Anna Smasznowa

Anna Smasznowa

Państwo	Izrael
Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1976 Mińsk
Wzrost	157 cm
Masa ciała	53 kg
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	1991
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	12 WTA, 7 ITF
Najwyżej w rankingu	15 (3 lutego 2003)
Australian Open	3R (1995, 2003, 2005)
Roland Garros	4R (1995, 1998)
Wimbledon	3R (2000)
US Open	3R (1994)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0 WTA, 0 ITF
Najwyżej w rankingu	275 (10 lipca 2006)

Anna Smasznowa (ur. 16 lipca 1976 w Mińsku) – izraelska tenisistka, zwyciężczyni 12 turniejów zawodowych, reprezentantka Izraela w Pucharze Federacji.

Kariera tenisowa

Była czołową juniorką w ZSRR; w 1990 przeniosła się wraz z rodzicami do Izraela. W styczniu 1991 rozpoczęła karierę zawodową. W 1994 po raz pierwszy znalazła się w czołowej pięćdziesiątce rankingu światowego, m.in. dzięki pokonaniu na turnieju French Open Czeszki Novotnej (wówczas nr 5 na świecie). Od tego czasu jest regularnie klasyfikowana w pierwszej setce rankingu (z przerwą w 1997); odnosiła zwycięstwa m.in. nad Lori McNeil, Amy Frazier, Natallą Zwierawą, w 1995 i 1998 docierała do IV rundy (1/8 finału) French Open. W 1998 po raz pierwszy dotarła do półfinału turnieju rangi WTA Tour (w Sopocie), a rok później wygrała swój pierwszy turniej – w Taszkencie.

Przełomowym sezonem w jej karierze był rok 2002. Rozpoczęła go dwoma wygranymi turniejami z rzędu (Auckland i Canberra), potem wygrała jeszcze w Wiedniu i Szanghaju (w finale z Kurnikową). Osiągnęła półfinał w Berlinie i ćwierćfinał w Indian Wells, pokonała m.in. Belgijki Kim Clijsters i Justine Henin-Hardenne. W czerwcu 2002 awansowała do czołowej dwudziestki rankingu i miejsce to zachowała do końca sezonu, dzięki czemu po raz pierwszy (i jak dotąd jedyny) wystąpiła w turnieju Masters (odpadła w I rundzie z Sereną Williams). Dobre rezultaty osiągała również w kolejnym roku; w lutym 2003 zajmowała najwyższe miejsce w rankingu w karierze (nr 15), wygrała turnieje na kortach ziemnych w Sopocie i Helsinkach, była w półfinale w Auckland i Moskwie oraz w czterech ćwierćfinałach. Wygrywała m.in. ze znanymi Rosjankami Zwonariową (na turnieju w New Haven wygrała mecz 0:6, 7:6, 6:2 ze stanu 0:6, 1:5; Zwonariewa wzięła jesienią 2003 rewanż w Linzu, wygrywając ze stanu 1:5 w trzecim secie), Myskiną, Pietrową i Kuzniecową. Sezon 2003 zakończyła na miejscu 16. na świecie, tym razem jednak nie wystarczyło to do udziału w Masters, ponieważ liczbę uczestniczek turnieju zredukowano do ośmiu.

Kolejny rok w karierze był mniej udany, Smasznowa spadła w rankingu o kilkanaście miejsc. Wygrała turniej w Wiedniu (pokonując w finale Australijkę Molik), w Filderstadt pokonała wysoko notowaną Japonkę Sugiyamę, ale często odpadała we wcześniejszych rundach, m.in. w Sopocie przegrała w 1/8 finału z Martą Domachowską. Pierwszej rundy nie przeszła również na igrzyskach olimpijskich w Atenach, przegrywając z Włoszką Garbin. W lipcu 2005 wygrała swój dziesiąty turniej rangi WTA Tour, w Modenie; jej finałowa przeciwniczka (Garbin) została zmuszona do zejścia z kortu z powodu kontuzji przy stanie 6:6 w pierwszym secie. Trzy tygodnie później Smasznowa świętowała jedenaste turniejowe zwycięstwo, w Budapeszcie.

Anna Smasznowa nie dysponuje szczególnymi warunkami fizycznymi; przy wzroście 1,57 m skuteczność gry zapewnia sobie precyzją minięć, pracą nóg, walecznością. Anna Kurnikowa po porażce w finale w Szanghaju w 2002 nazwała Smasznową „ścianą”. Należy dodać, że w odróżnieniu od Hiszpanki Sánchez Vicario, którą Smasznowa wskazuje jako swój wzór do naśladowania, reprezentantka Izraela gra bekhend jedną ręką. Jest zawodniczką praworęczną.

Reprezentowała Izrael w rozgrywkach Pucharu Federacji w latach 1992-1993 i ponownie od 2001; startowała również w mikstowym Pucharze Hopmana. W 2002 wyszła za mąż za Włocha Claudio Pistolesiego, swojego trenera i dawnego tenisistę. W 2004 rozwiedli się. Odbyła służbę wojskową w armii izraelskiej w 1997. Jest jedną z najskuteczniejszych zawodniczek pod względem meczów finałowych; do sierpnia 2006 grała w dwunastu finałach turniejów WTA Tour, wygrywając wszystkie.

W marcu 2007 roku oznajmiła, że po turnieju wimbledońskim chce zakończyć karierę sportową.

Wygrane turnieje

gra pojedyncza (12)

Lp	Rok	Turniej	Finalistka	Wynik
1.	1999	Taszkent	Laurence Courtois	6:3, 6:3
2.	2000	Knokke-Heist	Dominique Van Roost	6:2, 7:5
3.	2002	Auckland	Tatjana Panowa	6:2, 6:2
4.	2002	Canberra	Tamarine Tanasugarn	7:5, 7:6(2)
5.	2002	Wiedeń	Iroda Tulyaganova	6:4, 6:1
6.	2002	Szanghaj	Anna Kurnikowa	6:2, 6:3
7.	2003	Sopot	Klára Koukalová	6:2, 6:0
8.	2003	Helsinki	Jelena Kostanić	4:6, 6:4, 6:0
9.	2004	Wiedeń	Alicia Molik	6:2, 3:6, 6:2
10.	2005	Modena	Tathiana Garbin	6:6 krecz
11.	2005	Budapeszt	Catalina Castaño	6:2, 6:2
12.	2006	Budapeszt	Lourdes Domínguez Lino	6:1, 6:3

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1991	French Open	Ceglana	Inés Gorrochategui	2:6, 7:5, 6:1

Bibliografia

• Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 25 grudnia 2014].
• Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 25 grudnia 2014].
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 25 grudnia 2014].