Anna Jerzmańska
Anna Jerzmańska z domu Madej (ur. 9 lipca 1928 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 17 lutego 2003 we Wrocławiu) – polska paleontolog, profesor.
Życiorys
W czasie okupacji niemieckiej ukończyła szkołę podstawową w Piotrkowie i podjęła naukę w podziemnym liceum, ukończoną w 1945, a po wycofaniu się Niemców, zaczęła naukę w szkole artystycznej. W okresie 1945-1946 należała do antykomunistycznego podziemia. Aresztowana przez UB spędziła kilka miesięcy w więzieniu i została relegowana ze szkoły. Po krótkim pobycie i nauce w Gliwicach podjęła studia zoologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim, które ukończyła w 1951, będąc już wtedy od roku asystentką na macierzystej uczelni. W 1960 obroniła doktorat, a w 1968 zrobiła habilitację. W 1978 uzyskała tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1995 zwyczajnego. W okresie 1978 - 1981 była dziekanem Wydziału Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979) i Złotym Krzyżem Zasługi (1973).
Głównym tematem badawczym A. Jerzmańskiej była paleoichtiologia kenozoiku. Choć badała skamieniałości ryb z całego świata, to większość z ponad 50 jej głównych prac dotyczyła ryb oligocenu z fliszu (tzw. łupki menilitowe) Karpat. Wiele jej artykułów ukazało się w czołowych pismach paleontologicznych i geologicznych, była też uznawana za światowej rangi eksperta w zakresie paleogenskich ryb. Była także współautorką szeregu prac na temat środowiska powstania łupków menilitowych oraz na temat skamieniałych skorupiaków. Przez wiele lat była członkiem Polskiego Towarzystwa Geologicznego[1].
Córką Anny Jerzmańskiej jest pisarka Ewa Stachniak.
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Elżanowski, 2003: Anna Jerzmańska (1928–2003). Acta Palaeontologica Polonica, 48 (1): 148.
- Teresa Oberc-Dziedzic, 2003: Anna Jerzmańska (1928–2003). Geologia Sudetica, 35.