią Arvidsson i Li Na. W Dubaju doszła do ćwierćfinału, po drodze pokonując Agnieszkę Radwańską i Dinarę Safinę. W meczu o półfinał po przegraniu pierwszego seta 6:1 z Jeleną Janković zeszła z kortu. Po nieobecności w Indian Wells wystartowała w Miami, gdzie odpadła już w trzeciej rundzie ulegając, grającej z dziką kartą, Sabine Lisicki.
W amerykańskich turniejach rozgrywanych na zielonej mączce doszła do trzeciej rundy w Amelia Island, przegrywając z Dominiką Cibulkovą i przegrała już w drugiej rundzie, po pierwszej wolnej, w Charleston, ulegając Soranie Cîrstei.
Sezon na mączce europejskiej zaczęła od przegranej z Wiktoryją Azaranką w drugiej rundzie turnieju Qatar Telecom German Open w Berlinie. W Rzymie natomiast doszła do półfinału pokonując po drodze Ukrainkę Katerynę Bondarenko, Agnieszkę Radwańską i Cwetanę Pironkową. Uległa młodej Francuzce Alizé Cornet 6:3, 4:6, 3:6. Na Roland Garros doszła zaledwie do drugiej rundy, gdzie przegrała z Kaią Kanepi 4:6, 6:7(2).
Później wzięła udział w turnieju Ordina Open. Została rozstawiona z numerem 2. Dotarła do ćwierćfinału, gdzie uległa Alonie Bondarenko 2:6, 6:3, 2:6. Na kortach Wimbledonu rozegrała cztery mecze, przegrała walkę o ćwierćfinał z Czeszką Nicole Vaidišovą 6:4, 6:7(0), 3:6.
Sezon na kortach twardych rozpoczęła od turnieju w Stanford, gdzie była rozstawiona z dwójką. W pierwszej rundzie miała wolny los, w drugiej pokonała Szachar Pe’er 6:3, 6:4, jednakże w ćwierćfinale nie sprostała Francuzce Marion Bartoli i przegrała 3:6, 4:6. Na turnieju w Los Angeles dotarła do trzeciej rundy, gdzie uległa Sybille Bammer 4:6, 7:5, 2:6. Wcześniej pokonała Martę Domachowską 6:1, 6:1. W Montrealu osiągnęła taki sam rezultat, ponownie ulegając Bartoli 6:4, 5:7, 6:7(4). Najlepszy rezultat na kortach twardych osiągnęła w New Haven, gdzie, jako rozstawiona z numerem pierwszym, dotarła do finału, w którym uległa nierozstawionej Dunce Caroline Wozniacki 6:3, 4:6, 1:6. Był to pierwszy przegrany finał turnieju WTA Rosjanki.
Na US Open odpadła niespodziewanie w pierwszej rundzie po porażce z Jekatieriną Makarową 6:1, 2:6, 3:6.
2010
Sezon 2010, a wcześniej także 2009, był czasem coraz liczniejszych porażek w początkowych fazach turniejów oraz spadku w rankingu WTA. Nie przebrnęła przez kwalifikacje w Warszawie pokonana w trzeciej rundzie przez Bojanę Jovanovski. Kilka tygodni później wypadła z pierwszej setki najwyżej sklasyfikowanych tenisistek. Przez pewien czas była nawet 112. Potem odnotowała kilka lepszych występów (m.in. trzecia runda w Birmingham, druga runda na (Wimbledonie).
Jej największym sukcesem w roku 2010 był występ w Portorožu na kortach twardych podczas WTA Slovenia Open. Rosjanka pokonała swoją rodaczkę Jekatierinę Makarową z wynikiem 6:4 6:1. W drugiej rundzie wygrała z turniejową czwórką Sarą Errani i w ćwierćfinale z rozstawioną z numerem szóstym Wierą Duszewiną w trzysetowym meczu (2:6, 6:3, 7:5). Tym samym, zajmując wówczas 103 miejsce, zwyciężyła z zawodniczkami numer 67 (Makarowa), 37 (Errani) i 53 (Dushevina) w rankingu WTA.
Najbardziej nieoczekiwany przebieg miał jednak mecz półfinałowy Slovenia Open 2010. Czakwetadze zmierzyła się wówczas z reprezentującą gospodarzy Poloną Hercog. Słoweńska tenisistka, ulokowana na 55 miejsce na świecie, była turniejową siódemką. Kiedy w pierwszym secie Rosjanka przegrywała 0:6, a w drugim przy stanie 0:1 broniła dwóch break pointów, nie spodziewano się, że Anna nawiąże jeszcze ze Słowenką równorzędną walkę. Tymczasem Czakwetadze wygrała drugiego seta 6:2, a w trzecim pokonała Polonę z takim samym wynikiem zapewniając sobie awans do dziewiątego finału turnieju WTA w karierze, w którym jej przeciwniczką była Szwedka Johanna Larsson. Mecz był jednostronny, na korzyść Czakwetadze – po godzinie gry wygrała swój ósmy turniej wynikiem 6:1, 6:2. Ów sukces zapewnił Rosjance awans w rankingu o 29 miejsc (z 103 na 74).
