Anna Lindh

Anna Lindh
Ilustracja
(c) Vesa Lindqvist/Matti Hurme - Norden.org, CC BY 2.5 dk
Pełne imię i nazwiskoYlva Anna Maria Lindh
Data i miejsce urodzenia19 czerwca 1957
Sztokholm
Data i miejsce śmierci11 września 2003
Solna
Minister spraw zagranicznych Szwecji
Okresod 7 października 1998
do 11 września 2003
Przynależność politycznaSzwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza
PoprzednikLena Hjelm-Wallén
NastępcaLaila Freivalds

Ylva Anna Maria Lindh (ur. 19 czerwca 1957 w Sztokholmie, zm. 11 września 2003 w Solnie[1]) – szwedzka polityk, działaczka Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, w latach 1994–1998 minister środowiska, od 1998 do śmierci minister spraw zagranicznych. Zmarła na skutek ugodzenia nożem przez Mihajla Mihajlovicia, Szweda serbskiego pochodzenia.

Życiorys

W 1982 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie w Uppsali[2]. Jako nastolatka dołączyła do Ligi Młodych Szwedzkiej Socjaldemokracji (SSU), w ramach której wzięła udział w protestach przeciwko wojnie wietnamskiej. W 1984 wybrana została na przewodniczącą socjaldemokratycznej młodzieżówki, będąc pierwszą kobietą na tym stanowisku. Funkcję tę pełniła do 1990, okres jej rządów w organizacji wiązał się z zaangażowaniem politycznym SSU w sprawy międzynarodowe – dotyczące sytuacji w Nikaragui, Wietnamie, RPA i Palestynie oraz z kampanią przeciwko wyścigowi zbrojeń[3].

Jednocześnie działała w Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej[4]. W 1976 została radną gminy Enköping, w której zasiadała do 1982[5]. W tym samym roku weszła w skład Riksdagu jako zastępczyni poselska w miejsce jednego z członków rządu. Mandat wykonywał do 1985[4].

W 1994 objęła urząd ministra środowiska w rządzie Ingvara Carlssona. Pozostała na tej funkcji w 1996, gdy na czele gabinetu stanął Göran Persson[6]. W wyborach w 1998 i 2002 była wybierana na posłankę do szwedzkiego parlamentu[4]. W 1998, po dokonanej rekonstrukcji gabinetu, przeszła na stanowisko ministra spraw zagranicznych[6], które zajmowała do czasu swojej śmierci. Opowiadała się za współpracą Szwecji z Unią Europejską, w trakcie kryzysu w Kosowie współpracowała z Javierem Solaną przy negocjowaniu ugody, która doprowadziła do zakończenia konfliktu zbrojnego w Macedonii. Krytykowała inwazję na Irak z 2003, uważając, że bez wsparcia ze strony ONZ interwencja nie będzie udana. W konflikcie izraelsko-palestyńskim krytykowała obydwie strony konfliktu, oskarżając je o nieprzestrzeganie prawa międzynarodowego i praw człowieka[3].

Wzmacniała swoją pozycję w partii, pod koniec życia była wymieniana jako potencjalna następczyni następca Görana Perssona[7].

Zabójstwo i proces sprawcy

10 września 2003[1] podczas zakupów w centrum handlowym NK w Sztokholmie została napadnięta przez nieznanego początkowo sprawcę, który ugodził ją kilkukrotnie nożem w klatkę piersiową, brzuch i ramiona. Na skutek tego ataku doznała krwotoków wewnętrznych, a także uszkodzeń m.in. wątroby[8]. Ranna została przewieziona do szpitala uniwersyteckiego Karolinska universitetssjukhuset, gdzie przeszła ośmiogodzinną operację. 11 września Anna Lindh na skutek odniesionych obrażeń zmarła[8]. Zabójcą okazał się Mihajlo Mihajlović, Serb posiadający obywatelstwo szwedzkie. Przyznał on się do dokonania morderstwa, a winę za dokonanie zbrodni zrzucił na głosy w głowie[9]. W marcu 2004 został skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności. W wyniku apelacji wyrok ten w lipcu tegoż roku został zmieniony, co motywowano poważnymi problemami psychiatrycznymi sprawcy, który, jak twierdził jego prawnik, dokonując zbrodni, miał znajdować się pod wpływem silnego koktajlu środków antydepresyjnych i nie zamierzał dokonać zabójstwa. W rezultacie orzeczono umieszczenie Mihajla Mihajlovicia w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym[3][10]. Po odwołaniu oskarżyciela w grudniu 2004 Sąd Najwyższy ostatecznie ponownie orzekł wobec sprawcy karę dożywotniego pozbawienia wolności, co zakończyło postępowanie[10].

Życie prywatne

Jej mężem był polityk Bo Holmberg, miała dwóch synów[7].

Przypisy

  1. ↑ a b Lindh, (Ylva) Anna (Maria), Rulers.org [dostęp 2020-04-21] (ang.).
  2. ↑ Anna Lindh, Telegraph.co.uk, 12 września 2003 [zarchiwizowane 2019-01-06] (ang.).
  3. ↑ a b c Rodney Castleden, Morderstwa polityczne, spiski, tajne zmowy, Katarzyna Bieniaszewska (tłum.), Warszawa: Bellona, 2009, s. 322–325, ISBN 978-83-11-11443-2.
  4. ↑ a b c Anna Lindh (S), Riksdagen.se [dostęp 2020-04-21] (szw.).
  5. ↑ Anna Lindhs karriär startade i Enköping (szw.). Sverigesradio.se, 2003-09-11. [dostęp 2020-04-21].
  6. ↑ a b Members of the Swedish Government 1946–, Sweden.gov.se [zarchiwizowane 2012-06-16] (ang.).
  7. ↑ a b Obituary: Anna Lindh, BBC, 11 września 2003 [dostęp 2020-04-21] (ang.).
  8. ↑ a b Swedish foreign minister dies after stabbing, TheGuardian.com, 11 września 2003 [dostęp 2020-04-21] (ang.).
  9. ↑ Anna Lindh killer blames 'voices', BBC, 14 stycznia 2004 [dostęp 2021-03-08] (ang.).
  10. ↑ a b Swedish Supreme Court jails Mijailovic for life, TheLocal.se, 2 grudnia 2004 [dostęp 2020-04-21] (ang.).

Media użyte na tej stronie

Anna Lindh 2002.jpg
(c) Vesa Lindqvist/Matti Hurme - Norden.org, CC BY 2.5 dk
Anna Lindh, foreign minister of Sweden