Anna Hanowerska (księżna Oranii)
Anna Hanowerska (2 listopada 1709, 12 stycznia 1759) – księżniczka królewska, księżna Oranii-Nassau.
Była drugim dzieckiem i najstarszą córką Jerzego II Hanowerskiego, króla Anglii, i jego żony – Karoliny z Ansbachu. Urodziła się w elektorskim pałacu w Herrenhausen, w Hanowerze – pięć lat, przed tym, gdy jej dziadek (Jerzy Ludwik, elektor Hanoweru) został królem Anglii jako Jerzy I. Anna została księżną Brunszwiku i Lüneburga. Jej dziadek został królem Anglii w 1714, a w 1727 tron odziedziczył ojciec Anny.
30 sierpnia 1727 Jerzy II nadał Annie jako swojej najstarszej córce, tytuł Princess Royal. W 1642 ówczesny król Karol I Stuart nadał ten tytuł swojej najstarszej córce – Marii Stuart, późniejszej księżnej Oranii (matce Wilhelma III Orańskiego). Potem tytułu przestano używać aż do panowania Jerzego II.
Małżeństwo
25 marca 1734 Anna poślubiła Wilhelma IV Orańskiego, księcia Oranii, pierwszego dziedzicznego stadhoudera Niderlandów. Anna zrzekła się wszelkich tytułów angielskich, w zamian zaczęła używać tytułów swojego męża. Anna i Wilhelm IV mieli 5 dzieci:
- córki martwo urodzone (1736, 1739),
- księżniczkę Karolinę Oranje-Nassau (1743–1787), żonę Karola Chrystiana, księcia Nassau-Weilburga,
- księżniczkę Annę Oranje-Nassau (1746),
- Wilhelma V, księcia Oranii (1748–1806).
Regentka Fryzji
Jej mąż zmarł w 1751, Anna została regentką w imieniu 3-letniego syna – Wilhelma V. Początkowo była dobrą przywódczynią, potrafiła bowiem szybko podejmować decyzje. Potem stała się despotyczna i nieprzewidywalna. Regentką pozostała aż do swojej śmierci w 1759 w Hadze, w Niderlandach. Następną regentką została jej teściowa – Maria Ludwika z Hesji-Kassel, a po śmierci Marii Ludwiki – siostra Wilhelma V – Karolina. W 1766 Wilhelm V skończył 18 lat i urząd regentki stał się niepotrzebny.