Anna Ptaszycka

Anna Ptaszycka
Data i miejsce urodzenia

13 października 1911
Warszawa

Data i miejsce śmierci

24 października 1967
Kraków

Zawód, zajęcie

architekt

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Anna Jadwiga Ptaszycka (z domu Nowacka) (ur. 13 października 1911 w Warszawie, zm. 24 października 1967 w Krakowie) – polska architekt.

Życiorys

Córka Michała[1]. Od wczesnej młodości działała w harcerstwie. Studiowała na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, po ukończeniu nauki w 1936 poślubiła architekta Tadeusza Ptaszyckiego.

Podczas II wojny światowej prowadziła badania nad organizacją miejskich terenów zielonych, brała udział w walce konspiracyjnej w szeregach Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Armii Krajowej. Po wybuchu powstania warszawskiego przyłączyła się do walk, osiągnęła stopień podporucznika i otrzymała Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami. Ponadto otrzymała Złoty Krzyż Zasługi (1954)[2] i Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)[1].

Od lutego 1945 zaangażowała się w prace Biura Odbudowy Stolicy, w listopadzie tego samego roku dołączyła do męża, który za namową gen. Mariana Spychalskiego przyjął propozycję pracy w ramach Wrocławskiej Dyrekcji Odbudowy. Poza pracą w Biurze Planu Wrocławia pracowała naukowo w Katedrze Urbanistyki Politechniki Wrocławskiej pod kierunkiem Tadeusza Wróbla. W 1950 obroniła na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej pracę doktorską na temat "Zieleni Wrocławia", kilka miesięcy później dołączyła do męża, który od roku mieszkał w Krakowie.

Od 1950 przez dwa lata była adiunktem na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Należała do grupy współorganizatorów Pracowni Planu Ogólnego, a następnie prowadziła ją do czerwca 1955. Miesiąc później została kierownikiem Miejskiej Pracowni Urbanistycznej Prezydium Rady Narodowej miasta Krakowa. Była członkiem Komisji Urbanistyki i Architektury Polskiej Akademii Nauk i Rady Narodowej miasta Krakowa.

W 1950 opublikowała monografię pt. Przestrzenie zielone w miastach (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 227 ss.). W 1956 ukazała się pierwsza urbanistyczno-architektoniczna monografia Wrocławia, w której dwa pierwsze rozdziały zostały napisane przez Annę Ptaszycką.

W 1958 poważnie zachorowała i zmuszona była ograniczyć pracę zawodową, mimo to uczestniczyła w pracach SARP, podczas jednego z zebrań Oddziału Krakowskiego zasłabła i nie odzyskawszy przytomności zmarła mając 56 lat. Spoczywa na Cmentarzu Rakowickim, kw. LXVIII, rząd 11, miejsce 10.

Przypisy

  1. ↑ a b M.P. z 1955 r. nr 22, poz. 220.
  2. ↑ M.P. z 1954 r. nr 98, poz. 1164.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie