Anna Sokołowska

Anna Sokołowska
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1933
Warszawa

Data śmierci

8 sierpnia 2016

Zawód

reżyser

Współmałżonek

Jacek Korcelli

Grób Anny Sokołowskiej-Korcelli na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Anna Sokołowska-Korcelli (ur. 16 kwietnia 1933 w Warszawie[1], zm. 8 sierpnia 2016) – polska reżyserka, zajmująca się głównie filmami dla dzieci i młodzieży.

Życiorys

Urodziła się w 1933 roku. W latach 1951-1956 studiowała na Wydziale Reżyserskim PWSTiF w Łodzi. W 1957 roku otrzymała III Nagrodę na Festiwalu Etiud PWSF oraz nagrodę specjalną na Festiwalu Młodzieży i Studentów w Moskwie za swoją etiudę studencką Wiosenny wieczór. W 1957 roku współpracowała z Wandą Jakubowską na planie Król Maciuś I, a rok później z Antonim Bohdziewiczem przy Kaloszach szczęścia. Następnie podjęła pracę jako druga reżyser, przy filmach Marii Kaniewskiej Awantura o Basię, Szatan z siódmej klasy i Komedianty[1][2]. Współpracowała z zespołami filmowymi START i KADR. Planowała nakręcić adaptację Niekochanej Adolfa Rudnickiego, ale pisarz nie zaakceptował jej scenariusza. Sokołowska zdecydowała się więc na zajęcie się twórczością dla dzieci i młodzieży i w 1963 roku zrealizowała Wielką, większą i największą na podstawie powieści Jerzego Broszkiewicza[3]; jednak recenzenci oceniali ten film negatywnie[4]. Kolejny film, Beata, na podstawie powieści Mariana Bielickiego Gdzie jesteś, Małgorzato?, cieszył się już większym powodzeniem – odniósł sukces frekwencyjny, a fryzura grającej główną rolę w filmie Poli Raksy stała się modna[5]. W 1967 Sokołowska nakręciła swój jedyny film dla dorosłej widowni – Julię, Annę, Genowefę...[6].

Nakręcony w 1973 r. na podstawie powieści Jadwigi Korczakowskiej film Bułeczka, został również dobrze przyjęty i odnosił sukcesy, zdobywając kilka nagród na festiwalach filmów dla dzieci i młodzieży (w Polsce w Poznaniu, za granicą w Teheranie i w Meksyku). Pozytywnie oceniono zwłaszcza aktorstwo dzieci grających w filmie[7]. Następny film Anny Sokołowskiej, Inna, według powieści Ireny Jurgielewiczowej, został również nagrodzony w Poznaniu[7]. Później reżyserka zekranizowała pierwsze powieści Małgorzaty Musierowicz z cyklu Jeżycjada. Scenariusze tych wszystkich filmów Anna Sokołowska pisała wspólnie z autorkami ekranizowanych powieści. W ostatnim filmie, Przygody Joanny, przeznaczonym znowu dla młodszych widzów, wróciła do twórczości Jadwigi Korczakowskiej.

Mężem Anny Sokołowskiej był operator filmowy Jacek Korcelli, który pracował z żoną przy wszystkich jej filmach, a także był współautorem niektórych scenariuszy.

Pochowana na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera H-12-21)[8].

Filmografia

Przypisy

  1. ↑ a b Anna Sokołowska w serwisie Film Polski. [dostęp 2015-06-05].
  2. ↑ Monika Talarczyk-Gubała: Biały mazur. Kino kobiet w polskiej kinematografii. Poznań: Galeria Miejska Arsenał, 2013, s. 345. ISBN 978-83-61886-48-8.
  3. ↑ Monika Talarczyk-Gubała: Biały mazur. Kino kobiet w polskiej kinematografii. Poznań: Galeria Miejska Arsenał, 2013, s. 346. ISBN 978-83-61886-48-8.
  4. ↑ Monika Talarczyk-Gubała: Biały mazur. Kino kobiet w polskiej kinematografii. Poznań: Galeria Miejska Arsenał, 2013, s. 347. ISBN 978-83-61886-48-8.
  5. ↑ Monika Talarczyk-Gubała: Biały mazur. Kino kobiet w polskiej kinematografii. Poznań: Galeria Miejska Arsenał, 2013, s. 350. ISBN 978-83-61886-48-8.
  6. ↑ Monika Talarczyk-Gubała: Biały mazur. Kino kobiet w polskiej kinematografii. Poznań: Galeria Miejska Arsenał, 2013, s. 351. ISBN 978-83-61886-48-8.
  7. ↑ a b FilmPolski.pl, FilmPolski [dostęp 2020-02-02] (pol.).
  8. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze

Media użyte na tej stronie

Anna Sokołowska-Korcelli grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Anny Sokołowskiej-Korcelli na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach