Anna Mieszczanek

Anna Mieszczanek
Ewa Żylińska
Data urodzenia

10 grudnia 1954

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Dziedzina sztuki

publicystyka

Ważne dzieła
  • Krajobraz po szoku
  • Problemy terapii alkoholików i ich rodzin
  • Jak wychować szczęśliwe dzieci

Anna Elżbieta Mieszczanek (ur. 10 grudnia 1954) – polska publicystka, redaktorka, animatorka społeczna, psychoedukatorka w konfliktach i kryzysach rodzinnych, mediatorka rodzinna.

Życiorys

Z wykształcenia jest polonistką (Uniwersytet Warszawski, 1975). Podczas stanu wojennego, jak wielu dziennikarzy, została wyrzucona z pracy i podjęła pracę jako sprzedawczyni w sklepie warzywniczym. Po weryfikacji dziennikarzy została sekretarką w Studio Filmowym im. Karola Irzykowskiego (1982–1984), następnie II reżyser filmu Krzysztofa Krauzego pod tytułem Jest (1984, nagroda „Solidarności” i paryskiej „Kultury" dla filmu). W latach 1984–1986 dziennikarka „Przeglądu Katolickiego”. Od 1986 do 1988 redaktorka w Polskim Towarzystwie Psychologicznym, w latach 1984–1989 także w podziemnym piśmie „Karta”. Redaktorka (pod pseudonimem Ewa Żylińska[1]) wydanej 1989 w drugim obiegu i kilka miesięcy później także oficjalnie, książki z serii Tematy Karty pt. Krajobraz po szoku[2] o wydarzeniach Marca 1968.

W latach 1992–2007 prywatny wydawca w Wydawnictwie „Intra” oraz Agencji Wydawniczej „Tu”. Absolwentka Studium Pomocy Psychologicznej Jerzego Mellibrudy (1987), odbyła staż w Polskim Towarzystwie Psychologii Zorientowanej na Proces (1998), ma certyfikat Polskiego Centrum Mediacji (1999), jest wpisana na listę mediatorów – osób zaufania publicznego przy warszawskim Sądzie Apelacyjnym (1998).

Od 1995 zaangażowana w działalność sektora pozarządowego. Wiceprezes w latach 1996–1997 Społecznego Instytutu Ekologicznego, freelancer w ruchu kobiecym. Współzałożycielka i pierwszy prezes zarządu Fundacji „Zadbać o świat” (2000), inicjatorka powstania przy Fundacji Ośrodka Mediacji Rodzinnych (2000)[3], który w latach 2002–2004 działała w ramach Ośrodka Pomocy Psychologicznej „Na Grottgera”[4].

Inicjatorka i koordynatorka prowadzonej w Fundacji a potem wspólnie z ISO (2000–2006) kampanii społecznej „Zrobione – Zapłacone” na rzecz docenienia pracy domowej kobiet i praw ekonomicznych kobiet[5]. Raport[6] przekazano rządowi, zaś w czerwcu 2005 Główny Urząd Statystyczny oficjalnie podał szacunkową wartości nieopłacanej domowej pracy kobiecej[7].

Felietonistka magazynu „Obywatel” (2003–2010), blogerka w portalach Salon24.pl i Wirtualne Media.

Członkini od 1981 Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Stowarzyszenia Mediatorów Rodzinnych oraz Miasto Jest Nasze (2016–2017)[8]. Zasłużony Działacz Kultury (2001).

Ma dwie córki: Olgę i Martę.

Nagrody

  • Nagroda Fundacji „Polcul"[9].

Publikacje

  • Krajobraz po szoku, red. Przedświt, Warszawa 1989.
  • Problemy terapii alkoholików i ich rodzin, red. M. Król-Fijewska, A. Mieszczanek, Warszawa 1987.
  • Eichelberger W., Mieszczanek A., Jak wychować szczęśliwe dzieci, Warszawa 1997, 2012, 2014, ISBN 978-83-65456-16-8.
  • Mieszczanek A., Modlitwa o demokracje z wisienką, Katowice : Wydawnictwo Erida, 2013, ISBN 978-83-933914-5-5.
  • Mieszczanek A., Przedwojenni. Zawsze był jakiś dwór, Warszawa: Muza, 2020, ISBN 978-83-287-1261-4.

Przypisy

  1. Anna Mieszczanek, Słownik „Niezależni dla kultury 1976–1989”.
  2. Katalog Biblioteki Narodowej.
  3. A. Mieszczanek, Zrobione – zapłacone.
  4. Ośrodek Mediacji i Pomocy Rodzinie.
  5. Zrobione – zapłacone. kasakobiet.ngo.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-27)]..
  6. Nieopłacana praca domowa – jak ją traktować, żeby skutecznie tworzyć podstawy opiekuńczego społeczeństwa?. inspro.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-08)]., Instytut Spraw Obywatelskich.
  7. A. Czerwińska, J. Piotrowska, Nieopłacana praca kobiet to przyczyna nierespektowania naszych praw, Warszawa 2009, s. 58–62. ISBN 978-83-62206-00-1.
  8. Głos Mieszkańców vs. Stadionowy Hałas, „Miasto Jest Nasze”, 29 kwietnia 2016 [dostęp 2018-11-25] (pol.).
  9. Lista Laureatów 1980–1989, Polcul Foundation.