Anna Kołtowska

Anna Aleksiejewna Kołtowska ros. Анна Алеѯѣевна Колтовская (ur. 1554^[1] - zm. 1626^[1]) – caryca Rosji od kwietnia do września 1572 r. jako czwarta żona cara Iwana IV Groźnego.

Życiorys

Anna była córką bojara Aleksieja Grigorija Kołtowskiego^[1].

Car Iwan IV Groźny w wieku 42 lat był trzykrotnym wdowcem. Po śmierci Marfy Sobakiny w listopadzie 1571 r. zapowiedział, że nie ożeni się ponownie, jednak bojarzy namówili go na kolejne małżeństwo^[1].

Religia prawosławna zabrania czwartego małżeństwa, jednakże zebrany w dniu 29 kwietnia 1572 r. sobór kościelny pod kierownictwem nowo mianowanego arcybiskupa nowogrodzkiego Leonida udzielił carowi Iwanowi specjalnego zezwolenia na poślubienie Anny^[1]. Iwan utrzymywał, że tak naprawdę bierze trzeci ślub, ponieważ związek z Marfą nie został skonsumowany^[1]. Na cara nałożono jedynie trzyletnią pokutę, której nie realizował, na co Cerkiew nie reagowała^[1]. Data ślubu jest nieznana, choć zapewne miała miejsce tuż po uzyskaniu zgody Cerkwi.

Małżonkowie spędzali ze sobą dużo czasu^[1]. Anna namawiała cara do likwidacji opriczniny^[1].

We wrześniu 1572. nastąpił koniec małżeństwa. Opricznicy wywieźli Annę wbrew jej woli do klasztoru w Tichwinie, tam postrzyżono ją na mniszkę o imieniu Daria^[1]. Uznano, że brała udział w przygotowaniach do zamachu na cara, ponieważ w jej komnatach schwytano mężczyznę przebranego za kobietę, spokrewnionego z księciem Michałem Iwanowiczem Worotyńskim^[1].

W 1586 wzmiankowana jako przełożona monasteru Zmartwychwstania Pańskiego w Goricach^[2]. W latach 1608-1626 była przełożoną monasteru Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Tichwinie, który znacząco rozbudowała, a po 1613 - odbudowała po najeździe szwedzkim. Pochowana w monasterze, nieformalnie była w nim przed 1917 czczona jako święta, pod imieniem mniszki Darii^[3].

Anna przeżyła swojego męża aż o 42 lata.

Przypisy

Bibliografia

• W. A. Serczyk, Iwan Groźny, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź 1986, s. 89.