2011
W sezonie 2011 wystąpiła w ośmiu turniejach. W pięciu z nich przegrywała w pierwszych rundach. Zaczęła od porażek w 1. rundach w Brisbane i Hobart. W Australian Open doszła do 2. rundy pokonując wcześniej Białorusinkę Olgę Goworcową 6:3, 6:4. Później uległa Czeszce Petrze Kvitovej 3:6, 4:6. W turniejach w Dubaju i Indian Wells dochodziła do drugiej rundy. Pokonała w nich m.in. Danielę Hantuchovą i Misaki Doi. W Stuttgarcie przegrała w 1 rundzie, podobnie jak w turnieju w ’s-Hertogenbosch. Także w pierwszej rundzie odpadła na kortach Wimbledonu. Przegrała tam z późniejszą finalistką turnieju – Mariją Szarapową 2:6, 1:6. Był to jej ostatni turniej w 2011 roku. Później nękały ją kontuzje.
2012
Sezon 2012 rozpoczęła od ćwierćfinału turnieju w Hobart. Pokonała w nim takie zawodniczki, jak Rumunkę Monicę Niculescu, Bułgarkę Cwetanę Pironkową oraz Izraelkę Szachar Pe’er. Rosjanka w czasie trwania turnieju zajmowała 234. pozycję w rankingu WTA. Po zakończeniu turnieju awansowała na 196. miejsce.
Na kortach Australian Open przegrała w 1. rundzie, z wynikiem 2:6, 1:6, z Australijką Jeleną Dokić.
W turnieju w Taszkencie osiągnęła finał gry podwójnej w parze z Wiesną Dołonc.
Historia występów wielkoszlemowych
Występy w grze pojedynczej
Turniej | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | 2R | 2R | QF | 3R | 2R | 1R | 2R | 1R |
French Open | A | 3R | 2R | QF | 2R | 1R | 1R | A | A |
Wimbledon | A | 1R | 3R | 3R | 4R | 1R | 2R | 1R | A |
US Open | 3R | 3R | 4R | SF | 1R | 2R | 1R | A | A |
Występy w grze podwójnej
Turniej | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R |
French Open | 2R | QF | 1R | A | 1R | A | A |
Wimbledon | 1R | 1R | 2R | A | 2R | 1R | 1R |
US Open | 1R | 3R | 1R | A | 1R | A | A |
Występy w grze mieszanej
Turniej | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 |
---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | 1R | A | A | A |
French Open | A | 1R | A | A | A |
Wimbledon | 2R | 1R | A | A | 1R |
US Open | A | A | A | 1R | A |
Finały turniejów WTA
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
1988 – 2008 | |
Kategoria I | |
Kategoria II | |
Kategoria III | |
Kategoria IV | |
Kategoria V | |
2009 – 2020 | |
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra pojedyncza 9 (8–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 25 września 2006 | Kanton | Twarda | Anabel Medina Garrigues | 6:1, 6:4 |
Zwyciężczyni | 2. | 15 października 2006 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Nadieżda Pietrowa | 6:4, 6:4 |
Zwyciężczyni | 3. | 12 stycznia 2007 | Hobart | Twarda | Wasilisa Bardina | 6:3, 7:6(3) |
Zwyciężczyni | 4. | 17 czerwca 2007 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Jelena Janković | 7:6(2), 3:6, 6:3 |
Zwyciężczyni | 5. | 22 lipca 2007 | Cincinnati | Twarda | Akiko Morigami | 6:1, 6:3 |
Zwyciężczyni | 6. | 29 lipca 2007 | Stanford | Twarda | Sania Mirza | 6:3, 6:2 |
Zwyciężczyni | 7. | 10 lutego 2008 | Paryż | Twarda (hala) | Ágnes Szávay | 6:3, 2:6, 6:2 |
Finalistka | 1. | 23 sierpnia 2008 | New Haven | Twarda | Caroline Wozniacki | 6:3, 4:6, 1:6 |
Zwyciężczyni | 8. | 25 lipca 2010 | Portorož | Twarda | Johanna Larsson | 6:1, 6:2 |
Gra podwójna 6 (0–6)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 24 września 2006 | Pekin | Twarda | Jelena Wiesnina | Virginia Ruano Pascual Paola Suárez | 2:6, 4:6 |
Finalistka | 2. | 29 lipca 2007 | Stanford | Twarda | Wiktoryja Azaranka | Sania Mirza Szachar Pe’er | 4:6, 6:7(5) |
Finalistka | 3. | 5 sierpnia 2007 | San Diego | Twarda | Wiktoryja Azaranka | Cara Black Liezel Huber | 5:7, 4:6 |
Finalistka | 4. | 14 lutego 2010 | Pattaya | Twarda | Ksienija Pierwak | Marina Erakovic Tamarine Tanasugarn | 5:7, 1:6 |
Finalistka | 5. | 24 lipca 2010 | Portorož | Twarda | Marina Erakovic | Marija Kondratjewa Vladimíra Uhlířová | 4:6, 6:2, 7–10 |
Finalistka | 6. | 15 września 2012 | Taszkent | Twarda | Wiesna Dołonc | Paula Kania Palina Piechawa | 2:6, krecz |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1)
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Finalistka | 2003 | Wimbledon | Trawiasta | Kirsten Flipkens | 4:6, 6:3, 3:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-29] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-29] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-29] (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
The flag of the United Kingdom (3:5 version). This flag is the Union Flag in the 3:5 ratio exclusively used on land. At sea, the correct ratio is 1:2.
Anna Chakvetadze at Wimbledon 2007. By Chris Ng.
(c) Pascalre z angielskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Anna Chakvetadze - Rome 2009