Anna Przecławska

Anna Przecławska
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1929
Warszawa

Data śmierci

19 sierpnia 2010

Miejsce spoczynku

Cmentarz w Wilanowie

Zawód, zajęcie

pedagog, wykładowczyni

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Wydział Pedagogiczny Uniwersytetu Warszawskiego

Rodzice

Henryk Sadkowski
Halina Sadkowska

Małżeństwo

Krzysztof Przecławski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Warszawski Krzyż Powstańczy Medal Komisji Edukacji Narodowej

Anna Przecławska, z domu Sadkowska (ur. 9 sierpnia 1929 w Warszawie, zm. 19 sierpnia 2010[1]) – polska uczona, pedagog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1981–1987 dziekan Wydziału Pedagogicznego UW.

Życiorys

Jej rodzicami byli Henryk Sadkowski (1889–1960), urzędnik państwowy i Halina z Hejdukowskich (1895–1961), dentystka, naczelniczka Harcerstwa Polskiego. Anna Sadkowska jako nastolatka brała udział w ruchu oporu, od 1942 należała do Harcerstwa Polskiego, w powstaniu warszawskim była sanitariuszką i łączniczką Armii Krajowej (kompania harcerska batalionu „Gustaw”). Po wojnie ukończyła studia pedagogiczne na Uniwersytecie Warszawskim (1951).

Od 1957 pracownik Uniwersytetu Warszawskiego; w 1961 obroniła doktorat, w 1968 habilitowała się i została docentem, w 1978 otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1979–1981 była dyrektorem Instytutu Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego, 1981–1987 dziekanem Wydziału Pedagogicznego. Była zastępcą przewodniczącego Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk. W latach 1972–1979 była konsultantem naukowym wydawnictw encyklopedycznych dla dzieci w wydawnictwie „Wiedza Powszechna” w Warszawie.

W latach 1982–1989 działała w Patriotycznym Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON), była członkiem Prezydium Komitetu Wykonawczego Rady Krajowej PRON do 1986. Wchodziła również w skład Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa (1986–1989). W 1989 uczestniczyła w obradach plenarnych Okrągłego Stołu po stronie partyjno-rządowej (także w podzespole ds. nauki, oświaty i postępu technicznego). Należała do Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, a także organizacji kombatanckich (Związku Bojowników o Wolność i Demokrację do 1989, Światowego Związku Żołnierzy AK od 1991). W latach 1988–1990 wiceprzewodnicząca Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[2]. W lutym 1989 weszła w skład działającej przy tej Radzie Komisji do spraw Upamiętnienia Ofiar Represji Okresu Stalinowskiego[3].

Otrzymała liczne odznaczenia m.in. Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Warszawski Krzyż Powstańczy i Medal Komisji Edukacji Narodowej.

Jej zainteresowania naukowe obejmowały m.in. teorię upowszechniania kultury i literatury dla dzieci i młodzieży. Opublikowała m.in. książki:

  • Książka w życiu młodzieży współczesnej (1962)
  • Młody czytelnik i współczesność (1966)
  • Książka, młodzież i przeobrażenia kultury (1967)
  • Literatura dla dzieci i młodzieży w procesie wychowania (1978, redaktor, współautorka)

Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu w Wilanowie. Była żoną prof. Krzysztofa Przecławskiego.

Przypisy

  1. ↑ pedagog: Prof. zw. dr hab. Anna Przecławska - odeszła na wieczną wartę, sliwerski-pedagog.blogspot.com [dostęp 2017-11-21].
  2. ↑ Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]. radaopwim.gov.pl [dostęp 2011-11-06]
  3. ↑ Rzeczpospolita, 1989, nr 37 (2171), str. 1-2

Bibliografia

  • Kto jest kim w Polsce. Edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie